สวัสดีครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกในชีวิตที่โพสพันทิปครับ  และเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นครับ

ผมกับแฟนคบกันมาได้สักระยะหนึ่งประมาณหนึ่งปี ตอนนี้อายุสามสิบทั้งคู่ครับ  
ผมทราบดีตั้งแต่แรกแล้วว่าแฟนไม่ใช่คนฐานะดี แต่เขาเป็นคนขยันครับ ไม่ขี้เกียจ
และก็นิสัยเข้ากันได้สบายใจ ก็เลยรับได้และก็คบกันมา

หลังจากคบไปสักพักก็ได้ไปพบที่บ้านแฟนครับ   แรกๆก็ไม่คิดมากอะไรครับ  
เค้าจะมีความเป็นอยู่ยังไงก็ไม่ได้ซีเรียสครับเพราะผมเป็นคนอยู่ง่ายๆสบายๆ  บ้านหลังเล็กบ้านเอื้ออาทรก็อยู่ได้ครับ  

แต่พอเวลาผ่านไปแฟนเริ่มเล่าเรื่องที่บ้านให้ฟังครับ ว่าแม่ของเขาเป็นคนแบบนี้นะ  ใช้เงินไม่เป็น เคยเอาเงินเก็บตัวเองไปให้คนอื่นกู้ ไม่มีเงินเก็บเลยสักบาท
หาเงินไม่ได้แต่ใจใหญ่  เช่นเคยมีขอเงินแฟนผมไปให้เพื่อนของแม่แฟนยืมเงินหลายหมื่น และแน่นอนว่าไม่ได้คืนครับ  และยังมีอีกหลายกรณีที่เอาเงินไปทิ้งง่ายๆ   ถึงตอนนี้จะยังไม่เคยมีอะไรมากระทบผม  แต่สัญชาตญาณผมมันบอกว่าอนาคตถ้าแต่งไปมีแน่ๆ

แม่ยังไม่พอยังมีเรื่องพ่อครับ  พ่อแฟนก็ไม่ได้ทำงานครับทั้งที่อายุแค่ห้าสิบ  รอเงินจากลูกอย่างเดียว กิจกรรมของเขาคือชนไก่ กินเหล้าและขายของก๊องแก้งไม่ได้ตั้งใจทำเป็นชิ้นเป็นอัน  ที่สำคัญมีหนี้สินนอกระบบหลายแสนครับ  ซึ่งแฟนผมเป็นคนตามล้างหนี้ให้จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่หมดแต่เห็นบอกว่าใกล้หมดแล้ว  

หลังจากทราบเรื่องเยอะขึ้น ตอนแรกผมก็คิดน้อยครับ ว่าครอบครัวแฟนก็ส่วนครอบครัวเค้าสิไม่เป็นไรหรอก คนเราเกิดมาต่างกัน  ถ้าวันนึงต้องช่วยครอบครัวเค้าเรื่องตัง เราก็คงจะช่วยเท่าที่จะช่วยได้  คงไม่มาทำให้ครอบครัวเราลำบากหรอก  ถึงครอบครัวเค้าจะไม่มีสมบัติอะไรติดตัวมาเลย แต่ถ้าเป็นคนขยัน ยังไงก็ยังสร้างเนื้อสร้างตัวได้  

แต่มันมีอยู่วันนึงที่ทำให้ผมตระหนักว่าควรจะคิดมากขึ้น เพราะวันนึงผมพาครอบครัวแฟนไปเลี้ยงข้าวครับ    แต่พวกเค้าดันพาญาติพาหลานมาด้วยหลายคน  
ทั้งที่ผมชวนแค่พ่อแม่แฟนเท่านั้น     หลังจากนั้นทุกๆคนสั่งอาหารแบบไม่ยั้งครับ  สั่งแบบแพงๆ   สั่งเหล้า สั่งเบียร์มากิน สั่งแบบไม่ถามผมสักคำ จนมื้อนั้นจ่ายเยอะมาก เยอะแค่ไหนขอไม่บอกครับแต่เอาง่ายๆมีกุ้งมังกร มีกั้ง และกุ้งตัวเท่าฝ่ามืออีกหลายโลครับ  และตอนจบแม่แฟนยื่นบิลมาให้ผมจ่ายคนเดียวครับ อาหารที่สั่งมาก็เยอะจนเหลือทิ้งครับ
      
(คือจริงๆผมเลี้ยงได้นะครับแพงกว่านี้ก็จ่ายได้ไม่ได้งกอะไรครับแค่อาหารมื้อเดียวจะเลี้ยงพ่อแม่แฟนบ้างก็ไม่แปลก แต่แบบนี้คือเยอะเกินไป)  

คือผมไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนครับ  เคยไปทานอาหารกับบ้านแฟนเก่า  ทุกครั้งผมก็จะออกตังเลี้ยงพวกเค้าเหมือนกันครับ
แต่พ่อแม่เค้าจะปัดมือผมออกทันทีแล้วบอกว่าไม่ต้องออก เดี๋ยวแม่กับพ่อจ่ายเงินเองลูก   และวันไหนที่ผมยืนยันว่าจะเลี้ยงให้ได้ พวกเค้าก็ไม่เคยสั่งอาหารมั่วซั่วเยอะเกินจนเหลือทิ้งเลย มีแต่เกรงใจกันครับ    

วินาทีที่ผมจ่ายผมฉุกคิดขึ้นมาเลยครับ  อนาคตจะไม่จบแค่นี้แน่ๆ  ขนาดกินข้าวยังไม่เกรงใจขนาดนี้แล้ว ใช้เงินไม่เป็นขนาดนี้ เรื่องอื่นละ จะเป็นยังไง แบบนี้ไม่ใช่เค้าจน เพราะว่าเลือกเกิดไม่ได้ แต่เค้าจนเพราะนิสัยการใช้เงินของพวกเค้าเองแน่ๆ  ยังมีอีกหลายเรื่องครับที่เห็นแล้วรู้สึกว่าพวกเขาไม่มีวินัยการใช้เงินเลย

มันทำให้เห็นความแตกต่าง และเริ่มรู้สึกว่าอนาคตของเราจะเป็นยังไง  ตอนนั้นทำให้ผมเริ่มมีความกังวลแล้วครับ

ผมเริ่มหากระทู้ในพันทิป  เริ่มดูหลายๆปัจจัย เรื่องข้อกฏหมาย เรื่องหนี้สินก่อนสมรสและหลังสมรส อ่านเรื่องครอบครัวของคู่สมรสตามมาราวีสามีภรรยา ยิ่งทำให้คิดมากครับ

ถ้าเป็นผู้หญิงที่ผมคบเล่นๆไม่จริงจังอะไรผมคงไม่เครียดเพราะวันนึงก็คงเลิก  แต่กะแฟนคนนี้ผมจริงจังครับ   ก็เลยจะพยายามหาทางออกให้ได้

โอเคครับเรื่องราวคร่าวๆประมาณนี้ครับ  ต่อไปคือประเด็นที่ผมจะถามครับ

เอาเรื่องเกี่ยวกับกฏหมายก่อนนะครับ

- ทราบมาว่าสินสมรสคือเงินได้ที่มาระหว่างการสมรส    และเงินนั้นจะแบ่งครึ่งเป็นของทั้งสองฝ่าย  เงินนั้นรวมมรดก และหนี้ ด้วย แต่ถ้าเป็นกรณีนี้ละครับ

   1.1 หลังสมรสแล้ว กรณีแฟนผมรับมรดกมาจากพ่อของตนเอง   ในกรณีที่พ่อของแฟนผมไม่มีทรัพย์สินใดๆเลย มีแต่หนี้อย่างเดียว แฟนผมจะต้องรับผิดชอบหนี้นั้นด้วยไหมครับ  และเมื่อแฟนผมรับผิดชอบหนี้นั้นแล้ว ตัวผมจะต้องรับผิดชอบหนี้นั้นด้วยไหมครับ ?

   1.2 หลังสมรสแล้ว กรณีแฟนผมแอบไปกู้เงินมาเพื่อไปให้ครอบครัวเค้า โดยที่ผมไม่ได้ตกลงด้วยหรือไม่เห็นด้วย หนี้นั้นจะเป็นของผมด้วยหรือไม่ครับ


(ไม่ได้จะผลักภาระให้แฟนคนเดียวนะครับ แน่นอนว่าคนรักกันต้องช่วยเหลือกันยามลำบาก เธอลำบากผมก็ยินดีลำบากด้วย แต่เงินที่เราสองคนช่วยกันหามาลำบาก หามาเอาไว้สร้างครอบครัวใหม่  จะถูกคนที่ไม่รู้จักคุณค่าของเงินเอาไปถลุงง่ายๆ และถ้าหนี้มันหนักมากๆ และผมจะต้องมาเป็นหนี้จากครอบครัวแฟน และผมอาจจะต้องขอยืมแม่ และแม่ผมคงต้องลำบากมาช่วยจ่าย และผมจะไม่ยอมให้แม่มาเสียเงินเพราะหนี้ที่ผมเป็นคนก่อแน่ๆครับ)

   1.3 ผมมีมรดกจากที่บ้านอยู่เล็กน้อยไม่ได้มากมายอะไรครับ แต่พ่อผมทำงานหนักมากเพื่อเก็บเอาไว้ให้ผมเอาไว้สำรองเวลาฉุกเฉินของชีวิต ผมเห็นพ่อลำบากตั้งแต่เด็กๆ ทุกๆวัน ทำงานยันมืด ทุกวันนี้จะเจ็ดสิบแล้วก็ยังทำงานครับ  ท่านทำงานลำบากหนักมากจริงๆหนักเอาเบาสู้   ดังนั้นผมคงไม่เอามรดกที่พ่อผมลำบากหามา เอาไปให้พ่อของแฟนเอาไปถลุงใช้แบบไร้ค่าแน่นอนครับ  เงินก้อนนี้ผมจะเก็บเอาไว้ตามเจตนาพ่อ  คือไว้สำหรับมีคนในครอบครัวเจ็บป่วย สำหรับเลี้ยงหลาน  และส่งเสียหลานครับ

     คำถามคือ เงินมรดกของผม ตอนนี้ยังไม่น่าจะได้นะครับเพราะพ่อยังอยู่ ซึ่งกว่าจะได้คงอีกนาน ซึ่งคงหลังการสมรสแน่  เงินก้อนนี้จะต้องเอาไปแบ่งครึ่งกับภรรยาไหมครับ และถ้าหากไม่อยากให้แบ่งครึ่งจะต้องทำยังไงครับ ?  (ไม่ได้หวงภรรยานะครับ แต่เพื่อกันครอบครัวของภรรยา ที่เห็นว่ามีเงินก้อน แล้วจะเข้ามาวุ่นวาย)  

  1.4 ก่อนแต่งงานผมมีหุ้นอยู่ก้อนหนึ่งครับ  ขอสมมุตนะครับว่า  100,000 บาท ถ้าสมมุติว่าหุ้นตัวนี้ราคาขึ้นหลังจากแต่งงานไปแล้ว  เป็น 150,000 บาท ผมขายหุ้นตัวนั้นทิ้งและได้เงินมา 150000 บาท  150000 ที่ได้มาจากการซื้อขายหุ้นนั้นถือเป็นสินสมรสทั้งหมดหรือไม่ครับ หรือว่าเพียงแค่ 50000 บาทที่ได้มาเท่านั้นจะเป็นสินสมรสครับ ??    

ประเด็นกฏหมายจบแล้วต่อไปเป็นประเด็นเรื่องของจิตใจครับ

1. ผมควรพูดเรื่องเงินกับแฟนยังไงดี เพื่อไม่ให้เธอรู้สึกแย่ หรือเสียความรู้สึก
2. ผมจะปฏิเสธอย่างไรดี เมื่อครอบครัวของแฟนเข้ามาขอเงิน โดยไม่ให้ท่านเสียความรู้สึก
3. ผมควรบอกเหตุผลกับแฟนอย่างไรดี  เพราะคิดว่าถ้าแต่งงานจะขอแยกไปใช้ชีวิตเป็นครอบครัวเดี่ยว ไม่ข้องเกี่ยวกัน  ถ้าจะไปเยี่ยมพ่อแม่ก็ไปเยี่ยมเป็นครั้งๆไป ส่งเงินให้รายเดือน  ไม่อยากบอกเหตุผลที่ผมอยากแยกเพราะเรื่องครอบครัวของเธอ  ไม่อยากให้แฟนรู้สึกไม่ดี
4. ผมควรบอกกับแฟนอย่างไรดีให้เด็ดขาดเรื่องเงินมากกว่านี้ และให้มีลิมิตในการแบ่งเงินแก่ครอบครัวตนเอง
5. ผมรักแฟนและก็ไม่อยากเลิกครับ  การเลิกขอให้เป็นตัวเลือกสุดท้าย   ผมต้องการวิธีการป้องกันและรับมือ ไม่ว่าจะทางกฏหมายก็ดี  จิตวิทยาก็ดี เพื่อมาแก้ปัญหาเรื่องเงิน เอาแค่ไม่ต้องให้ที่บ้านเค้ามาเบียดเบียนกันเกินไปก็พอครับ จริงๆมีปัญหามาก็ช่วยเหลือกันได้แน่นอน  แต่ไม่ใช่ไปสร้างปัญหามาจากการไม่ไตร่ตรอง แล้วมาให้เราแก้  ควรทำอย่างไรดีครับ

ที่กล่าวมาอาจจะฟังดูใจแคบนะครับสำหรับบางคน แต่สำหรับผมมีวันนี้ได้ก็เพราะที่บ้านสอนให้รู้คุณค่าของเงิน บริหารเงินเป็น  แบ่งไว้ใช้ แบ่งไว้เก็บ แบ่งไว้เที่ยว แบ่งไว้กินอย่างเป็นสัดส่วน

การที่จะเอาเงินให้ใครสักคนไปใช้ในการพนัน กินเหล้าหรือเอาไปใช้อย่างฟุ่มเฟือย เอาไปใช้แบบมั่วซั่ว ต่อให้เป็นพ่อของภรรยา หรือพ่อแม่ผมเองก็ตาม ผมเสียดายทีจะให้ครับ สู้เอาไปบริจาคซื้อเครื่องมือการศึกษาให้เด็กยากไร้ดีกว่า

ผมว่าคนที่จนยังไม่น่ากลัวเท่าคนใช้เงินไม่เป็น เพราะคนที่ใช้เงินเป็น วันนึงก็จะไม่จน  

เชื่อว่ามีอีกหลายบ้านที่เป็นแบบนี้  แต่ละคนใช้วิธีอะไรบ้างครับแล้วทำอย่างไรครับ

เพิ่มเติมอีกนิดหน่อยเป็นปัจจัยในการให้คำแนะนำครับผม

แฟนผมมีพี่สาวครับ และเค้าทำธุรกิจ เงินหมุนหลักหลายแสนพอใช้ได้  และเป็นเสาหลักของครอบครัวอยู่ตอนนี้  ผมดูแล้วธุรกิจกำลังไปได้สวยเลยครับ ซึ่งถ้าไปได้สวย บ้านเค้าก็น่าจะพอปลดหนี้ได้ครับ แต่ผมก็ยังไม่รู้อนาคตครับ แต่ว่าผมเคยเจอเคสแบบนี้ครับ .

ผมมีแฟนคนนึงครับ พ่อเค้าเป็นพ่อค้าขายอาหารตามสั่ง  ผมก็เลิกกับแฟนคนนั้นเพราะที่บ้านของเค้าจน  ไม่มีการศึกษา และก็เพราะที่บ้านผมไม่ปลื้มด้วย  ต่อมาผ่านมาห้าปี  พ่อค้าขายอาหารตามสั่งกลายเป็นเจ้าของโรงแรม  

ตั้งแต่นั้นมาก็เลยคิดว่าบางทีเราอาจจะมองคนแค่ปัจจุบันเกินไปหรือป่าวทำนองนี้ครับ  ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงไม่ลังเลเลยครับ ไม่ดีก็หาใหม่  แต่ตอนนี้แก่แล้วเจออะไรมาเยอะแล้ว จึงคิดเยอะครับ

ขอขอบคุณทุกคนที่ตอบกระทู้นะครับ  และขอขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ