ทำไมต้องเป็นเกมเสน่หา ไม่ใช่บ่วงเสน่หา แล้วทำไมเหมือนใยเสน่หา
เหมือนวนลูปดูเหมือน แรงปรารถนา แล้วดูไปดูมาเหมือนดูสวรรค์เบี่ยงแต่สลับเพศ ?
แล้วพระนางเรื่องนี้รักกันแบบไหน คำถามนี้อาจมีคนคาใจ
และทำไมเกมนี้มันเป็นเกมของคนที่ถูกกระทำ เราจะมาหาคำตอบกัน

จากใยเสน่หาสู่เกมเสน่หา เสน่หาที่แตกต่าง แต่ความสัมพันธ์ของสองเรื่องนี้เหมือนกัน
ทั้งสองเรื่องจากที่คนขาดความรักมาเจอกัน แล้วกลายเป็นความผูกพันกัน
เพียงแต่เกมเสน่หา ความผูกพันเกิดขึ้นเพราะเขาและเธอลงมาเล่นเกมกัน
ความสัมพันธ์ไม่ต่างจากตัวละครในแรงปรารถนา
เด็กในบ้านที่มีความผูกผันจนกลายเป็นความรักกับคุณหนูสาว แต่ไม่อาจครอบครอง
เพียงแต่วิธีการของความสัมพันธ์ที่ต่างกัน
ซึ่งเกมเสน่หาเกิดจากการแข่งขันเพื่อเอาชนะในเป้าหมายที่ต่างกัน
เป้าหมายของเธอคือทำลายเขาให้ตายทั้งเป็น ส่วนเป้าหมายของเขาคือสามารถเอาชนะใจเธอ
เหมือนกำลังดูสวรรค์เบี่ยงสลับเพศ ที่คาวีกระทำกับนาริน เหมือนกับเหมือนชนกทำกับลัคนัย
แต่ลัคนัยก็ไม่ได้ยอมเหมือนชนก เหมือนนารินที่ยอมคาวี แม้เขาจะรู้ว่าที่เป็นอยู่มันเป็นแค่เกม
แต่ถ้าเกมนี้เขาแพ้บ้างแล้วเธอมีความสุข เขาขอยอมเพื่อที่เขาจะชนะใจเธอ

เกม...เสน่หา เกมนี้เป็นเกมของใคร เกมของเหมือนชนกหรือลัคนัย
จากเส้นเรื่อง เหมือนชนกกำลังจะเริ่มเกม โดยเป้าหมายของเธอคือลัคนัย
การกลับมาทำดีกับคนที่เธอเกลียดอีกครั้ง คงเป็นวิธีง่าย ๆ ที่จะทำให้เขาตายใจ
แต่เธอไม่รู้ว่า เขารู้แล้วว่านี้มันเป็นแค่เกม และเขาก็จะขอลงมาเล่นเกมกับเธอบ้าง
เกมที่สองคนเล่นคือ การใช้ความรักและเสน่หาเพื่อแข่งขันฟาดฟันกันเพื่อเป้าหมายที่ต่างกัน

ทำไมมันถึง เป็น เกม ไม่ใช่ บ่วง เหมือนในนิยายต้นฉบับ
บ่วง คือมีสิ่งที่ถูกสร้างไว้เพื่อล่อลวงให้มาติดกับ  แต่เกมคือ การแข่งขันเพื่อหาผู้แพ้ ผู้ชนะ
เกมจะเกิดขึ้นจากฝ่ายเดียวไม่ได้ ถ้าไม่มีคนมาสนใจเกม มันก็ไม่มีความหมาย
แต่เมื่อมีคนลงมาเล่น การแข่งขันได้เกิดขึ้น เกมก็เกิดขึ้น
แม้คนลงมาเล่นในเกมก็ไม่รู้ว่าเกมนี้ผลจะเป็นอย่างไร แต่สำหรับลัคนัยมันคุ้มมากพอ

การลงมาเล่นเกมของลัคนัยที่เหมือนชนกเป็นคนสร้าง
ลัคนัยเอาความมั่นใจมาจากไหนที่คิดว่าจะเอาอยู่ในเกมนี้
สิ่งที่เขาทำเพียงแค่คำเดียว คือ รัก
ความผูกพันในวัยเด็กของเด็กชายกับเด็กสาว สำหรับเด็กที่ไม่มีใครต้องการ
การมีเด็กสาวสักคนมาเป็นเพื่อนเล่นแค่นี้ก็เป็นกำลังใจให้เด็กคนนี้พอแล้ว
มันมากพอที่จะรอเธอกลับมา กลับมาให้เขาได้รู้สึกดีอีกครั้ง
ในช่วงเวลาที่รอลัคนัยก็ได้เรียนรู้ชีวิตที่เข้มข้น เขาได้รู้จักความรัก ความสุขและความผิดหวัง
ทำให้เขาเติบโตขึ้นอย่างเข้มแข็งเพื่อลบอดีตที่ไม่น่าจำ ทำตัวเองให้ดีที่สุดเพื่อตัวเอง
เพื่อแก้แค้นสำหรับคนที่จากเขาไป และเพื่อความต้องการในใจที่ซ่อนไว้
ลัคนัยในวันนี้ไม่ใช่เด็กในบ้าน เขามีตำแหน่งหน้าที่ที่ทุกคนยอมรับ และมันมากพอ
ที่ทำให้คนที่เขาสนใจและคิดว่าห่างจากเขาใกล้เขามากขึ้น  แม้ว่าเธอไม่เคยคิดกับเขาแบบนั้นก็ตาม

เพราะสิ่งที่เหมือนชนกทำ เป็นแค่การสั่งสอนคนที่เธอเห็นเป็นแค่ขยะ
คนที่เข้ามาแย่งชิงสิ่งที่เป็นของเธอและเป็นคนที่เกลียดชังที่สุด วิธีเดียวที่จะทำให้เจ็บ
คือทำให้เขาตกหลุมรักเธอ ด้วยเสน่ห์ของเธอคิดว่าเป็นเรื่องไม่ยาก แต่ตัวเองกำลังหลงในเกมของตัวเอง
โดยทั่วไปถ้าคนเกลียดกัน วิธีเดียวที่ใช้กับคนที่เขาเกลียดกันคือ การไม่สนใจ ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน
ไม่ใช่ตามคิดวางแผนแก้แค้นโดยลืมไปว่ามันคือการดึงดูดให้ใครสักคนเข้ามาอยู่ในความคิดและความรู้สึกโดยไม่รู้ตัว
เหมือนเราคิดจะจีบใครก็จะคิดทุกวิธีให้เราจีบเขาได้ คิดว่าทำอย่างไรให้ให้ตัวเราไปอยู่ในชีวิตเขา
ซึ่งเหมือนชนกกำลังเป็นแบบนั้น มันเลยไม่ยากที่เธอก็กำลังผูกพันกับลัคนัยอย่างไม่รู้ตัว
และเมื่อคนที่เกลียดกลับมาทำดี ความเป็นเด็กของเธอ ถ้าการมีใครสักคนมาทำดีถึงคนนี้คือศัตรูของเธอ
เธอก็อาจเริ่มเปิดใจต่อศัตรูตัวร้ายที่ตอนนี้กำลังจะตกหลุมรักเขาแล้ว และต้องท่องไว้มันเป็นแค่เกม

ลัคนัยที่รู้จักนิสัยของเหมือนชนก ว่าเธอเป็นแค่เด็ก เกมของเด็กมันไม่ได้น่ากลัว
เพราะไม่ได้หวังเอาเป็นเอาตาย เธอคงไม่ได้คิดจะทำร้ายเขาถึงตาย บางครั้งก็แกล้งแพ้บ้าง
เพื่อให้เธอมีกำลังใจมีกลวิธีอื่น ๆ เพื่อมาจัดการเขา เพื่อให้เธอยิ่งสนใจเขามากขึ้น
เพราะคิดว่าเขาก็กำลังเล่นเกมนี้และควบคุมทิศทางของเกมได้อยู่
แต่ความเป็นเด็กบางทีก็ทำอะไรเกินความคาดคิด นั่นเป็นสิ่งลัคนัยก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน
ท้ายสุดเกมนี้จะจบลงแบบไหน  เกมที่เดิมพันด้วยเสน่หาที่ถ้าใครพลาดก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน