สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึง อายุก็ยี่สิบกว่าแล้ว
ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองได้แล้ว -

เรื่องมีอยู่ว่า ครอบครัวเราไม่ค่อยลงตัวเท่าไหร่ พ่อแม่จะหย่ากัน
พ่อแม่ไม่คุยกัน เรามีน้องชายคนนึง 8 ขวบ พ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน
เพราะทำงานไกล กลับมาทีไรทะเลาะกับแม่ตลอด เราก็พยายาม
ที่จะไม่รับรู้เรื่องภายในบ้านมาตลอด..

เรื่องมันมาแย่ลง ตอนที่เรารู้ว่า แม่เราไม่เคยได้เงินจากพ่อมานานแล้ว
แม่เราเข้าไปยุ่งกับเพื่อนที่ไม่ดี เล่นยาเสพติด เล่นการพนัน จนแม่เริ่มเอาของมีค่าไปจำนำ
เพื่อนำเงินมาใช้ แม่ชอบออกบ้านตอนกลางคืนเพราะบอกว่าเบื่อ เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว

เราพยายามเตือนแม่มาตลอด แต่คำพูดก็เหมือนลม แม่ไม่เคยฟัง
จนหลัง ๆ เราเริ่มเตือนแม่ ในทางที่พูดให้คิด จนแม่คิดว่าเราไปตำหนิเค้า
ทะเลาะกันค่ะ เริ่มทะเลาะมาตลอด แม่จะชอบพูดว่า

เป็นแม่กูหรอ มันดี อย่าเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกับกู
จำไว้นะ จะไม่มีวันได้ดี ชีวิตจะล่มจมเพราะมาขึ้นเสียงใส่กู
มาเถียงกู กูจะทำอะไรชีวิตก็ของกู ไม่ได้มีบทบาทมาเป็นแม่กู

ตอนทะเลาะกันอยู่ในรถค่ะ แม่ขับรถเร็วมาก แต่ตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกกลัว
คิดแค่ว่า ถ้าตายไป ก็คงไปสงบแล้ว ไม่เสียดายอะไรแล้ว ..

แม่พูดแช่งเรามาตลอดทาง เราก็น้ำตาไหลตลอดทาง แต่ไม่ได้สะอึ้นนะ
แม่บอกให้เราลงจากรถไปชะ ลงไป ไปตายที่ไหนก็ไป..
ถ้าคิดว่าไปรอด ก็ไม่ต้องมาอยู่กับกู ไปเปลี่ยนนามสกุลชะ

นาทีนั้นเราคิดจะกระโดดลงจากรถค่ะ แต่เรานึกถึงน้องชายของเรา

ทุกครั้งที่แม่อยากได้เงินจากเรา แม่จะพูดอ้อนเรา พูดดีกับเราค่ะ
แต่เวลาอารมไม่ดี จะด่าใช้คำพูดแรง ๆ เราเลยเผลอปากไปว่า
ทำไมเวลาอยากได้เงินจากเราพูดกับเราดีมาก แต่เวลาแบบนี้ด่าเรา

แม่ขว้างเงินใส่หน้าเราค่ะ (ที่เพิ่งขอไปเมื่อเช้า) แล้วบอกว่าเอาคืนไป
ต่อไปนี้กูจะไม่ขอแม้แต่สลึงนึงของ ..*ปกติเราให้เงินแม่ทุกอาทิตย์
เพิ่งมาเลิกให้ช่วงที่รู้ว่าแม่ยุ่งกับสิ่งไม่ดี ออกบ้านบ่อย เล่นการพนัน

เราคิดว่า เราเป็นลูกที่ไม่ได้ทำให้พ่อแม่หนักใจ ทำงานมีเงิน ไม่ติดสิ่งเสพติด
ไม่ค่อยเที่ยว.. เราเป็นลูกที่แย่มาก ถึงขนาดที่แม่ต้องสาปแช่งเลยหรอ?

ถึงตอนนี้.. เราเริ่มคิดว่าตัว เราไม่อยากอยู่ตรงนี้ อยากไปตามที่แม่ต้องการ
เราเนรคุณมากใช่มั้ย เรามันไม่ดีมากใช่มั้ย...

ทีแรกคิดว่าวันเกิดแม่ปีนี้ จะให้เงินแม่ก้อนใหญ่
คือเราไม่ได้เสียดายเงินนะ แต่อยากให้แม่รู้จักใช้ตังค์ แต่มาเกิดเรื่องชะก่อนคือทะเลาะกันแรงขึ้น

เราควรทำยังไงดีคะ ตอนนี้กดดันมาก เสียใจ มาทำงานก็ร้องไห้อยู่ที่ทำงาน
ไม่อยากกลับบ้าน .. เราคงบาปมากใช่มั้ย ที่ไปขึ้นเสียงใส่แม่เรา

ทำไมแม่ไม่คิดถึงในสิ่งที่เราทำดีบ้าง เพียงเพราะแค่การที่เราอยากให้แม่เปลี่ยนตัวเอง
มันผิดมาก มันแย่มาก ที่แม่มีลูกแบบเรา แม่บอกว่า กูไม่น่าปล่อยให้เกิดเลย..


ขอโทษนะคะถ้ามีคำหยาบไปบ้าง*
แค่อยากจะมาระบาย แค่นั้นจริง ๆ ค่ะ