ในมุมมองของผมนะครับ
กรณีที่1 สมมุติ เรามีลูกสาว 2 คน แล้ววันนึงลูกสาวถูกเพื่อนบ้านข้างๆ ฆ่าข่มขืนไปหนึ่งคน แล้วคนร้ายก็ติดคุก ไม่เกิน 10 ปี (ได้รับการลดโทษ) ออกคุกมาก็กลับมาอยู่ข้างบ้านเราเหมือนเดิม คำถามคือ 1.เราจะรู้สึกอย่างไรเมื่อเห็นคนที่ฆ่าข่มขืนลูกเรายังใช้ชีวิตได้ตามปกติ.  2. ถ้าเพื่อนบ้านคนนั้นกลับมาทำลูกสาวอีกคนซ้ำ เราจะรู้สึกอย่างไร แล้วสิ่งที่เราสูญเสียไป มันคุ้มมั้ยกับการที่เราเป็นพลเมืองดี แต่คนที่ทำชั่วแม้จะฆ่าคนเป็นร้อยเป็นพัน ก็ไม่มีโทษประหาร
กรณีที่2 หากมีคนร้ายที่เลวโดยสันดาน ก่อเหตุฆ่าข่มขืน ฆ่าชิงทรัพย์ หรือฆ่าเพื่ออะไรก็ตาม โดยทำกับกลุ่มคนที่เป็นความหวังของชาติ เช่น หมอ พยาบาล ครู ตำรวจ นายกรัฐมนตรี ข้าราชการระดับสูง เจ้าของบริษัทใหญ่ๆ  ดารา นักสิทธิมนุษยชน ฯลฯ แล้วคนร้ายไม่ได้รับโทษประหาร แล้วประเทศชาติจะเป็นยังไง แบบนี้ก็จะเป็นการส่งเสริมให้คนทำชั่วมากขึ้น เพราะทำดีแล้วไม่ได้ดี ทำชั่วเท่านั้นที่จะอยู่รอด (อันนี้เปรียบเทียบ)
กรณีที่3 ถ้าคนร้ายที่ชั่วโดยสันดาน ฆ่าคนแบบไหนก็ตาม แล้วออกคุกกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม ผมคิดว่า มันจะเกิดแรงจูงใจต่อเพื่อนหรือสังคมรอบข้างมันที่จะกล้าทำผิดกฎหมาย หรือก่ออาชญากรรมมากขึ้น เพราะทำผิดทำชั่วแค่ไหนก็ได้รับการอภัยโทษ
ที่ผมยกตัวอย่างมานี้ ประเด็นหลักคือถ้าไม่มีโทษประหารชีวิต คนชั่วก็จะเหิมเกริมขึ้นทุกวัน ส่วนผลวิจัยผมคิดว่าใช้กับไทยไม่ได้ เพราะไทยมีโทษประหารก็จริง แต่สุดท้าย 99% ก็ได้รับการอภัยโทษหมด