ผมเนี่ยเกิดในครอบครัวที่บางคนบบอกว่าโชคดี ซึ่งบางครั้งผมก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน แต่คนรอบค้างผมล้วนอยู่ในครอบครัวที่ดีกว่า
เมื่อก่อนผมก็มีคิดน้อยใจบ้างนิดหน่อย แต่พักหลังๆผมรู้สึกว่าเริ่มคิดเแรื่องพวกนี้มากเกินไปแล้ว

พอหันไปมองคนรอบข้างไม่ว่าจะ ญาติ พี่น้อง เพื่อน คนรู้จัก  
ผมจะรู้สึกว่า ทำไมชีวิตไม่ดีเหมือนพวกเขา ไม่มีของใช้แบบเขา รู้สึกด้อยที่มีบ้านหลังเล็กกว่า ใช้เสื้อผ้าถูกกว่า
พอไปเรียนก็รู้สึกด้อยที่เพื่อนใช้รถดีกว่า
ทั้งๆที่ บ้าน เสื้อผ้า รถ ที่ผมมีอยู่ก็ไม่เรียกว่าแย่มาก
แต่แค่มันเทียบกับของคนรอบค้างไม่ได้

ผมไม่ชอบเลยความรู้สึกแบบนี้ ผมอยากรู้สึกยินดีกับชีวิตตัวเองที่มีอยู่แล้ว แต่ก็เหมือนเปลี่ยนความคิดตัวเองไม่ได้ ผมพยายามใช้วิธี
มองคนที่ด้อยกว่าเรา บางครั้งมันก็ทำให้ตัวเองรู้สึกโชคดีขึ้นบ้าง แต่พอไปเจอคนรอบค้างผมก็รู้สึกด้อยเหมือนเดิม
มันเหมือนเป็นความรู้สึกน้อยใจชีวิตตัวเองไม่ใช่ความรู้สึกอิจฉา เดิมผมเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยอยู่แลัว
นั้นมันเหมือนยิ่งทำให้ผมคิดเปรียบเทียบถึงจุดเล็กๆที่ผมไม่ควรไปให้ความสนใจด้วยซ้ำ
จนตอนนี้รู้สึกฐานะกับชีวิตตัวเองด้อยมากพอเทียบกับคนรอบค้าง

อยากให้ทุกๆท่านช่วยแนะนำวิธี เปลี่ยนความคิด ลบปมด้อยหรือ ยอมรับในปมนี้ ให้หน่อยครับ
ผมไม่อยากมาคิดถึงเรื่องพวกนี้
ขอบคุณครับ