คุณแม่ป่วยคะ เข้าร.พ เพื่อไปฟังผลว่าจะเป็นเเค่มะเร็งหรือแค่เนื้องอกธรรมดาในวันที่ 12 มิ.ย แต่อาการทรุด ตอนกลางคืนวันที่13 เวลาตี2กว่าคุณแม่
     ก็เสียไป โดยไม่มีใครได้ไปดูใจทัน รพ.ไม่อนุญาติให้ผู้ชายเฝ้าคุณพ่อกับพี่ชายดิฉันเลยไม่ได้เฝ้า ส่วนดิฉันทำงานที่กทม. กะจะกลับมาหาแม่อีก2วัน คิดว่าแม่จะยังอยู่รพ. ไม่คิดว่าแม่จะเสียไป เสียใจมากๆเลยคะ ร้องไห้ทุกคืนคะ เสียใจมากที่ทุกคนญาติและลูกๆ ทั้งคุณพ่อไปดูใจแม่ครั้งสุดท้ายไม่ทันสักคนเลยคะ ไม่ทันจริงๆ ภาพของแม่ ข้าวของๆแม่ยังวนเวียนมาในหัวตลอดคะ 11วันแล้วที่แม่จากไปเคว้ง จริงๆคะ แต่เราพยายามแล้วนะคะ เครียดคะนอนแทบไม่หลับ สงสารแม่บวกคิดถึงมาก ห่วงคุณพ่อ ห่วงพี่ชาย เราคิดเยอะแยะไปหมด ห่วงหลาน ห่วงน้าสาวห่วงทุกๆคนเหมือนตอนที่คุณแม่อยู่ แม่จะห่วงทุกๆคน สงสารคุณพ่อด้วยท่านดูเศร้า แต่ตอนหน้าคุณพ่อ กับพี่ชาย เราทำว่าเราสบายดี เราโอเค แน่ที่จริงไม่ใช่เลยคะ เราเครียด เราคิดถึงแม่มาก ยิ่งเรากลับมาทำงานที่กทม.คนเดียว คิดเยอะคะ นอนไม่พอ นอนไม่หลับ เบลอคิดแต่เรื่องคุณแม่ซ้ำๆ พยายามปล่อยวางนะคะ แต่ ทุกอย่างรวดเร็วเกินใจที่เราจะรับได้ ทุกๆวันที่
     ใกล้เวลาที่คุณแม่เสียเวลาตีสองกว่าๆ เราจะ เกิดอาการกลัว ระแวง คิดมากคิดถึงตอนที่แม่กำลังจะเสียโดยที่ใครไม่มาดูใจแม่ทัน ว่าแม่เศร้ามั้ย ร้องให้มั้ย แม่เจ็บปวดมากรึเปล่า