จขกท. เคยเอาใจช่วยเรื่องนี้อยู่แรกๆ เพราะเคยชอบค่ายนี้ที่ทำเรื่องข้าบดินทร์มาก่อนด้วย
แถมเป็นคนชอบละครพีเรียดรักชาติแบบนี้เป็นพิเศษ ถึงได้เอาใจช่วยมากๆค่ะ ตั้งแต่ก่อนออนแอร์

พอดีได้ดูสดเรื่องนี้ แค่ 2-3 ตอนแรกแค่นั้น แล้วมีอันต้องย้ายถิ่นที่อยู่ไม่ว่างดู ก็เลยงดการตามดูไปก่อน
ก็คิดไว้ว่า งั้นค่อยมาดูย้อนหลังเอาก็แล้วกันนะ …

พอดีช่วงนี้ ว่างๆได้กลับมาย้อนดู … โอ้โห ละครสนุกมากกกก สมกับที่รอดู ยิ่งดู ยิ่งเห็นว่าบทดีมาก
เราชอบแนวนี้เป็นพิเศษด้วย  ยิ่งดูยิ่งชอบค่ะ  ค่อยๆตามดูมาจนทันตอนล่าสุดแล้ว

ตอนดู มีช่วงที่ดูไป ทำอย่างอื่นไป เล่นเนตไปด้วย ปรากฏว่า…  เอิ่ม  ดูไม่รู้เรื่องง่ะ  ต้องย้อนดูใหม่ในซีนนั้น ๆ เลย

เพราะในซีนๆนึง ทั้งสีหน้าตัวละคร ท่าทาง ทั้งคำพูดคำจา ฉากต่างๆ เหตุผลต่างๆ มันประกอบกันมาจนต้องตามดูทุกช็อต
คือต้องวางอย่างอื่นในมือลง แล้วดูต่อเนื่องอย่างเดียว ถึงจะเข้าใจตามได้ไหลลื่น …

ซึ่งนานแล้วนะ ที่ไม่ได้ทำเช่นนี้กับการดูละครเรื่องไหน เพราะปกติเปิดดูไป ฟังเสียงไป เล่นเนตไปบ้าง เดินไปโน่นมานี่

หลายๆซีน ละครใช้คำสนทนากันระหว่างตัวละคร เป็นการเฉลยที่มาที่ไปของหลายๆจุด … เฉลยปมในวัง เฉลยกลศึก
ทำให้เข้าใจไทม์ไลน์ในละครทั้งเรื่อง  เข้าใจความสุกงอมของระยะเวลา ทั้งการศึก และทั้งความรักของพระนาง
(ที่ถ้านับเวลากันจริงๆ คือกินเวลาค่อนข้างยาวนานเป็นปีๆเลย การศึกที่ทำมาจนทุกอย่างสุกงอมถึงขั้นเสียเมืองจนบูรณะคืนไม่ได้)

โดยส่วนตัวคิดว่า เดินเรื่องแบบนี้ กลายเป็นทั้งจุดแข็งและจุดอ่อนของละคร …คือดูยากนะ ละครที่ใส่รายละเอียดมาเยอะแบบนี้
ยิ่งในยุคนี้ที่คนดู มักดูไปทำอะไรไปด้วย บางทีเปิดฆ่าเวลาเฉยๆ ดูมั่งเล่นเนตมั่ง เล่นเกมส์มั่ง
ดูข้ามๆเอามั่ง (ซึ่งเราก็ทำประจำ 555)  บางทีคนจะดูกันไม่ต่อเนื่องหรอก
เพื่อนเราบางคนดูข้ามไปข้ามมา ไม่รู้เรื่องก็เบื่อไปเลยด้วยซ้ำ

แต่ถ้าได้ดูจริงๆ คนชอบ ก็จะชอบไปเลย  … จะว้าวไปเลย สำหรับการเดินเรื่องแนวนี้ …

สำหรับเรา พอลองตั้งใจดูแล้ว ทำให้นึกถึงอารมณ์ตอนสมัยที่เราดู เรื่อง Empress Ki ของเกาหลีค่ะ
(ไม่ใช่เนื้อเรื่องคล้ายกันนะ แต่มันต้องตั้งใจดูจริงๆจังๆเหมือนกัน  หลายฉากในนั้นกดข้ามก็ไม่ได้  ไม่งั้นมันจะมีช่วงที่ไม่เก๊ต จะเสียอรรถรสเลย)  

ขอชื่นชมคนเขียนบทโทรทัศน์หนึ่งด้าวฟ้าเดียวมากๆ นะคะ เขียนแบบครอบคลุมเหตุผลในทุกอย่าง  
จนไม่มีส่วนไหนให้ขมวดคิ้วว่า เฮ้ย!บทตรงนี้เขียนใส่มาได้ไงวะ …
ตั้งแต่ดูมาคือ ไม่มีอารมณ์สะดุดกับบทเลยจริงๆ … ขอยกให้บทเรื่องนี้ ให้เป็นหนึ่งในเรื่องที่ประทับใจสุดๆ

บทละครดีมากค่ะ  สุดยอด   โดยส่วนตัวเราชอบจากในละคร มากกว่าในนิยายง่ะ

คือดูไปๆ นึกว่ากำลังนั่งดูชีวิตคนไทยในสมัยโบราณ ที่ท่านกำลังเสียบ้านเสียเมืองกันจริงๆ  
ดูแล้วอยากไปหานิราศสองภพมาดูอีกรอบเลย เป็นเรื่องราวของผู้คนสมัยนั้นเช่นกัน

เคยอ่านเจอคอมเม้นท์บางคน วิจารณ์บทว่าแย่ ว่าไม่สนุก … อ่านเจอแล้วชวนให้สงสัยเลยว่า
“คุณกล้ายืนยันไหมว่า คุณได้ลองดูจริงๆจังๆ หมดทุกตอนแล้ว ? อยากจะถามว่าได้ดู จริงๆหรือเปล่าด้วยซ้ำ? …
หรือคุณกดเลือกดูเป็นช็อตๆไป เลือกเฉพาะฉากบางฉากมาดู  แล้วมาบอกว่าดูแล้วนะ
ซึ่งถ้าแบบนี้ไม่แฟร์กับคนทำงานมาเลยนะ

เพราะถ้าได้ดูต่อเนื่องมาจริงๆ แบบไม่ข้ามตอน  เรามั่นใจว่าคนที่ได้ดูจริงๆ จะไม่พูดงี้นะ


ขอแชร์สิ่งที่ชอบมากๆ คือ ……  

1 … บทละคร
(นี่เป็นหนึ่งในละครที่เราเสียดายว่า เค้าทำมาดี๊ดี แต่พอออกอากาศจริงๆ ดันมีฉายแบบ 3 ตอนบ้าง 6 ตอนบ้าง คืออะไร  😑😑😑 )

2…  ชอบเนื้อเรื่อง ที่ไม่ได้ชูโรงเรื่องพระนางเป็นแกนหลัก แต่กลับชูโรงเรื่องบ้านเมืองเป็นหลัก เรื่องราวแสดงเหตุของความอ่อนแอและความสุกงอมของการเสียเมือง เรื่องราวในละครเรื่องนี้ มีพระนางเป็นน้ำจิ้มเสริมแค่นั้นเอง… ชอบการเสนอกลบท กลศึก ความฉลาดของตัวละครทุกตัว … ยิ่งตัวร้ายยิ่งฉลาด ขี้ระแวง สมกับที่กุมอำนาจไว้ในมือจนบ้านเมืองอันมั่นคง มั่งคั่งยาวนานต้องล่มสลายลง …
ชอบความรอบคอบ ฉลาดล้ำของฝ่ายชนะศึก (อังวะ)

ชอบ ‘เหตุ’ ทุกอย่างที่ละครปูทางมา นำมาสู่ ‘ผล’ แบบที่อังวะพูดทำนองว่า  

“อโยธยา อุดมสมบูรณ์ อาวุธครบถึงเพียงนี้ ไม่น่าเชื่อว่าจะแพ้ศึก แก่เราได้อย่างไร”  

เป็นคำพูดที่ฟังแล้วเจ็บปวดอ่ะ …
คือมันใช่อ่ะ ทางเราดีกว่าทุกด้านในด้านทรัพยากร แต่แย่กว่าด้านบุคลากรในประเทศ
จึงแพ้ราบคาบ เสียหายจนสุดท้ายพระเจ้าตากต้องถอดใจ บูรณะต่อไม่ไหว จนต้องไปตั้งเมืองใหม่เลย
ทั้งหมดนี้มันสะท้อนอะไรๆหลายอย่าง สำหรับคนไทยไม่ใช่น้อยๆเลยค่ะ

3… ชอบความสัมพันธ์ของพระเอก นางเอกในเรื่องนี้เป็นพิเศษ ที่ไม่ได้เริ่มจากการปิ๊งกันแรกพบ แต่เป็นรักแบบซึมลึก
รักแบบคนที่ช่วยเหลือเกื้อกูลกันมา จนรักกัน รักแบบนี้ดูเรียลมากๆ ค่ะ  
เพราะนิสัยพระเอก~นางเอกในเรื่อง ทำให้เราเชื่อได้ไม่ยาก ว่าเค้าสมควรรักกันได้จริงๆในสถานการณ์บ้านเมืองแบบนี้  
เป็นตัวละครที่เราดูแล้ว “เออ เป็นกรู กรูก็รักคนนี้เหมือนกันว่ะ”  …  
อันนี้คล้ายกับที่ชอบในข้าบดินทร์ คือ “เออเนอะ คนน่ารักแบบนี้ เป็นเรา เราก็รักคนนี้ว่ะ”  

4… การแต่งหน้าตัวละคร เครื่องสำอางค์ไม่จัดดีค่ะ ถ่ายซูมหน้าใกล้ๆยังสวย~ หล่อเลยค่ะ
เรื่องนี้เราว่า แต้วเป็นนางเอกที่สวยมาก การพูดการแสดง ไม่มีขัดตานะ ชอบนางเอกแนวนี้ที่ร่าเริง ฉลาด ซนนิดๆ รู้ผิดรู้ถูก นิสัยนางเอกน่ารักมากค่ะ

5… ชอบการวางคาแรกเตอร์พระเอกในเรื่องมาก โดยส่วนตัวคิดว่าวางไว้ดูซับซ้อนและเจ๋งดีค่ะ คือ…
วางให้ลักษณะภายนอกพระเอกดูนิ่มนวล หวานแหวว ดูไม่ใช่ชายแท้มากๆ แถมทำงานเป็นขันทีอีก 5555
ชุดก็กรุยกราย ท่าทางการวางมือก็ดูสาวไปหมด
แถมได้คนแสดงหน้าก็หว๊าน หวาน … คำพูดก็มีเจ้าค่ะลงท้าย …สรุปคือทุกอย่างดู “สวยหวาน” แข่งกะนางเอกไปหมด 5555
มันสมควรชักจูงคนดู ให้ดูพระเอกภายนอกว่า ออกมาสาวจัง ดูช่างหวานแหววไปหมด
(นี่พูดถึงตัวละครออกพระฯนะคะ… ไม่ได้พูดถึงนักแสดง ติ่งเจมส์ อย่าเพิ่งถล่มเรานะ 😅😅😅)

แต่ปรากฏว่า ออกพระศรีขันทิน เป็นพระเอกที่สุภาพบุรุษมากๆ เป็นชายที่แมนเสียยิ่งกว่าพระเอกทำตัวแบดบอยเรื่องอื่นอีก 555
ทั้งนิ่ง ทั้งรอบคอบสมเป็นจารชน  แถมใจดี ดูใจเย็นเป็นผู้ใหญ่ ทั้งคม ทั้งฉลาด  เวลาบู๊ก็แข็งแรงมาก เคลื่อนไหวว่องไว
บู๊ทีไรคนดูกรี๊ดแหลก ทั้งมือเปล่า ทั้งอาวุธได้หมด ครบเครื่อง 😍
อินเนอร์คือทั้งเท่ห์ ทั้งแมนสุดๆ แถมเวลาอยู่กับนางเอกก็ไม่รุ่มร่ามด้วยนะ

เห็นด้วยกับกระทู้แนะนำว่า เรื่องหนึ่งด้าวฯ ทำให้คนดูแบบเราหันมาชอบเจมส์จิ … กรี๊ดเจมส์จิเลย แหะๆๆ 😍

กระทู้นี้เลยอยากให้กำลังใจทีมงาน รวมทั้งทีมนักแสดงว่า ผลงานของพวกคุณ อย่างน้อยๆก็มีคนดูที่ตั้งใจดูและเห็นมันนะคะ

ฝากบอกทางช่อง 3 ว่า พวกคุณเอง ถ้าดูขาดๆเกินๆ ก็สมควรลองตั้งใจดูละครเรื่องนี้นะคะ …
จะได้รู้ว่า เค้าทำมาดีแค่ไหน เค้าไม่สมควรได้เวลาฉายครึ่งๆกลางๆ ตัดๆทอนๆแบบนี้เนอะ
น่าเห็นใจคนทำงานเลยอ่ะ  …