สวัสดีค่ะ  
พ่อเราเริ่มกินเหล้าตั้งแต่หนุ่มๆเลยค่ะจนตอนนี้อายุ53แล้วก็ยังไม่เลิกแล้วเริ่มติดหนักกว่าเดิม
โดยเรามีความคิดแบบนี้มาน้อยๆตั้งแต่อายุ6-7ขวบค่ะ   แต่มันเริ่มมากขึ้นในตอนนี้ที่เราอายุ15
แต่ก่อนเราเป็นเด็กเรียบร้อยค่ะ คำหยาบที่พูดก็จะมีแค่กูกับเพื่อน แต่กับคนที่ไม่สนิทคือไม่มีเลยค่ะ   ผ่านมาเรื่อยๆนิสัยเราก็เริ่มแย่  การเรียนก็ไม่ได้แย่มาก  แต่ก็ไม่ดีเท่าเดิมค่ะ เราคิดว่าเกิดจากที่พ่อทำใฟ้เราเครียด ทำให้เราคิดมาก  โดยวันนี้พ่อได้ทะเลาะกับแม่ค่ะ เราก็ปกติค่ะต้องมาพูดกันไว้ไม่ให้เป็นเรื่องกว่าเดิม  แต่พ่อพูดด่าเราค่ะ  บอกไม่ต้องเรียนเลยนะ ไปลาออกเลย ไปทำงาน  เราก็พูดประชดกับไปแหละค่ะด้วยความโมโห  แต่ขีดจำกัดเราเริ่มหมดแล้วค่ะ  เราพูดกูใส่พ่อ  ทุกคำหยาบคือพูดใส่พ่อหมดเลย เรากลัวบาปนะคะตอนแรกแต่ตอนนี้เราไม่กลัวเลย   แล้วเขาก็มองมีดค่ะ แล้วเขาก็บอกว่า ปาดคอตายกันให้หมด  เราก็กลัวเขาจะทำไรน้องกะแม่ค่ะ  เป็นหลายครั้งมากที่เขาพูดแบบนี้  
จนเรามาคิดว่าเราอยากตายค่ะ  เราไม่อยากเป็นทุกข์แล้ว  เราทรมานค่ะ  เราไม่ค่อยมีความสุขกะครอบครัวเลย  เรามีความสุขกะเพื่อนกะเกมมากกว่า  กับครอบครัวเราไม่อยากคุยด้วยเลย

#นิสัยพ่อเราคือ เห็นแก่ตัวค่ะ  เห็นเงินเป็นสำคัญ ลูกเมียไม่มีความสำคัญเท่าเพื่อนเขาเลย  เขาดึงครอบครัวไว้ด้วยคำว่าเขามีตัง ไม่มีเขา ใครจะส่งเรียน

เราควรทำไงดีคะ  จะให้เขาเลิกก็ไม่ได้แล้ว  ตัวเราเราก็รุ้สึกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า  เราบอกจะฆ่าตัวตายแม่ก็ไม่อยากให้เราทำ เหมือนความคิดทุกอย่างย้อนแย้งหมดเลยค่ะ  อยสกจะตายก็ติดปัยหาหลายอย่าง  แต่เราอยากเรียนนะคะ  แต่เราก็อยากให้พ่อกะแม่หย่ากันแต่ก็ติดตรงเงินที่ไม่พอค่าเทอมเราและน้องแน่ๆ

#แท็กผิดห้องขออภัยค่ะ