สงสัยครับ เวลาคนเรามีเคราะห์มีคราวต้องโทษว่าเป็นเพราะเจ้ากรรมนายเวร

ทำไมต้องอโหสิกรรมให้ผู้ที่ไม่ปล่อยวางเจ้าคิดเจ้าแค้น ตายไปแล้วยังมีห่วง ชีวิตในโลกหน้าจะมีสุขหรอ
ตัวเองตายไปแล้วยังยึดมั่นถือมั่นจองเวรคนอื่น
ทำไมตัวเจ้ากรรมนายเวรไม่เป็นฝ่ายอโหสิเสียเอง
ปล่อยวางเร็ว ให้อภัยคนอื่นเป็น น่าจะสู่สุคติได้อย่างเป็นสุข ยังไงเสียคนเราหว่านอะไรไว้สักวันต้องได้รับอยู่แล้ว ไม่ว่าจะทำสิ่งที่ดี หรือทำไม่ดีกับผู้อื่น

เลยสงสัยว่าความเชื่อนี้ คนเป็นหรือคนตายหรือคนใกล้ตาย ใครควรคิดมากกว่ากัน