คือเอาตรงๆทีวีซีนละครไม่ได้ช้าหรือดำเนินเรื่องเรื่อยๆหรอก
แต่ละครค่ายนี้พยายามเขียนให้ทุกอย่างลงตัวมและอธิบายที่ไปที่มามากจนเกินไป
และมีฉากที่ไม่เรียกแขกเยอะเกินไป คืออย่างที่เค้าใจว่าละครมันไม่ใช่แนวรอมคอม
แต่บางเบรคคือพระนางคุยกันเรื่อยๆเลย คือแบบมันไม่ใช่อย่างแรง ไม่มีอะไรทั้งนั้น
อย่างฉากกลบทตอนแรกคิดว่ามันจะโดน แต่มันก็ไม่ใช่ อย่างเมื่อคืนไม่ต้องดูก็ได้ ดูตอนอื่นๆก็รู้เรื่อง
มันไม่มีอะไรเรียกแขกสักเท่าไหร่! อันนี้พูดจากใจเลย ตอนแรกสนุกสุดตั้งแต่ดูมา ทำได้ค่อนข้างดี
นี่ก็สังเกตมานานละ ละครค่ายนี้ชอบพูดไปพูดมาเงียบๆเนิบๆ ถ้าเทียบกับละครค่ายอื่นๆไม่รู้สิบทพูดไม่อืดๆยานๆแบบนี้
คุณเอกลิขิตเป็นคนเขียนบทที่ดีนะ เคารพบทประพันธ์ ไม่เติมแต่งอะไรมาก แต่เราว่าไม่มีเรื่องไหนเป้งงงงออกมาเลย
คือนิยายที่สนุกพอทำมาเป็นละครมันต้องอาศัยบทโทรทัศน์ที่อัปเกรดมา ถ้าทำแบบไปแบบนิยายเพียวๆหรือไม่ต่างกันมากอาจจะเป้งได้
คือเนื้อเรื่องมันเน้นปริศนา อะไรแบบนี้ก็ควรทำให้มันไปทางนั้นเลย! นี่คือแบบ! 2ชม.ต่อตอน เป็นฉากเนื้อๆลุ้นๆ 45 นาทีได้มั้ง
ที่เหลือนางเอกพูดกับพระเอก พระเอกนางพูดกับท่านเจ้าคุณ(เดี่ยว) แล้วอย่างฉากโรงรับชำเรานี่ไม่มีอะไรเลย
จู่ๆพี่นางเอกก็ไปนั่งคุยกับคนที่จะมาใข้บริการด้วย! งงใจกับเรื่องนี้ ไม่มีอะไรสุดเลย ถ้าอยากทำแนวนี้มันต้องทำให้สุดๆนะ
พล็อตเรื่องก็เข้าใจยากกับกลบทอะไรแล้ว! ตอนนี้ให้ความรู้สึกแบบ Moonlight ของเกาหลีเลย ให้พระนางแบกเรื่อง มีความลูกกวาดเล็กๆๆ
ปล.อิชั้นติ่งสามหาประวัติดูได้ค่ะ