เค้าบอกเค้ากลับมาคืนดีไม่ได้แล้วขอโทษนะ เพราะรับคำพูดต่างๆที่ด่าทอกันเห็นแก่ตัวบ้างดูถูกสารพัดเวลาที่เค้าไม่ยอมคืนดี เค้ารับไม่ไหวแล้วกลับมาไม่ได้จริงๆและเค้าบอกว่ายิ่งมาคุยด้วยยิ่งไม่สบายใจมันหมดใจจากคำพูดที่ด่ากันมาทั้งที่เรื่องทะเลาะมันน่าจะจบไปแล้วถ้าผมไม่ไปต่อว่าเค้า


                    เค้าบอกอีกว่าแค่เสียงยังไม่อยากได้ยินล่าสุดผมไปตามง้อเค้าขับรถไป500 กิโลจะไปทำธุระซึ่งอยากวานให้เค้าช่วยแต่ลึกๆใจจริงอยากให้เค้ายอมมาเจอแต่ตัวผมเองรู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่มาหรอกไปเพื่ออย่างน้อยสุดๆละขอให้ได้ไป ผมบอกเค้าก่อนแล้วว่าผมไปเองไม่ได้เพราะไม่ชินทางพอผมไปถึงเค้าบอกเค้าไม่อยู่ ผมเสียใจตรงที่ทำไมยังปล่อยให้ผมไปเพราะบังเอิญว่าเพื่อนผมไปดูงานต่างประเทศพอดีไม่มีใครอยู่เลย ถ้าตอนที่ผมบอกถ้าห่วงผมสักนิดนะบอกแค่ว่าอยากไปก็ไปไม่มาเจอและไม่อยู่ ผมคงไม่ไป ผมขับรถในกรุงเทพไม่เป็นครับหลงตลอดไปได้แค่มอเตอเวย์ก็จอดนอนอยู่ตรงนั้นจนเช้าอีกวัน สรุปพี่ผมที่สนิทกับแฟนบอกเธอกลับบ้านนึกว่าคุยกันแล้วเลยไม่ได้ถามอะไร ผมเสียใจมากครับผมไปบ่ายวันอาทิตย์ เธอเดินทางเล้าวันอาทิตย์คือสวนทางกันเธอมาธุระกลับวันจันผมก็กลับจันสวนทางกันอีก



                     แต่เพื่อนที่สนิทกันกับแฟนผมและสนิทกับผม เพื่อนผมบอกว่าถ้าผมใจเยนบ้างเงียบบ้างไม่ต่อว่าเธอ เธอคือคนที่รักและแอบเปนห่วงผมเสมอโดยที่เธอแสดงออกกับเพื่อนและกับผมต่างกันเพราะเธออยากให้ผมคิดได้บ้าง แต่คำพูดของเธอที่พูดกับผมมมันตรงข้ามกับที่เพื่อนผมพูดหรือป่าวครับตอนนี้ผมเสียใจที่ต่อว่าเธอไปเยอะแงะรู้สึกแย่สุดๆถามว่ายังรักอยู่มั้ยรักนะครับ แต่ผมไปบอกว่าเกลียดสิ่งที่เธอทำพิมไปหาเธอเมื่อเช้า


                 ผมไม่รู้จะทำใจกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างไรดีช่วยผมทีครับ