สมัยเจเรียนอยู่ปี 3 มีวิชาหนึ่งที่เจต้องลงเรียนซัมเมอร์ เจอยู่หอพักกับเพื่อนสองคน ซึ่งหอพักที่เจอยู่มีทั้งหมด 30 ห้อง แต่มีคนอยู่แค่ 3 ห้อง คือห้องเจ ห้องแม่บ้าน และห้องอาจารย์หอพัก ที่เหลือกลับบ้านกันหมดเพราะเป็นช่วงปิดเทอม

ค่ำๆประมาณสองทุ่ม เพื่อนมันหิวข้าว เลยชวนเจไปซื้อข้าวที่หน้ามหาวิทยาลัย เจบอก “ไปคนเดียวไม่ได้หรอ ไม่มีใครเฝ้าห้อง กุญแจห้องพังหว่ะ ล็อกไม่ได้” เพื่อนมันก็เซ้าซี้จนต้องไป เจเลยหยิบของที่มีค่าออกไป แต่ก่อนไปเพื่อนมันดันพูดว่า “อ้าว! ใครว่างก็มานั่งเฝ้าห้องให้ด้วย” เจด่ามันทันที “ไอ้ ปากหมาแล้วอ่ะ ” แล้วเจก็ไปซื้อข้าวกับเพื่อน

ตอนกลับ เราเดินข้ามสะพานลอยกัน บอกเลย มืดมาก ไฟก็ไม่ติด จู่จู่เพื่อนมันก็พูดขึ้นมาว่า “กลัวหรอ กูเห็นเดินเงียบตลอดทางเลย” เจตอบ”เออ ก็ปาก อ่ะ ใครเขาพูดกัน” ยอมรับตอนนั้นคือ เจกลัวจริง รู้สึกแปลกๆเหมือนว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น พอใกล้ถึงหอ หมาของอาจารย์ที่เลี้ยงไว้สองตัว มันหอนเลยจ้า ไม่ได้หอนแบบติดสัตว์ แต่หอนยาวมากจนขนลุกอ่ะ

ทันทีที่ถึงหน้าห้อง เจจะเอื้อมไปเปิดประตู เพื่อนมันก็คว้ามือเจทันที “เดี๋ยว! ก่อนไปปิดหรือเปิดไฟ” เจตอบ “กูเปิด เห้ย! แต่นี้มันปิด” เพื่อนเจสวนทันที รอเดี๋ยว อย่าเพิ่งเปิด แล้วเพื่อนมันก็ไปหยิบเหล็กยาวๆเหมือนท่อแป็ป เจบอกมันว่า “กูกลัวอ่ะ หรือไฟดับอ่ะ”

เพื่อนเจหยิบมือถือ เปิดไฟฉาย แล้วให้เจเปิดประตู ภาพที่เห็น ณ ตอนนั้นคือ มีคนนั่งหันหลังอยู่บนเก้าอี้กลางห้อง เป็นผู้ชายตัวใหญ่มาก เพื่อนเจตะโกนถาม “เป็นใคร” ทันใดนั้นผู้ชายคนนั้นก็หันหน้ามา ภาพที่เจอึ้งก็คือ ผู้ชายคนนั้นมีแต่หัว ตัวไม่มี ตาแดงก่ำ หน้าซี้ดขาวแบบไม่มีเลือด เจร้องลั่นเลย เพื่อนมันก็คว้ามือเจวิ่งไปห้องอาจารย์หอพัก    ความรู้สึกตอนนั้นรู้เลยว่า ขนหัวลุกมันเป็นยังไง พอถึงห้องอาจารย์ เราเคาะประตูกันอย่างดัง อาจารย์ก็ตกใจ แม่บ้านได้ยินเสียงก็วิ่งมา แล้วเราก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้อาจารย์ฟัง เจโทรหาพ่อกับแม่ให้มารับกลับบ้านคืนนั้นเลย ตอนเช้าเจก็ป่วยหนัก พ่อเลยพาเจไปหาหลวงตาอั้น(ปัจจุบันท่านมรณะภาพไปแล้ว) หลวงตาก็ให้ถวายสังฆทาน อาบน้ำมนต์ และเป่าหัวให้

**หอพักที่เจอาศัยอยู่ อดีตเคยเป็นโรงแรมร้าง