สถานที่ฝึกงาน ยอดแย่
คือผมเป็นนักศึกษาปวช3แผนกอาหารและบริการ
ทุกๆวันผมต้องตัดไม้ตัดหญ้ากวาดถนน เก็บขวด เสริฟอาหาร คือผมท้อครับ เพราะว่าผมอายุน้อยสุด ไม่มีคนอายุไกล้เคียงกันเลย เมื่องานผิดพลาด เค้าจะโทษผม มีอะไรไม่ดีก็โยนไห้ผมรับ  ถ้าเถียงก็ว่าแถ
ถ้าไม่พูดเขาก็บอกว่า ผมทำผิดแล้วเงียบ
ค่าแรงวันละ300ทำทุกอย่าง
เป็นนักศึกษาฝึกงานที่ทำงาน6โมงเช้าถึง6โมงเย็น
แถมมีบางเดือนไห้ผมทำหน้าที่ยามด้วย เป็นยามทำตั้งแต่เย็นถึงเช้า  ทำงานไม่เคยพัก เคยมีครั้งหนึ่งท้อ ไปแอบนั่งร้องไห้หลังร้าน พอเขามาเห็นเขาก็ว่าผมหลบงาน เอาเรื่องนี้มาพูดแล้วพูดอีกว่าผมหลบงาน
ทุกครั้งที่พนักงานคนอื่นทำพลาด ผมจะเก็บงานไห้เงียบๆ แต่พอผมพลาด เขาจะกระจายข่าวเรื่องเดิมวันละไม่ต่ำกว่าสิบรอบ แม่บอกว่าทำดีเดี๋ยวเขาจะเห็นในสิ่งที่เราทำ แล้วไหนหละ!
ผมกลายเป็นเด็ก เพราะเขาไม่เคยเชื่อผมเลยว่าผมแถตลอด ก็ผมพูดไม่เก่ง ผมก็เลยไม่รู้จะคุยกับเขายังไง ผมกลายเป็นเด็กมักง่าย ทำงานลักไก่ หลบงาน ชอบแถ ทั้งๆที่ผมตั้งใจทำงานมาตลอด แล้วรุ่นพี่ที่ทำงานก็ไม่ถูกกัน เอาเรื่องของอีกคนมาเล่าไห้ผมฟังด่ากัน  แต่พอผมไม่อยู่ผมกลับกลายเป็นเป้าหมายงาน
จากงานที่โทษกัน พออยู่ต่อหน้ากันเรื่องผิดทั้งหมดกลายเป็นฝีมือผม ผมท้อครับ ผมเหนื่อย