หนังบางทีก็เป็นการปลดปล่อยจากชีวิตจริงบ้านๆ บ้างถึงจะสนุกมั้งนะ

มีคนเคยเขียนลักษณะหนัง/ละครแต่ละชาติไว้ประมาณนี้

ฝรั่ง
ชีวิตจริง = ธรรมชาติ ดิบ เพียวๆ
--> หนัง = ล้ำ โชว์ออฟ ตัวละครซับซ้อน

ญี่ปุ่น
ชีวิตจริง = อ่อนน้อม เกรงใจ เงียบ
--> หนัง = เยอะ ออกลาย(ท่าทาง) เสียงหลง ตัวละครน้อย

จีน
ชีวิตจริง = วุ่นวาย คนเยอะ
--> หนัง = ปรัชญา ตัวละครวงศาคณาญาติญาติเยอะสามเท่าเข้าไปอี๊กกก

ไทย
ชีวิตจริง = รักสงบแต่ต้องเข้าด้านมืดเอาชีวิตรอดในโซเชี่ยล&ดราม่าประจำวัน
--> หนัง/ละคร = ขอฮาร์ดเซลล์จะได้ลืมชีวิตดราม่า
ตัวละครแทนใจคนดู คือ...คนรับใช้