IN MY MIND !! ความในใจ
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ มาจากแพร่ เพื่อมาทำงานกับพี่สาว พี่สาวผมเป็นเจ้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในวันที่ผมนั่งเครื่องมาถึง คือวันที่ 26/04/18 จากสนามบินมาถึงตัวเมืองผมหิวข้าวพี่สาวก็เลยพาผมมากินข้าวที่ร้านอาหารที่ติดกับร้านพี่สาว ผมเห็นเธอครั้งแรก ผมก็รู้ว่าเธอคือ คนที่ใช่ สำหรับผม แต่ผมก็ยังไม่กล้าที่จะจีบ หรือ ขอเบอร์เธอ ผมมองเธอทุกวัน และพยายามหาเรื่องที่จะเข้าไปที่ร้านของเธอทุกวัน ลืมบอกไปนะครับว่าเธอคือ หลานเจ้าของร้าน ทั้งที่ตอนนั้นแค่ชื่อ ก็ยังไม่รู้จักเลย แอบมองทุกวัน จนเวลา ผ่านมาถึง2เดือน แม่ของเธอก็ถามผมว่าแอบชอบใครที่ร้านหรือป่าว ผมก็บอกว่าชอบน้องคนหนึ่ง(ตอนนั้นผมยังไม่รู้ว่านั้นคือแม่ของเค้า)แล้วแม่น้องเขาก็ถามผมกลับมาว่า ใครหรอผมก็ตอบไปว่าชอบน้องคนที่ผมสั้นๆ อ่ะครับ แม่น้องก็บอกว่าใช่ลูกสาวป้าคนนี้หรือเปล่า ผมก็เขิน แล้วพี่ผมก็บอกว่าใช่ แอบมองทุกวันเลย แล้วแม่น้องก็บอกว่าน้องชื่อ นิ่ม นะ ผมก็ดีใจมากที่ได้รู้ชื่อ ตกมาอีกวันผมไปชื่อของร้านเขา เห็น นิ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะกับแม่(แม่น้องนิ่มบอกน้องนิ่มว่าผมชอบ)น้องไม่สบตาผมเลย ผมก็ยังไม่กล้าที่จะคุยกับน้องอยู่ดี ผ่านมา 2อาทิตย์กว่าๆ แม่น้องบอกว่าวันที่ 12/7/18 จะมากินข้าวที่ร้านของพี่สาวผม ผมก็รอตั้งแต่ 5โมง ถึง 3ทุ่มกว่าๆแล้วแม่น้องนิ่มก็มาพร้อมกับบอกว่า น้องอยากกินหมูกระทะ เลยพาไปกินหมูกะทะผมก็บอกไปว่าไม่เป็นไรวันหลังค่อยมาก็ได้ครับ แล้วแม่น้องก็สั่งน้ำที่ร้านมากินผมก็เอาไปส่งให้ที่ร้าน นิ่มก็นั่งอยู่กับแม่แต่ไม่สบตาผมเลย แม่ก็เอาเฟสน้องไห้ผมดู ผมก็จำไม่ได้หรอก แล้วแม่น้องก็พูดชื่อจริงของน้องขึ้นมาว่า ปาลิตา ขอไม่บอกนามสกุลน่ะครับ หลังจากนั้นผม ก็ไม่ได้คิดอ่ะ แล้วมันก็มีความคิดว่า ต้องไปหาในเฟสดูสุดท้ายก็เจอ มันเป็นความรู้สึกที่ดีใจมากๆ ผมแอดเฟสไป น้องก็รับ ผมก็เลยคุยไป จนผมถามน้องว่ามีแฟนแล้วหรอ(ผมก็เพื่อใจไว้แล้วเหมือนกันว่าคนหน้าตาบ้านอย่างเราจะเอาอะไรสู้คนในเมืองใหญได้)น้องก็บอกว่าไม่มีแต่มีคนในใจแล้วผม ช็อคไปเลยน่ะครับ มันเปนอารมณ์เหมือนคนอกหักทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เขาหันมาสนใจผม ผมมีแค่ความรู้สึกที่อยากจะบอกว่า เราชอบเธอตั้งแต่ที่เราไปที่ร้านวันแรก เราไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราถึงคิดไปเองทั้งที่เราไม่เคยถามนิ่มเลย ถามนิ่มยังพอมีโอกาสไห้เรา เขาไปไกล้ๆกว่านี้สักนิดก็ดี เราจะไม่ทำไห้นิ่มเสียใจเลยน่ะ เราก้แค่เด็กบ้านที่มันติดดิน ไม่ได้มีอะไร เริศหรูเหมือนคนอืนเขา เราอะ ชอบอะไรก็จะเป็นคนพูดตรงๆ นิ่มอาจจะเคยได้ยินบางก็ได้ เพราะเราพูดสียงดังตลอด เพลงที่เราเปิดที่ร้านทุกวันก็เปิดไห้นิ่ม ฟังนั้นแหละ เราก็มีแค่นี้แหละไม่ได้วิเศษมากมายนัก เราพยายามที่จะเข้าหานิ่มแต่เราไม่กล้า เพราะว่าถ้าเราบอกนิ่มวันนั้น เราอาจจะไม่ได้คุยกัน ถ้านิ่มไห้โอกาสเราสักนิดก็ดีสิ เราก็แค่คนธรรมดา แต่ถ้านิ่มมีคนของใจแล้วเราก็จะขอนิ่มโชคดี อยากไห้เขาดูแลนิ่มดีๆ ทั้งที่เรายังไม่มีโอกาสนั้นเราอยากไห้นิ่มตั้งใจเรียนและเป็นครูไห้ได้น่ะ ส่วนเราก็จะอยู่แบบนี้ต่อไป
อ่านแล้วก็ฝากเมนด้วยน่ะครับ
เขียนโดย
T’EMPTY
IN MY MIND
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับ มาจากแพร่ เพื่อมาทำงานกับพี่สาว พี่สาวผมเป็นเจ้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในวันที่ผมนั่งเครื่องมาถึง คือวันที่ 26/04/18 จากสนามบินมาถึงตัวเมืองผมหิวข้าวพี่สาวก็เลยพาผมมากินข้าวที่ร้านอาหารที่ติดกับร้านพี่สาว ผมเห็นเธอครั้งแรก ผมก็รู้ว่าเธอคือ คนที่ใช่ สำหรับผม แต่ผมก็ยังไม่กล้าที่จะจีบ หรือ ขอเบอร์เธอ ผมมองเธอทุกวัน และพยายามหาเรื่องที่จะเข้าไปที่ร้านของเธอทุกวัน ลืมบอกไปนะครับว่าเธอคือ หลานเจ้าของร้าน ทั้งที่ตอนนั้นแค่ชื่อ ก็ยังไม่รู้จักเลย แอบมองทุกวัน จนเวลา ผ่านมาถึง2เดือน แม่ของเธอก็ถามผมว่าแอบชอบใครที่ร้านหรือป่าว ผมก็บอกว่าชอบน้องคนหนึ่ง(ตอนนั้นผมยังไม่รู้ว่านั้นคือแม่ของเค้า)แล้วแม่น้องเขาก็ถามผมกลับมาว่า ใครหรอผมก็ตอบไปว่าชอบน้องคนที่ผมสั้นๆ อ่ะครับ แม่น้องก็บอกว่าใช่ลูกสาวป้าคนนี้หรือเปล่า ผมก็เขิน แล้วพี่ผมก็บอกว่าใช่ แอบมองทุกวันเลย แล้วแม่น้องก็บอกว่าน้องชื่อ นิ่ม นะ ผมก็ดีใจมากที่ได้รู้ชื่อ ตกมาอีกวันผมไปชื่อของร้านเขา เห็น นิ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะกับแม่(แม่น้องนิ่มบอกน้องนิ่มว่าผมชอบ)น้องไม่สบตาผมเลย ผมก็ยังไม่กล้าที่จะคุยกับน้องอยู่ดี ผ่านมา 2อาทิตย์กว่าๆ แม่น้องบอกว่าวันที่ 12/7/18 จะมากินข้าวที่ร้านของพี่สาวผม ผมก็รอตั้งแต่ 5โมง ถึง 3ทุ่มกว่าๆแล้วแม่น้องนิ่มก็มาพร้อมกับบอกว่า น้องอยากกินหมูกระทะ เลยพาไปกินหมูกะทะผมก็บอกไปว่าไม่เป็นไรวันหลังค่อยมาก็ได้ครับ แล้วแม่น้องก็สั่งน้ำที่ร้านมากินผมก็เอาไปส่งให้ที่ร้าน นิ่มก็นั่งอยู่กับแม่แต่ไม่สบตาผมเลย แม่ก็เอาเฟสน้องไห้ผมดู ผมก็จำไม่ได้หรอก แล้วแม่น้องก็พูดชื่อจริงของน้องขึ้นมาว่า ปาลิตา ขอไม่บอกนามสกุลน่ะครับ หลังจากนั้นผม ก็ไม่ได้คิดอ่ะ แล้วมันก็มีความคิดว่า ต้องไปหาในเฟสดูสุดท้ายก็เจอ มันเป็นความรู้สึกที่ดีใจมากๆ ผมแอดเฟสไป น้องก็รับ ผมก็เลยคุยไป จนผมถามน้องว่ามีแฟนแล้วหรอ(ผมก็เพื่อใจไว้แล้วเหมือนกันว่าคนหน้าตาบ้านอย่างเราจะเอาอะไรสู้คนในเมืองใหญได้)น้องก็บอกว่าไม่มีแต่มีคนในใจแล้วผม ช็อคไปเลยน่ะครับ มันเปนอารมณ์เหมือนคนอกหักทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เขาหันมาสนใจผม ผมมีแค่ความรู้สึกที่อยากจะบอกว่า เราชอบเธอตั้งแต่ที่เราไปที่ร้านวันแรก เราไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราถึงคิดไปเองทั้งที่เราไม่เคยถามนิ่มเลย ถามนิ่มยังพอมีโอกาสไห้เรา เขาไปไกล้ๆกว่านี้สักนิดก็ดี เราจะไม่ทำไห้นิ่มเสียใจเลยน่ะ เราก้แค่เด็กบ้านที่มันติดดิน ไม่ได้มีอะไร เริศหรูเหมือนคนอืนเขา เราอะ ชอบอะไรก็จะเป็นคนพูดตรงๆ นิ่มอาจจะเคยได้ยินบางก็ได้ เพราะเราพูดสียงดังตลอด เพลงที่เราเปิดที่ร้านทุกวันก็เปิดไห้นิ่ม ฟังนั้นแหละ เราก็มีแค่นี้แหละไม่ได้วิเศษมากมายนัก เราพยายามที่จะเข้าหานิ่มแต่เราไม่กล้า เพราะว่าถ้าเราบอกนิ่มวันนั้น เราอาจจะไม่ได้คุยกัน ถ้านิ่มไห้โอกาสเราสักนิดก็ดีสิ เราก็แค่คนธรรมดา แต่ถ้านิ่มมีคนของใจแล้วเราก็จะขอนิ่มโชคดี อยากไห้เขาดูแลนิ่มดีๆ ทั้งที่เรายังไม่มีโอกาสนั้นเราอยากไห้นิ่มตั้งใจเรียนและเป็นครูไห้ได้น่ะ ส่วนเราก็จะอยู่แบบนี้ต่อไป
อ่านแล้วก็ฝากเมนด้วยน่ะครับ
เขียนโดย
T’EMPTY