สืบเนื่องมาจาก เมื่อวานก่อน เราไปเที่ยวบ้านพี่คนรู้จักคนนึง เราไปรับพี่แกที่บ้านเพื่อออกไปเดินห้างด้วยกัน พี่แกบอกว่าไม่อยากขับรถตอนกลางคืน เพราะตามองไม่ค่อยเห็น ระหว่างทางขับรถไปรับแก เรารู้สึกปวดท้อง เคยคิดเอาไว้ว่า ไปถึงบ้านแกแล้วจะขอใช้ห้องน้ำ
พอไปถึงพี่แกก็เชิญเข้าบ้าน เดินเข้าไปแล้วเกิดอาการผงะแรงมาก เริ่มจากกลิ่นเหม็นอับและกลิ่นคาวโชยมาก่อนเลย แรงมากจนถึงขั้นอยากจะอาเจียน จากที่เคยปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำอาการมันหดหายไปหมด เราไม่กล้าใช้ห้องน้ำบ้านแก ข้าวของวางระเกะระกะเหมือนไม่เคยเก็บกวาดหรือว่าจัดเข้าที่
พี่แกก็คงจะมองออกว่าเราสงสัยว่าทำไมแกไม่เก็บกวาดบ้าน แกเลยออกตัวว่า ไม่มีอารมณ์จะทำ ปกติแล้วไม่ค่อยอยู่บ้าน ใช้แค่เป็นที่หลับนอนเฉยๆ เลยคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำความสะอาด แกทำงานสองที่ เฉลี่ยแล้วมากกว่าห้าสิบชั่วโมงต่ออาทิตย์ แกอยู่คนเดียวไม่มีลูก ไม่มีสามี
เราถามพี่แกกลับว่า แล้วเพราะอะไรถึงต้องทำงานมากขนาดนี้ ทำจนไม่มีเวลาให้บ้านเรือน แกบอกว่าอยากเก็บเงินเอาไปเที่ยว แกวางความฝันเอาไว้ว่า ต้องเที่ยวทุกสามเดือน การทำงานแค่สี่สิบชั่วโมงอาจจะพอกินพออยู่ แต่ไม่พอเที่ยว แกอยากท่องเที่ยวให้มากที่สุดก่อนที่ร่างกายจะไปไม่ไหว
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เราจึงมองย้อนกลับไปถึงผู้หญิงหลายคนที่เรารู้จักและเคยไปเที่ยวบ้าน หลายคนแต่งตัวดี แต่งหน้าตา มีเครื่องประดับสวยงาม แต่พอได้ไปรู้จักบ้านเรือนก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมช่างแตกต่างจากหน้าตาได้ขนาดนี้
เพราะอะไรผู้หญิงสมัยใหม่ส่วนมากถึงไม่ให้ความสำคัญกับที่อยู่อาศัย ผู้หญิงมองเห็นงานบ้านเป็นเรื่องหนักจนถึงกับต้องจ้างแม่บ้านมาคอยดูแล ยิ่งถ้าต้องทำงานบ้านไปพร้อมๆกับการเลี้ยงลูกนี่โวยแทบจะทุกราย
ส่วนตัวเราก็ทำงานมากกว่าหกสิบชั่วโมงต่ออาทิตย์ ไม่ได้ทำเพราะอยากเก็บเงินไปเที่ยวหรอก แต่เพราะสนุกกับงาน และเราก็รักการทำงาน นอกเหนือจากเวลางานบ้านเรือนเราก็เป๊ะ เราสนุกกับการจัดบ้านเรือนเป็นงานอดิเรก วันหยุดเราก็รื้อข้าวของออกมาปัดฝุ่นแล้วจัดเข้าไปใหม่ เราไม่เคยมองว่างานบ้านเป็นงานหนักนะ สำหรับเราแล้วมันขี้ประติ๋วมาก เวลาที่บ้านเรือนสะอาดเราจะมีความสุข จะรู้สึกสดชื่น เรามีความสุขกับการอยู่บ้านในวันหยุด
หลังจากที่ได้เก็บเอามาคิดๆดูแล้ว เราก็มองต่างมุมว่าคนที่แปลกอาจจะเป็นเราเองก็ได้ หรือมันจะเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้หญิงหลายๆคนว่างานบ้านไม่ใช่เรื่องสำคัญ งานนี้ขอถามคุณแม่บ้านหลายๆคนเลยก็แล้วกัน คุณให้ความสำคัญกับความสะอาดของบ้านเรือนมากแค่ไหน คุณยอมทำงานบ้านด้วยตัวเองมากสุดถึงขั้นไหน ส่วนตัวเราไม่นิยมจ้างแม่บ้านนะ เพราะเรารักความเป็นส่วนตัว เราไม่ชอบให้คนนอกมาจับข้าวของเครื่องใช้ของเรา
ภายในบ้านเรา สามห้องที่เราจะให้ความสำคัญมากที่สุดก็คือ ห้องนอน ห้องครัว เเละห้องน้ำ ห้องนอนนี่หลังจากตื่นนอนต้องเก็บระดับโรงเเรมห้าดาว ต้องเปิดม่านให้เเสงเข้าถึง ซักผ้าปูก่อนที่จะสกปรก ห้องครัวก็ต้องเป๊ะ ถ้วยจานวางเป็นระเบียบ ไม่มีหม้อไหชิ้นไหนถูกลืมอยู่ที่มุมไหน ตู้เย็นก็จัดให้เป็นระเบียบ อาหารชนิดไหนวางอยู่ชั้นไหนก็ต้องตามนั้น ไม่มีการยัด ส่วนห้องน้ำนี่เราถือว่าเป็นห้องพักผ่อนที่ใช้บ่อยที่สุด เราเคยใช้เวลาในวันหยุดกับการทำความสะอาดห้องน้ำห้องเดียวนานเกินหกชั่วโมง (เยอะไปไหม อันนี้ไม่รู้) ส่วนห้องอื่นๆเราก็ให้ความสำคัญนะ ขอบประตูหน้าต่าง ช่องเเอร์ เราทำความสะอาดยันหลังคาบ้าน
เขียนเรื่องราวเสร็จ มองเห็น auto tag เเล้วตกใจนิดหน่อย
» เรื่องสั้น
» ปัญหาชีวิต
» เรื่องเล่าสยองขวัญ
» แต่งเรื่องสั้น
» สุขภาพจิต
» สิ่งลี้ลับ (mystery)
รวมไปถึง ไสยศาสตร์อีกเเนะ
ขนาดพันทิปยังคิดว่าเเปลก หรือว่าเราจะเป็นสตรีที่เเปลกจริงๆเน๊าะ
จริงหรือไม่ ผู้หญิงไทยไม่ค่อยชอบทำงานบ้าน
พอไปถึงพี่แกก็เชิญเข้าบ้าน เดินเข้าไปแล้วเกิดอาการผงะแรงมาก เริ่มจากกลิ่นเหม็นอับและกลิ่นคาวโชยมาก่อนเลย แรงมากจนถึงขั้นอยากจะอาเจียน จากที่เคยปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำอาการมันหดหายไปหมด เราไม่กล้าใช้ห้องน้ำบ้านแก ข้าวของวางระเกะระกะเหมือนไม่เคยเก็บกวาดหรือว่าจัดเข้าที่
พี่แกก็คงจะมองออกว่าเราสงสัยว่าทำไมแกไม่เก็บกวาดบ้าน แกเลยออกตัวว่า ไม่มีอารมณ์จะทำ ปกติแล้วไม่ค่อยอยู่บ้าน ใช้แค่เป็นที่หลับนอนเฉยๆ เลยคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำความสะอาด แกทำงานสองที่ เฉลี่ยแล้วมากกว่าห้าสิบชั่วโมงต่ออาทิตย์ แกอยู่คนเดียวไม่มีลูก ไม่มีสามี
เราถามพี่แกกลับว่า แล้วเพราะอะไรถึงต้องทำงานมากขนาดนี้ ทำจนไม่มีเวลาให้บ้านเรือน แกบอกว่าอยากเก็บเงินเอาไปเที่ยว แกวางความฝันเอาไว้ว่า ต้องเที่ยวทุกสามเดือน การทำงานแค่สี่สิบชั่วโมงอาจจะพอกินพออยู่ แต่ไม่พอเที่ยว แกอยากท่องเที่ยวให้มากที่สุดก่อนที่ร่างกายจะไปไม่ไหว
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น เราจึงมองย้อนกลับไปถึงผู้หญิงหลายคนที่เรารู้จักและเคยไปเที่ยวบ้าน หลายคนแต่งตัวดี แต่งหน้าตา มีเครื่องประดับสวยงาม แต่พอได้ไปรู้จักบ้านเรือนก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมช่างแตกต่างจากหน้าตาได้ขนาดนี้
เพราะอะไรผู้หญิงสมัยใหม่ส่วนมากถึงไม่ให้ความสำคัญกับที่อยู่อาศัย ผู้หญิงมองเห็นงานบ้านเป็นเรื่องหนักจนถึงกับต้องจ้างแม่บ้านมาคอยดูแล ยิ่งถ้าต้องทำงานบ้านไปพร้อมๆกับการเลี้ยงลูกนี่โวยแทบจะทุกราย
ส่วนตัวเราก็ทำงานมากกว่าหกสิบชั่วโมงต่ออาทิตย์ ไม่ได้ทำเพราะอยากเก็บเงินไปเที่ยวหรอก แต่เพราะสนุกกับงาน และเราก็รักการทำงาน นอกเหนือจากเวลางานบ้านเรือนเราก็เป๊ะ เราสนุกกับการจัดบ้านเรือนเป็นงานอดิเรก วันหยุดเราก็รื้อข้าวของออกมาปัดฝุ่นแล้วจัดเข้าไปใหม่ เราไม่เคยมองว่างานบ้านเป็นงานหนักนะ สำหรับเราแล้วมันขี้ประติ๋วมาก เวลาที่บ้านเรือนสะอาดเราจะมีความสุข จะรู้สึกสดชื่น เรามีความสุขกับการอยู่บ้านในวันหยุด
หลังจากที่ได้เก็บเอามาคิดๆดูแล้ว เราก็มองต่างมุมว่าคนที่แปลกอาจจะเป็นเราเองก็ได้ หรือมันจะเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้หญิงหลายๆคนว่างานบ้านไม่ใช่เรื่องสำคัญ งานนี้ขอถามคุณแม่บ้านหลายๆคนเลยก็แล้วกัน คุณให้ความสำคัญกับความสะอาดของบ้านเรือนมากแค่ไหน คุณยอมทำงานบ้านด้วยตัวเองมากสุดถึงขั้นไหน ส่วนตัวเราไม่นิยมจ้างแม่บ้านนะ เพราะเรารักความเป็นส่วนตัว เราไม่ชอบให้คนนอกมาจับข้าวของเครื่องใช้ของเรา
ภายในบ้านเรา สามห้องที่เราจะให้ความสำคัญมากที่สุดก็คือ ห้องนอน ห้องครัว เเละห้องน้ำ ห้องนอนนี่หลังจากตื่นนอนต้องเก็บระดับโรงเเรมห้าดาว ต้องเปิดม่านให้เเสงเข้าถึง ซักผ้าปูก่อนที่จะสกปรก ห้องครัวก็ต้องเป๊ะ ถ้วยจานวางเป็นระเบียบ ไม่มีหม้อไหชิ้นไหนถูกลืมอยู่ที่มุมไหน ตู้เย็นก็จัดให้เป็นระเบียบ อาหารชนิดไหนวางอยู่ชั้นไหนก็ต้องตามนั้น ไม่มีการยัด ส่วนห้องน้ำนี่เราถือว่าเป็นห้องพักผ่อนที่ใช้บ่อยที่สุด เราเคยใช้เวลาในวันหยุดกับการทำความสะอาดห้องน้ำห้องเดียวนานเกินหกชั่วโมง (เยอะไปไหม อันนี้ไม่รู้) ส่วนห้องอื่นๆเราก็ให้ความสำคัญนะ ขอบประตูหน้าต่าง ช่องเเอร์ เราทำความสะอาดยันหลังคาบ้าน
เขียนเรื่องราวเสร็จ มองเห็น auto tag เเล้วตกใจนิดหน่อย
» เรื่องสั้น
» ปัญหาชีวิต
» เรื่องเล่าสยองขวัญ
» แต่งเรื่องสั้น
» สุขภาพจิต
» สิ่งลี้ลับ (mystery)
รวมไปถึง ไสยศาสตร์อีกเเนะ
ขนาดพันทิปยังคิดว่าเเปลก หรือว่าเราจะเป็นสตรีที่เเปลกจริงๆเน๊าะ