ห้องอาหารของโรงพยาบาล

ฟ้า : ขอเมนูหน่อยคะ ต๊ะเอาอะไรสั่งเลยนะคะ

ต๊ะ : เส้นใหญ่ราดหน้าหมู ข้าวผัดปลาสสิดให้แม่ กระเพราหมูสับไข่ดาว ไข่ไม่สุกให้ป๊า และเอาซีซ่าร์สลัดมาด้วย เอาน้ำเปล่าไม่เย็น 3 ที่

บริกร : (อึ้ง ไปสักพักในใจนึก.. ทำไมแก่แดดจังวะ ตัวกะเปี๊ยกรู้มาก) ผมทวนรายการที่สั่งนะครับ เส้นใหญ่ราดหน้าหมูข้าวผัดปลาสสิด กระเพาะหมูสับไข่ดาว ไข่ไม่สุก น้ำเปล่าไม่เย็น 3 ที่ ข้าวผัดปลาสลิด ทำยังไงครับ

ต๊ะ : (มองหน้าบริกร)ปลาสลิดที่ทอดแล้วในตู้ มาแยกเนื้อ สับเป็นชิ้นเล็กๆ เอาไปผัดแทนหมู

บริกรพยายามเก็บอารมณ์และความสงสัยในความแก่แดดและพูดมากของเด็กคนนี้ : ครับ และก็ซีซ่าร์สลัดเราไม่มีครับ รับอย่างอื่นแทนไหมครับ

ต๊ะหันหน้ามองไปทางบริกร : สุกี้ทะเล

บริกรอยากจะถามจริงๆ ว่าตัวแค่นี้รู้จัก ซีซ่าร์สลัดด้วยหรือวะ ทำงานมายังไม่เคยได้ยินเมนูนี้เลย สงสัยพวกสังคมชั้นสูงพาไปกินข้าวนอกบ้านกันบ่อยๆ แล้วเด็กแก่แดดนี้ สายตาดูถูกกูมากเลย ที่กูไม่รู้จักซีซ่าร์สลัดกูผิดหรือวะ แล้วก็เดินจากไป

ฟ้า : ต๊ะรู้ได้ไงว่า ป๊ากับแม่ชอบอะไร สั่งไม่ดูเมนูเลย

ต๊ะจ้องตาฟ้า : แม่มีน้องแล้วแม่จะรักต๊ะไหมครับ

ฟ้าแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว นี่คือคำพูดแรกที่ออกจากปากของลูกทำเอาหัวใจของฟ้าแทบจะละลายไปในพริบตา

ฟ้า : (เสียงสั่น) รัก.... รักต๊ะมากที่สุดในโลกเลยลูก

ต๊ะ : แม่กินเยอะๆนะ น้องจะได้กินด้วย

น้ำตาที่กั้นไว้ก็ร่วงทันทีโดยไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้า น้ำตาแห่งความดีใจหลั่งออกมาด้วยเพียงแค่คำพูดที่เป็นห่วงเป็นใยในตัวแม่และตัวน้องที่กำลังจะเกิด ฟ้ากอดต๊ะไว้อย่างไม่อายใครทั้งกอดทั้งสะอื้น อาหารมื้อนี้เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดเท่าที่ฟ้าเคยได้กินมา วันนี้ ต๊ะทำคะแนนซะฟ้าต่อมน้ำตาแตก ตาแดงก่ำด้วยความดีใจทั้งวัน แต่ อ.สำเร็จซิ ความสงสัยมีเต็มหัว อยากจะพูดอะไรมากมาย แต่ไม่กล้าพูดได้แต่นั่งสังเกต ทั้งดีใจ ตื่นเต้น เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด คิดเรื่องต่างๆสารพัด จนแยกไม่ออกว่าที่เห็นอยู่คือ ความจริงที่คนปกติเขามีกันหรือสิ่งมหัศจรรย์ที่อยู่นอกเหนือเหตุผล

6เดือนต่อมา ณ โต๊ะอาหารที่บ้าน

บนโต๊ะอาหารที่บ้านไม้เก่าๆ อาหารก็เดิมๆสมาชิกก็เดิม เพิ่มขึ้นคือคุณปู่และคุณย่าพร้อมขนมเค็ก ฉลองวันเกิด 2 ปีของต๊ะ ต๊ะวันนี้เริ่มที่จะพูดบ้างแล้วแต่ก็เหมือนเดิมอีกหละคือก็ยังพูดน้อยเหมือนเดิม หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ก็ร้องเพลงวันเกิดและเป่าเทียน

ปู่ : 2 ขวบแล้วนะเป็นเด็กดีเรียนหนังสือเก่งๆนะครับ

ย่า : มาให้ย่าหอมฉลองวันเกิดสักฟอดหนึ่งซิลูก หลานรักของย่า

อ.สำเร็จ : Lego ชุดใหญ่ ชอบไหมครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ

ฟ้า : นี่ของแม่จ๊ะ ..เสื้อผ้าใหม่เดี๋ยวให้พี่ศรีพาไปเปลี่ยนชุดนะ มาอวดคุณปู่คุณย่า

พี่ศรี : พี่ศรี ไม่มีอะไรจะให้นะครับ น้องต๊ะบอกมาพี่ศรีจะทำให้ทุกอย่างเลย

ต๊ะ : (มองไปที่ พี่ศรี) พี่ศรี ต๊ะไม่อยากไปโรงเรียน

ทุกคนเงียบ คำพูดสั้นๆพูดเบาๆ แต่ทำเอาทุกคนบนโต๊ะเงียบทันที
ปู่ : เด็กทุกคนก็ต้องไปโรงเรียนทำไมไม่อยากไปโรงเรียน ที่นั้นเพื่อนเยอะนะ สนุกกว่าอยู่บ้านอีก

ต๊ะ : (มองหน้าคุณปู่) ป๊าต้องทำงานกลับบ้านดึก ทำงานเก็บเงินให้ต๊ะเรียนหนังสือ ต๊ะอยากให้ป๊ากลับบ้านเร็วๆ

ปู่หันไปมองโด่งแบบสายตาที่ตำหนิ : โด่ง พ่อบอกแล้ว ให้ขายบ้านจะได้มีเงินแล้วจะได้มีเวลาให้ครอบครัวบ้างไม่ใช่ทำงานจนต้องกลับบ้านดึกๆแบบนี้

อ. สำเร็จ : พ่อครับ บ้านนี้บ้านคุณปู่นะ ตกมาถึงมือผม ถ้าจะขายรอผมตายก่อนก็แล้วกัน

ต๊ะ : ต๊ะไม่ให้ป๊าขายบ้าน  ป๊าให้บ้านต๊ะ ต๊ะก็ไม่ขาย

ย่า : เรียนหนังสือเถอะลูก ไม่ต้องห่วงย่ารับรองว่า ป๊าจะไม่ต้องสอนพิเศษ มีเวลาให้ต๊ะแน่นอนลูก

ปู่ : เออ ค่าเล่าเรียนของต๊ะ พ่อออกให้ทั้งหมด ส่วนหลานที่เกิดใหม่เดือนหน้าพ่อออกค่าใช้จ่ายให้ ส่วนเงินที่เราเตรียมไว้ เอาไว้ซื้อของให้หลานพ่อ

ฟ้า : พ่อค๊ะ จริงๆแล้ว ผลงานพี่โด่ง ได้รับรางวัลมากมาย แทนที่จะได้ทั้งกล่องทั้งเงิน กลับได้เงินมานิดหน่อย เพราะพ่อพระคนนี้ แบ่งให้น้องๆทีมงานกับไอ้หัวหน้าหมดคะ (ได้ที ฟ้องพ่อฟ้องแม่เลย)

ปู่พูดด้วยน้ำเสียงที่อบรมแบบพ่อสอนลูก : โด่งอะไรเป็นของเราก็ของเรา ลูกเมียปากท้องต้องรับผิดชอบให้เขาหมดแล้วมาลำบากเป็นอาจารย์สอนพิเศษ ไม่มีใครเขาชมนะ มีแต่ด่าว่าโง่

อ. สำเร็จ : พ่อครับผมอยากยืนด้วยลำแข้งตัวเองครับ และอีกอย่าง ผมน่าจะหาเงินได้มากกว่าน้องๆ ให้เขาเยอะหน่อยจะได้มีกำลังใจ  ส่วนนิยมถ้าไม่มีเขาผลงานเราก็ออกสู่สาธารณะเพื่อออกไปให้สังคมได้ใช้ประโยชน์ยากครับ สิ่งที่เขาได้ผมถือว่าสมควรครับพ่อ

ปู่น้ำเสียงประชด : เออ...ไม่ไปบวชซะเลยหละ โด่งจะได้ออกไปโปรดสรรพสัตว์บนโลกใบนี้ด้วย

อ. สำเร็จ : พ่อครับที่พ่อจะให้ผมขอบคุณครับ ผมเตรียมไว้แล้ว... (ปู่ขัดจังหวะทันที)

ปู่ : โด่งไม่ต้องเลย รู้ว่าจะพูดอะไร เตรียมไว้พอไหม แล้วที่ให้คือพ่อให้หลาน..ที่เราต้องให้คือให้เวลาลูกเมีย

ทุกคนมีความสุขยกเว้น อ.สำเร็จ ทำไมต้องโดนตำหนิด้วย พลางหันไปมองหน้าลูก (ต๊ะ คิดได้ไง 2 ขวบ)

1 เดือนต่อมา ที่โรงพยาบาล ภาพเดิมๆก็กลับมาอีกครั้ง

อ. สำเร็จ : ตื่นแล้วหรือครับ..ฟื้นจากคลอดหรือยัง

ฟ้า : ยังไม่ได้นอนเลยพี่ เจ็บ มันหน่วงๆอยู่ตรงแผล

อ.สำเร็จ : แล้วมีใครมาเยี่ยมบ้างยัง

ฟ้า : พี่ดาวมาอยู่ตั้งแต่เช้าพึ่งกลับไป บอกว่าจะไปซื้อของให้หลาน

อ. สำเร็จ : แล้วคุณหมอมาดูหรือป่าว

ฟ้า : ป่าว พยาบาลบอกผ่าคลอดก็ยังนี้หละ 2-3 วันก็จะดีขึ้น อย่านอนติดเตียง ฝื่นเดินหน่อย

อ. สำเร็จ : ใช่ พยาบาลพูดถูก แล้วฟ้าตั้งชื่อลูกยังหละ

ฟ้า : ไม่ตั้ง เพราะรู้แล้วว่าพี่ตั้งมาแล้วเปลี่ยนไม่ได้ด้วย

อ. สำเร็จ : 555 นี่ ชื่อ จุลพล

ฟ้า : (ทำหน้านิ่ว) แปลว่าอะไร

อ. สำเร็จ : แปลว่า อะตอมไง เล็กๆแต่มีพลังมหาศาล

ฟ้า : เท่ห์ กว่าคราวก่อนที่ตั้งให้ ต๊ะ ซะอีก คราวก่อน โบร้าน โบราณ

อ.สำเร็จ : แล้วต๊ะไปไหนหละ

ฟ้า : ต๊ะไปดูน้อง ตอนไปผ่าคลอดต๊ะเข้าไปในห้องคลอดด้วยนะ

อ.สำเร็จ : (ทำหน้าตกใจ) แล้วหมออนุญาตได้ไง

ฟ้า : แหกปากลั่นโรงพยาบาลหละซิพี่ ตั้งแต่เกิดมาพึ่งเคยเห็นต๊ะแหกปากก็วันนี้แหละ  

อ.สำเร็จ : ต๊ะนี้นะแหกปาก เป็นยังไงไม่เคยเห็น แล้วต๊ะทำอะไรในห้องนั้น บ้าง

ฟ้า : ไม่รู้ผ้าบังอยู่ ต๊ะอยู่กับคุณหมอ เดี๋ยวต้องถามคุณหมอดูเพราะหลังจากคลอดเสร็จ ฟ้าก็หลับไม่รู้เรื่องเลย

อ.สำเร็จ : แล้วฟ้าหิวไหม ผ่าคลอดออกมาทานอะไรบ้างหรือยัง

ฟ้า : ไม่หิวคะ ...ฟ้าว่าพี่ไปดูต๊ะก่อนดีกว่า หายไปตั้งนานแล้ว ฟ้ารู้สึกอยากนอนมากเลย

อ. สำเร็จออกไปที่ห้อง ทารกแรกคลอดเพื่อตามหาต๊ะและจะได้ดูลูกอะตอมด้วย

อ.สำเร็จ : เห็นเด็ก 2 ขวบเดินแถวนี้บ้างหรือป่าวครับ

พยาบาล : ออ คุณหมอน้อยหรือค่ะ ทางนี้คะ .. คุณหมอน้อยคะ คุณพ่อมาตามแล้วคะ

ภาพที่เห็น อ.สำเร็จไม่อยากเชื่อสายตา

อ.สำเร็จ : ต๊ะไปทำอะไรตรงนั้นครับ

ต๊ะ : ต๊ะมาให้พี่เขาสอนวิธีดูรายงานและวิธีอ่านรายงาน

อ.สำเร็จ  : หนังสือยังไม่เรียนแล้วจะอ่านออกไหม อย่าไปวุ่นวายลูก

ต๊ะ : คุณหมอกับพี่เขายังอ่านได้ ต๊ะก็อ่านได้

พยาบาล : ไม่กวนหรอกคะ.. คุณหมอน้อยน่ารักมากๆคะ

อ.สำเร็จ : ขอโทษนะครับที่มารบกวน

พยาบาล : ถ้าหนูมีลูกอยากให้ลูกน่ารักและเก่งแบบนี้จังเลย

อ.สำเร็จ : ยิ้มๆ และเดินจากไป

ณ บ้านไม้เก่าหลังเดิม

ดาวพี่สาวของฟ้ามาหารอคนมาเปิดประตูบ้าน พร้อมกับหอบของพะรุงพะรังลงจากรถแท๊กซี่ ยืนกดกริ่งอยู่หน้าบ้าน

ย่า : ใครมายืนอยู่หน้าบ้าน ศรีไปดูให้แม่หน่อยเร็...ว

ศรี : ค่ะ... (สักครู่) คุณดาวมาคะ คุณดาว สวัสดีคะ หอบของพะรุงพะรังมาเลยให้ศรีช่วยถือนะคะ

ดาว : พี่ศรี สวัสดีจ้ะ ขอบคุณนะจ๊ะที่ช่วย พี่ศรีงานนี้ไม่ได้กลับบ้านแน่แล้วหละ ต๊ะโตต้องเลี้ยงไอ้ตัวเล็กต่อ

ศรี : 5555 ไม่เป็นไรคะ ลูกศรีโตแล้ว ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวลูกมาหามกลับเองคะ

ดาว : 5555 หลงแสงสีเมืองกรุง ลืม อุบลแล้วหละซิ

ศรี : คะ...555

ดาว : สวัสดีคะ คุณแม่

ย่า : สวัสดีจ๊ะ คุณนายดาว ลมอะไรหอบมาจ๊ะ

ดาว : ลมหอบไม่ไหวหรอกคะ ให้แท๊กซี่หอบดาวมา พร้อมชุดอยู่ไฟคะ

ย่า : เหมือนเดิม ลำบากคุณนายดาว แล้ว

ดาว : แม่... ยังไม่เป็นคุณนายคะ แฟนหนู พึ่งเป็น พันโท เองค่ะ

ย่า : อุ้ย.... แค่นี้ก็ใหญ่ไม่รู้จะใหญ่อย่างไงแล้ว แล้วดาวไม่ให้ทหารที่บ้านขับรถมาให้หละ

ดาว : ไม่หละคะ สมัยนี้ ปากคนยาวกว่าปากกา เดี๋ยว คุณสามีจะเดือดร้อน นั่งแท็กซี่มาดีกว่าสบายใจ แล้วฟ้าอยู่ไหนคะ

ย่า : ห้องเดิม ข้างล่างตรงที่นอนอยู่ไฟโน้น

ดาว : รอบนี้หนูไปเจียดยาจาก "เจ้ากรมเป๋อ"มา 10 ชุดนะคะ คราวตาต๊ะ เอามาตั้ง 30 ชุดเหลือบานเลย

ย่า : ก็แม่ฟ้า นะซิ ขี้เหนียว ใช้แล้วแทนที่ทิ้งเอาชุดใหม่ คุณเธอ เล่นไม่ทิ้งเติมน้ำใช้ซ้ำ แม่หละโมโหแทบตาย

ดาว : 5555 พอเป็นแม่แล้ว คำว่าแม่เข้าสิงเลย 55555

ย่า : 55555

ดาว : แม่ยุ่งอยู่หรือเปล่าเข้าไปคุยกันในห้องฟ้าดีกว่าคะ

ย่า :  ไปๆๆๆๆ คุยกับคุณนาย ติดลมหยุดไม่ได้

ฟ้า : ได้ยินเสียงมาก่อนตัวนึกว่าไม่เข้ามาซะหละ

ดาว : เจอหน้ายังไม่ทัก เริ่มก่อนเลยนะ

ฟ้า : เออ แล้วพี่ทำไมมาช้าจัง ฉันกลับบ้านมา 2 วันแล้วนะ

ดาว : เออ ก็เตรียมของอยู่ไง เมื่อวานพึ่งมีโอกาสไปสำเพ็ง ไปเจียดยาที่ "เจ้ากรมเป๋อ"

ฟ้า : แล้วเอามาที่เทียบหละ

ดาว : 10 ไม่กล้าเอามาเยอะไม่พอค่อยไปซื้อใหม่

ย่า : คุณนายไปเมื่อไหร่ แม่ไปด้วยนะ อยากออกไปข้างนอกบ้าง

ดาว : แม่ไม่ต้องรอซื้อยาหรอกคะ จะไปเดี๋ยวเราไปกันเลย

ย่า : มันต้องยังงี้สิ เดี๋ยวแม่ไปแต่งตัวก่อน ไปไทยไดมารูกันนะ นานๆจะได้มา กรุงเทพที

ดาว : อ้าว ตกลงไม่ไปเจ้ากรมเป๋อ ไม่ไปเยาวราชหรือคะแม่

แม่ยิ้มดีใจออกนอกหน้า แล้วแม่ก็แยกไปแต่งตัว
ฟ้า : หนูไปด้วย.. อย่าทิ้งไว้คนเดียวดิ

ดาว : อยู่บ้านเลี้ยงลูกไป ฉันเอาของมาให้แล้ว เออ แล้วหลานหละ ชื่ออะไรเนี้ย

ฟ้า : จุลพล ชื่อเล่น อะตอม

ดาว : จุลพล แปลว่าอะไร แต่อะตอม เดาออกเลย ตามอาชีพพ่อเลย

ฟ้า : ไม่รู้เหมือนกัน

ต๊ะ : อนุภาคขนาดเล็กที่ทรงพลังครับ คุณป้าสวัสดีครับ

ดาว : อยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ ต๊ะมาให้ป้ากอดทีลูก คิดถึงป้าไหม

ต๊ะ : ต๊ะคิดถึงคุณป้าครับ

ดาว : คิดถึงป้าแล้วต้องทำยังไงครับ

ต๊ะ : (เข้าไปกอดดาวและหอม) คุณป้าพาคุณย่าไปเที่ยวก็ได้ครับ คุณแม่ต๊ะดูแลเองครับ

ดาว : โอ๊ย.. น่ารักอะ มาเป็นลูกป้าดีกว่า ปีที่แล้วไม่พูด พอพูดได้ป้านะหลงเลย

ฟ้า : ทีแรกไม่พูดนึกว่าเป็นใบ้ซะหละ

ดาว : ตอนนี้พูดไม่หยุดหละซิ

ฟ้า : ผิดแล้วพี่ ต๊ะไม่พูดได้ทั้งวันนะถ้าได้อยู่หน้าทีวี ที่พูดแสดงว่าอารมณ์ดี

ดาว : ต๊ะครับ ดูการ์ตูนทั้งวันไม่ดีนะครับ เดี๋ยวตาเสียนะลูก

ฟ้า : ผิดอีกแล้วพี่ ต๊ะ ดูสารคดี ทั้งสัตว์บก สัตว์น้ำ แมลง แผ่นดินไหว ไฟไหม้ป่า หิมะถล่มดูหมด ที่บ้านดูช่องอื่นไม่ได้เลย

ดาว : ต๊ะ ทำไมชอบดูสารคดี ไม่ดูการ์ตูนหละ

ต๊ะ : (ยิ้มไม่ตอบ) แล้วเดินออกจากห้องไป

ย่า : คุณนายแม่พร้อมแล้วไปกันยัง

ดาว : โอ้ย.. คุณแม่ทำไมแต่งตัวเร็วอย่างนี้คะ

ย่า : ไปเร็ว จะได้อยู่ได้นานๆหน่อย แม่อยากได้เสื้อผ้ากับรองเท้าทันสมัย ไปอวดคนแถวบ้าน นานๆจะได้เข้ากรุงซะที

ดาว : ไป.... ฉันไปก่อนนะ แล้วจะพาคุณแม่มาส่ง .. ศรี เตรียมซุ้มอยู่ไฟให้คุณนายเธอด้วยจ๊ะ

ศรี : ค๊ะ.....