หนึ่งเดือนต่อมาที่หน้าบ้านไม้เก่าๆ

ที่หน้าบ้านไม้เก่าๆ ในซอยบนถนนสีลม ฟ้า ปู่ และย่า กำลังยืนรอใส่บาตรแล้วจะโกนผมไฟให้ต๊ะ คือว่าบ้านอื่นเวลาโกนผมไฟเขาจะดูฤกษ์ดูยาม ต้องโกนเดือนโน้นเท่านั้น เดือนนี้ห้าม เอาจริงๆ เขาให้โกนผมไฟเดือน 9-12 แต่คุณปู่ ไม่ถือแบบคนอื่นเขา เด็กเกิดได้ 1 เดือนก็โกนผมไฟ แต่ก่อนโกนก็จะทำบุญใส่บาตร ซึ่งที่บ้านนี้ ใส่บาตรกันเป็นปกติอยู่แล้ว

ปู่ (กระซิบบอกหลาน) : ต๊ะ วันนี้เรามาใส่บาตรพระกันนะลูก ขอพรจากคุณพระคุณเจ้าแล้วปู่จะโกนผมไฟให้นะ

ฟ้า : คุณพ่อคะ หลวงพ่อมาแล้วคะ (ฟ้าเริ่มทำหน้าสงสัย) แต่ หลวงพ่อรูปนี้ไม่เคยเห็นมาก่อนนิคะ

ย่า : ไม่เป็นไรลูก เราใส่บาตร ใส่ให้ผ้าเหลือง ต่ออายุพุทธศาสนา

ปู่ : นิมนต์ ครับหลวงพ่อ วันนี้หลานเกิดได้ 1 เดือนครับ

หลวงพ่อยืนสงบนิ่งอยู่ต่อหน้าทั้ง 4 คน แล้วคุณปู่ก็จับมือหลานเพื่อหยิบอาหารคาวหวานใส่บาตร ในใจของปู่ก็คงนึกว่าหลวงพ่อออกสายหรือป่าว ในบาตรก็ไม่มีอาหาร ข้าวสักเม็ดก็ไม่มี เมื่อใส่บาตรเรียบร้อย ก็กรวดน้ำ เมื่อหลวงพ่อ เริ่มขึ้น

ยะถา วาริวะหา ปูรา ปริปูเรนติ สาคะรัง         เอวะเมวะ อิโต ทินนัง เปตานัง อุปะกัปปะติ
อิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง ขิปปะเมวะ สะมิชฌะตุ     สัพเพ ปูเรนตุ สังกัปปา จันโท ปัณณะระโส ยะถา มะณิโชติระโส ยะถา
สัพพีติโย วิวัชชันตุ สัพพะโรโค วินัสสะตุ         มา เต ภะวัตวันตะราโย สุขี ทีฆายุโก ภะวะ
อภิวาทะนะสีลิสสะ นิจจัง วุฑฒาปะจายิโน        จัตตาโร ธัมมา วัฒฒันติ อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง

... ปู่ก็เริ่มกรวดน้ำให้กับเทพยาดา สรรพสัตว์ เจ้ากรรมนายเวร ต๊ะในวัย 1 เดือน หลับตาลงอย่างสงบเหมือนผู้ใหญ่เหมือนรู้ว่าผู้ใหญ่กำลังทำอะไร เมื่อใส่บาตรเสร็จ หลวงพ่อ เออคำสั้นๆแล้วจากไป "หนูคือความหวังของทุกๆคน" ทุกคนก้มหน้ากราบลาหลวงพ่อ มีแต่ต๊ะเท่านั้นที่ลืมตาและหลวงพ่อก็หายไปต่อหน้าต่อตาต๊ะ เมื่อทุกคนเงยหน้าขึ้นมา อุทานพร้อมกัน "หลวงพ่อไปทางไหน"

ปู่เห็นว่าเมื่อสักครู่เกิดอะไรขึ้นอย่าไปทัก ด้วยความเป็นคนเฒ่าคนแก่จึงเปลี่ยนเรื่องเสีย เชื่อว่าคนมีบุญเท่านั้นถึงจะพบกับเหตุการณ์แบบนี้ และปู่ก็เอยปากเปลี่ยนเรื่องทันที : ฟ้าไอ้โด่งทำไมออกไปทำงานเช้าจัง รอใส่บาตรพร้อมกันก็ไม่ได้

ฟ้ายังตะลึ่งกับเหตุการณ์ แต่พอคุณพ่อทักขึ้นจึงต้องหยุดและตอบคุณพ่อ : พี่เขา เมื่อวานกลับบ้านก่อนคะ เห็นว่าทิ้งงานไว้ เลยต้องรีบไปจัดการแต่เช้า..บ่ายๆจะมีประชุมต่อไม่รีบไปเดี๋ยวไม่ทันประชุมคะ

ปู่ : กลับก่อน เมื่อคืนถึงบ้านเกือบ 3 ทุ่มมันไปไหนของมัน

ฟ้า : พี่เขาไปสอนหนังสือที่มหาลัยคะให้กับนักศึกษา เลิก 2 ทุ่ม ช่วงนี้ที่บ้านมีรายจ่ายเยอะและต้องเก็บเงินไว้ตอนให้เจ้าต๊ะเข้าเรียนคะ

ปู่ : ก็บอกมันให้ขายบ้านไปซิ มันจะได้ไม่ต้องลำบากที่ดินแถวสีลมนี่ ไม่มีไม่มีก็ได้เป็นล้าน ออกไปอยู่ไกลหน่อย บ้านก็ไม่กี่ตังค์ เงินก็เหลือ จะไปทนทำงานให้หนักทำไม เอาเวลามาอยู่กับลูกกับเมียดีกว่า บอกไอ้โด่งขายให้ไอ้เดชก็ได้ พี่มันสร้างบ้านขายที่อุบล รวยจนไม่มีที่จะเก็บเงินอยู่แล้ว มาทนทำงานในห้องวิจัยบ้าบออะไรก็ไม่รู้

ต๊ะจ้องหน้าคุณปู่ อย่างไม่พอใจที่มาว่าพ่อของตนเอง และ ปู่ก็หันหน้าไปสพตาพอดี

ปู่อุทานออกมาด้วยความลืมตัว “อุ๊ย” : เออ... ไม่ว่าพ่อเราก็ได้ ดูมันมองหน้าจะกินเลือดกินเนื้อปู่ นะ... ปู่ขอโทษ

ต๊ะยิ้ม แบบพอใจที่ ปู่ไม่ต่อว่าพ่ออีก
ปู่ : เดือนเดียวรู้เรื่องขนาดนี้เลยหรือวะ

ย่า : พ่อ ไปเตรียมตัวเถอะ โกนผมไฟให้หลานก่อนแดดออกจะได้ให้หลานเข้าไปอยู่ในที่ร่ม

ฟ้า : พ่อขาแม่ขา ฟ้าเตรียมให้แล้วคะ

ย่า : ฟ้าวันนี้พ่อกับแม่กลับอุบลแล้ว เรามีพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลไหม

ฟ้า : ไม่เป็นไรคะ 3 คนพ่อแม่ลูกไม่หนักเท่าไหร่

ปู่ : พ่อจะบอกไอ้เดช ให้ส่งแม่บ้านมาที่นี่ 2 คน อาทิตย์หน้าคงจะมาถึง ค่าใช้จ่ายพ่อจัดการให้เอง

ฟ้า : ขอบคุณคะ แต่พี่โด่งคงไม่เอาคะ คุณพ่อคุณแม่ก็รู้นิสัยพี่เขาอยู่

ปู่ : บอกมันว่านี่บ้านพ่อ นี่หลานพ่อ พ่อไม่ได้ให้มันพ่อให้หลาน

ฟ้า : บ้านหลังเล็กคนเดียวก็พอมั่งคะ (ฟ้าตอบแบบยิ้มๆดีใจเป็นที่สุดแต่ในใจฟ้าคิดว่า พ่อแม่ ช่วยบอกพี่โด่งให้ขายบ้านทีเถอะ สาธุ)

สี่เดือนต่อมา ประตูหน้าบ้าน

อ.สำเร็จ : ต๊ะ พ่อกลับมาแล้ว(เสียงดังด้วยความตกใจ)อ้าวเฮ้ย ใครเอาต๊ะมาวางที่ประตูหน้าบ้าน

ฟ้า : เสียงดังอะไรพี่ (ฟ้าก็เห็นแบบที่ อ.สำเร็จเห็น) ต๊าย... ต๊ะมาอยู่นี่ได้ไงลูก พี่ศรี พี่ศรี อยู่ไหน

พี่ศรี : ขา...รีดผ้าอยู่ค่ะ...(เสียงฝีเท้าเดินลงมาอย่างเร่งรีบ และก็เห็นภาพเดียวกันทั้งบ้าน พลันเสียงหลงออกมา) ว้า.....ว น้องต๊ะมาอยู่นี่ได้ไง

อ.สำเร็จ : (เสียงดัง)ศรีอยู่ไหน ทำไมไม่ดูน้อง ฟ้าก็เหมือนกัน เอาลูกมาไว้นี่ทำไม

ฟ้า : (ขึ้นเสียง) ฟ้าทำกับข้าวอยู่หลังบ้าน ลูกหลับอยู่ก็เห็นพร้อมๆกันเนี้ย

อ.สำเร็จ : (เสียงเริ่มดัง)แล้วลูกคลานมาเองหรือไง..

ฟ้า : แล้วพี่จะว่า ฟ้าอุ้มลูกมาไว้ตรงนี้หรือไง

พี่ศรี : (รีบขัดจังหวะขึ้นมาเพราะกลัวเป็นแพะ) ศรีป่าวนะคะ ศรีรีดผ้าอยู่ข้างบนตั้งแต่บ่ายแล้วคะ

เสียงน้องต๊ะร้องไห้เมื่อเห็นผู้ใหญ่ทะเลาะกันแล้วคลานกลับไปที่เบาะเอง ทุกคนตะลึง อึ้ง และเงียบกันหมดเหลือไว้แค่เสียงร้องของน้องต๊ะ ที่คลานไปและล้มลงนอนบนเบาะพร้อมคว้าขวดนมมาเข้าปากเอง

ฟ้า : (ตามองไปที่น้องต๊ะแต่ปากก็พูดว่า)พี่ศรีพี่มีลูกมาแล้วกี่คน

พี่ศรี : (ตามองไปที่น้องต๊ะ)3 คนค่ะ คนโตมีลูกแล้วไล่ๆกับน้องต๊ะคะ เด็กจะนั่งเดือนที่ 7 คลานเดือนที่8

อ.สำเร็จ : (ตามองไปที่น้องต๊ะ)นี่เดือนที่เท่าไหร่แล้วหละ

ฟ้า : ห้าเดือนเต็มพี่ ย่างเข้าเดือนที่ 6

อ.สำเร็จ : แม่เจ้า

ฟ้า : โอ้ แม่โจ้

ทั้ง 3 คนหัวเราะพร้อมกัน 5555555 อีกครั้งกับเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขในบ้านหลังนี้

อ่านตอนที่ 4 https://ppantip.com/topic/37838676

อ่านตอนที่ 2 https://ppantip.com/topic/37838545