สมัยเด็กๆ พ่อเล่าให้ฟังว่า หลวงพ่อเกษม เขมโก ท่านจะปฏิบัติธรรรมในสุสานไตรลักษณ์ของท่าน

โดยไม่แตะภัตรเลย นานๆหลายวันจึงจะแตะสักที หรือแม้แต่พระมหาเถระ หลวงปู่ หลวงพ่อที่ท่านปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ บำเพ็ญเพียรภาวนา ก็มักมีอัธยาศัยเช่นนี้ มีสุขในธรรมเป็นอารมณ์หล่อเลี้ยงขันธ์ ๕ นี้ได้ ซึ่งในภาวะที่เหมือน "กบจำศีล" ที่ขยับตัวน้อย อัตราการเต้นของหัวใจก็ลดลง มีการเผาผลาญอาหารลดลง เมื่อลดลงทุกอย่าง แถมมีพลังานที่เกิดเป็นปีติสุข มาหล่อเลี้ยงใจ อีก ทำให้ร่างกายอยู่ได้แม้ไม่ขบฉันมาหลายวัน
(ยกเว้น แต่ในท่านที่มี ภัตรอันเป็นทิพย์มาถวาย)