ประมาณเกือบ 20ปีก่อน อ่านการ์ตูนเรื่องนี้... มันเกี่ยวกับเด็กที่แสวหาและพัฒนาฝีมือทางด้านการเล่นโกะ..
มีอยู่ตอนนึงของการ์ตูน ประทับใจมาจนถึงวันนี้... เค้าบอกว่า การที่จะแสวงหาหนทางแห่งหัตว์เทวะนั้น จะเดินไปคนเดียวไม่ได้ เพราะกระดานโกะต้องเล่นกัน 2 คน... การจะพัฒนาฝีมือให้ก้าวล้ำต้องมีคู่แข่งที่สูสีและพัฒนาไปด้วยกัน....
ตัดกลับมาที่การเมือง... ที่มันเป็นอย่างนี้มาสิบกว่าปี... ไม่พัฒนา ไม่เพียงแต่เพราะอีกฝ่ายแข็งเกร่ง... แต่อีกฝ่ายกลับอ่อนแอไม่พัฒนา... เหตุที่ไม่พัฒนาก็อาจเพราะเอาแต่โทษนั่นโทษนี่แต่ไม่เคยโทษตัวเอง รวมถึงมีคนคอยโอ๋แต่ไม่ตักเตือน... แล้วคู่แข่งที่ไม่พัฒนาฝีมือจะทำให้อีกฝ่ายพัฒนาต่อไปคงยากส์....
แต่เกมส์และกฎปลีกย่อยกำลังจะเปลี่ยนไป เกมส์ใหม่ผู้เขียนกฎคงได้เปรียบในช่วงแรก... แต่หากเวลาผ่านไปการแข่งขันการพัฒนาสำหรับคนที่พร้อมจะเปลี่ยนแปลงก็คงสามารถกลับมาแข่งขันได้... ส่วนพวกไม่เคยเปลี่ยนแปลงก็คงจะออกจากการแข่งขันในไม่ช้า
ฮิคารุ เซียนโกะ อัจฉริยะ
มีอยู่ตอนนึงของการ์ตูน ประทับใจมาจนถึงวันนี้... เค้าบอกว่า การที่จะแสวงหาหนทางแห่งหัตว์เทวะนั้น จะเดินไปคนเดียวไม่ได้ เพราะกระดานโกะต้องเล่นกัน 2 คน... การจะพัฒนาฝีมือให้ก้าวล้ำต้องมีคู่แข่งที่สูสีและพัฒนาไปด้วยกัน....
ตัดกลับมาที่การเมือง... ที่มันเป็นอย่างนี้มาสิบกว่าปี... ไม่พัฒนา ไม่เพียงแต่เพราะอีกฝ่ายแข็งเกร่ง... แต่อีกฝ่ายกลับอ่อนแอไม่พัฒนา... เหตุที่ไม่พัฒนาก็อาจเพราะเอาแต่โทษนั่นโทษนี่แต่ไม่เคยโทษตัวเอง รวมถึงมีคนคอยโอ๋แต่ไม่ตักเตือน... แล้วคู่แข่งที่ไม่พัฒนาฝีมือจะทำให้อีกฝ่ายพัฒนาต่อไปคงยากส์....
แต่เกมส์และกฎปลีกย่อยกำลังจะเปลี่ยนไป เกมส์ใหม่ผู้เขียนกฎคงได้เปรียบในช่วงแรก... แต่หากเวลาผ่านไปการแข่งขันการพัฒนาสำหรับคนที่พร้อมจะเปลี่ยนแปลงก็คงสามารถกลับมาแข่งขันได้... ส่วนพวกไม่เคยเปลี่ยนแปลงก็คงจะออกจากการแข่งขันในไม่ช้า