เมื่อเดือน พ.ค.61 ที่ผ่านมาเราได้เสียทวดของเรา ด้วยเหตุการที่แบบเขาไม่น่าเสียเร็วขนาดนี้ ส่วนตัวแล้วเรากับทวดสนิทกันมากๆ เราเรียนมหาลัยที่จังหวัดข้างๆ เสาร์อาทิตย์เราจะกลับมาบ้าน เราจะนอนกับทวดทุกๆคืน แล้วช่วงปิดเทอมนี้ เรากำลังจะไปทำงานพาทไทม์กับแม่ ทวดยังอวยพรเรา ให้เงินเราอยู่เลย ก่อนจะเดินทาง ทวดบอกกับเราว่า “ทำมาหาเก็บนะ ไม่ใช่ทำมาหาใช้” แล้วเขายื่นตังให้ 200 “อ่ะ แบ่งกันหง่อมมีแค่นี้ในกระเป๋า” (ภาษาบ้านจะเรียกทวดว่าหง่อม) แล้วพอเราเดินทางมาถึงบ้านแม่ที่ ฉชท. ตอนค่ำๆ เราก็สงสัยว่าทำไมที่บ้านนู้นไม่มีใครโทรมาถามเลยว่าถึงหรือยัง พอเรารอไปสักพักนึง ก็มีแชทของน้องชายเราเด้งเข้ามา บอกว่าทวดเราอาการแย่มากๆอยู่ รพ. เรารีบโทรหายายเรา แล้วทุกๆอย่างมันแบบกระทันหันไปหมดอ่ะ ทุกอย่างคือไวมากๆ แบบเราคิดไม่ถึงว่ามันจะเกิดอ่ะ ยายบอกว่าทวดเราไปฉีดยามาตอนเช้า(เป็นพวกยาบำรุง) แล้วตอนกลางวันก็กินข้าวกันปกติ แล้วก็กินผลไม้กัน พอตกบ่ายทวดก็เป็นลมอ้วก พอดูอาการจนถึงเย็นหน่อย เขาก็ทรุดหายใจไม่ออก พาส่ง รพ. คือหมอต้องให้เครื่องช่วยหายใจ ปั๊มหัวใจอยู่ 30น. จากนั้นหมอก็สรุปว่าทวดเสียแล้ว
เราทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ คือแบบมันทำใจไม่ได้ ทวดเป็นคนแข็งแรงมากๆ กินข้าวได้ นอนหลับดีทุกวัน อายุ 79 ย่าง80 คือเขาแข็งแรงอ่ะ อารมณ์ดี ใจดี
เรารีบกลับบ้านโดยทันทีอ่ะ เราร้องไห้หนัก และร้องทุกวัน แล้ววันเผาคือเราร้องไห้หนักมากๆอ่ะ แบบพยายามกลั้นจนไม่ไหวอ่ะ เปิดโลงให้ดูทวดก่อนเผา เราแบบเสียใจมากๆอ่ะ เหมือนเขาแค่หลับ แล้วหลังจากจบงานศพ ทุกๆคืนเราฝันเห็นทวดทุกวัน ว่าคุยกันบ้างกินข้าวด้วยกันบ้าง แล้วอยู่ๆคือจบอยู่ที่ว่าเป็นงานศพ เราฝันเห็นงานศพทวดทุกวัน วนเหตุการณ์ซ้ำๆ ทุกวัน อาจเป็นที่เราคิดถึงเขามากๆหรือป่าว บางวันเราก็ทำงาน อย่างอื่นปกติ เราพยายามจะไม่เสียใจ ซึ้งทุกวันนี้มันดีขึ้นกว่าเดิม แต่เวลาเราคิดถึงเราจะน้ำตาไหลทุกที // ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ เราเล่าเรื่องไม่เก่ง แล้วเราก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง เราสงสัยมากๆ แต่ที่อ่านมาจนถึงตรงนี้มันอาจจะยืดเยื้อนะคะ ขอโทษค่ะ เพิ่งเคยตั้งกระทู้ ส่วนมากก็แค่อ่าน 🙂🙏🏻