ตอนที่ 1   https://ppantip.com/topic/37755226
ตอนที่ 2   https://ppantip.com/topic/37756772
ตอนที่ 3   https://ppantip.com/topic/37757272
ตอนที่ 4   https://ppantip.com/topic/37757948

ตอนที่ #5 ย่าติ่ง...แบบบ้าพลังสุดๆ
.
.
วันนี้ตื่นเกือบ 7 โมงเช้า แต่งตัวเสร็จก็สั่งข้าวผัดอาหารประจำตัวลุง และไปขอน้ำร้อนมาใส่มาม่ากิน และเตรียมเสบียงไปกินระหว่างทาง ใครมาให้พกอาหารพวกมาม่าปลากระป๋อง หมูหยองมาให้พอนะคะ ส่วนขนมพกมาแทบไม่ได้กินเลย มันกินไม่ลงเลยเอาไว้แจกเด็กๆ พวกโอริโอกับช็อคโกแลคนี่ก็ช่วยได้มากตอนเดินขึ้นทะเลสาปน้ำนมกับทะเลสาปห้าสี รวมทั้งผลไม้พวกพุทรา สาลี่มีเท่าไหร่กินหมดเพราะกินข้าวไม่ค่อยลง ไม่รู้ว่าข้าวมันแข็งหรือเราอยู่บนที่สูงเลยกินไม่ค่อยลงแต่ต้องฝืนๆกินเพื่อเพิ่มพลัง ส่วนลุงจุ้ยกินได้กินดี กินน่าอร่อย อิจฉาจริงๆ ปวดหัวก็ไม่ปวด ส่วนเราไม่ต้องพูดถึง จี้ดๆทุกวัน... แต่เรามีตัวช่วย พารา วิตามินซี ยาแก้ภูมแพ้กินทุกวัน ฮือ ฮือ

พร้อมแล้วก็ออกเดินทางได้เลยค่ะ รถจอดอยู่ข้างหน้า


มาถึงจุดบริการนักท่องเที่ยวตรงบริเวณทุ่งหญ้าชงกู่เพื่อไปขึ้นรถกอฟ


ค่ารถกอฟล์ไปทุ่งหญ้าลั่วหลง ไปกลับคนละ 80 หยวน

ใช้เวลานั่งรถกอลฟ์ประมาณครึ่งชั่วโมง พอลงปุ๊บเค้ามีทางเดินอยู่ด้านล่างตรงจุดที่ลุงยื่นอยู่แล้วเดินตรงไป แต่เราเห็นคนปืนข้ามราวไม้ขึ้นมาข้างบนก็ปีนขึ้นมาบ้าง เลยให้ลุงเดินด้านล่างไปรอข้างหน้า ส่วนเราก็ถ่ายรูปจากด้านบนซึ่งเห็นวิวมากกว่า 555



.
.
.
เราเริ่มเดินที่ทุ่งหญ้าลั่วหลงประมาณ 9 โมงนิดๆ เดินไปถ่ายรูปไปจน 1 ชั่วโมงผ่านไป ทำไมมันยังอยู่แถวๆที่เดิมอ่ะ





เดินมาอีกหน่อยก็เหนื่อยแวะพักกินน้ำสูดอ๊อกซิเจน





ยัง ยัง ไม่ไปไหน ขอเพิ่มเสื้อกันลมซักหน่อย ไม่รู้ว่าลมจะแรงไปไหน ลำพังหนาวก็แย่แล้วเจอลมเข้าไปอีก ฮือ ฮือ หนาววววววว


ระหว่างทางเจอน้องที่มากับแม่อีกแล้ว ดวงสมพงษ์กันจริง น้องเดินสวนลงมาบอกว่าข้างบนลมแรงมาก ยิ่งขึ้นไปลมยิ่งแรง เค้าเลยขอกลับไปตั้งหลักพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ เราเลยถามเรื่องม้า เห็นบอกว่าจะมาเช่าม้า น้องบอกว่าม้าหมดตั้งแต่ก่อนหกโมงเช้าแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาใหม่ตอนตีห้า เราสงสัยบอกตอนขึ้นมายังเห็นมีม้าเหลืออยู่เลย ซึ่งน้องบอกว่าม้าพวกนั้นมีนายหน้ามาเหมาไว้โก่งราคาอีต่อหนึ่ง   


เดินมาประมาณสามชั่วโมงเริ่มเหนื่อย ทำไมแค่ห้ากิโลมันเดินไม่ถึงสักที ก็จะถึงได้อย่างไรเดี๋ยวก็ถ่ายรูป เดี๋ยวก็หยุดพักเพราะหายใจไม่ทัน อ๊อกซิเจนๆอยู่ไหนนนนน เป็นแบบนี้ตลอดทาง ก็มันเหนื่อยนี่ค่ะ หายใจก็ไม่ออก เหนื่อยก็เหนื่อยแทบไม่ได้แวะกินข้าวกันเพราะเลยกลัวว่าจะเสียเวลาไปมาก นี่ยังได้แค่ครึ่งทางเห็นจะได้      




ระหว่างที่เดินอยู่เห็นคนจูงม้าสวนลงมาลุงลองถามราคาดูปรากฎว่าเค้าคิด 800 หยวนหรือ 4000 บาท แหม่ม เข้าใจโก่งราคาเนอะ แต่เสียใจเรามันสายอึด สี่พัน หึหึ เดินต่อไป....


ยิ่งเดินยิ่งเหนื่อย ยิ่งชันและอันตรายขึ้นเรื่อยๆ ถ้าพลาดไปอาจลื่นตกเขาได้ง่ายๆ บางช่าวมีน้ำจากจากน้ำตกไหลมาบนทางเดิน



มีอยู่ช่วงหนึ่งชันมากแถมยังมีน้ำไหลยังกะน้ำตกน้อยๆ ทางก็แคบเดินสวนกันทั้งคนทั้งม้า ข้างล่างเป็นเหวเห็นแล้วเกือบถอดใจ คิดอยู่ว่าถ้าเกิดคนที่สวนลงมาหรือม้ามันลืนแล้วมาชนเรานี่คงตกเหวแน่เลย ใจอยากจะถ่ายรูปมาให้ดูว่ามันน่ากลัวขนาดไหนแต่ไม่กล้าหยิบกล้องเลยต้องคอยดูระแวดระวังทั้งคนและม้าที่สวนลงมาเดี๋ยวถ้าพลาดอาจจะต้องอยู่ยาววววว



พอถึงช่วงนี้เริ่มคิดล่ะว่าไหวไหม มันทั้งชันทั้งลื่น  ทำไมเราต้องมาลำบากขนาดนี้ ทำเพื่อ ....? คิด คิด คิด....ก็เพื่อสนองความ Need ไง เพราะความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนสุขที่ได้เที่ยวแบบสบายๆกินอิ่มนอนหลับซึ่งใครๆก็ต้องการ แต่เราอยากได้ประสบการณ์แบบสตองๆ วิวงามๆ ก็ต้องฝ่าฟันกับความเหนื่อยล้าซึ่งมันเหนื่อยสุดๆจริงๆ เป็นการฝึกความอดทนไปด้วยในตัว เพราะถ้าแก่กว่านี้คงมาเดินเล่นแถวนี้ไม่ไหวแน่ ดังนั้นกัดฟันเดินต่อไปค่ะ สายแข็ง





พอพ้นเขาลูกนี้ก็จะถึงทางแยกที่จะไปทะเลสาปน้ำนม และทะเลสาปห้าสี
.
.
เผลิอแพรบเดี๋ยวกำลังขึ้นไปที่ทะเลสาปห้าสีแว้วว ด้านล่างซ้ายมือเป็นทางที่เราเพิ่งเดินผ่านมา ส่วนด้านขวาจะเป็นทางไปทะเลสาปน้ำนมระยะทางประมาณ 1 กม.ส่วนทางขึ้นทะเลสาปห้าสีระยะทางครึงกิโลแม้ว เพระมันชัน ลื่น ลมแรงน่ากลัวสุดๆ




  ณ จุดนี้คือจะถอนตัวก็ไม่ได้จะไปต่อไปก็ไปไม่ถึง ลุงบอกขึ้นไม่ไหวแล้วทางที่จะไปต่อชันมากให้กลับเถอะและนี่ก็เกือบบ่ายสาม ไหนจะต้องเดินกลับอีก ไหนจะลมกรรโชกแรงนี่ถ้าผอมคงจะปลิว 555  ทีแรกเราก็เห็นด้วย เพราะลมแรงจริง ยังว่าถ้าตกลงไปคงจะแย่ ใจก็คิดว่าเราทำประกันมาเท่าไหร่น้าจะคุ้มหรือเปล่า... กล้าคิดเนอะ พอคิดซาระตะแล้วกลับเหอะ ฮ่าาาาาา



สักพักพอเริ่มหายเหนื่อยมองขึ้นไปด้านบนอีกครั้งความรู้สึกคือมันเหลืออีกนิดเดียวเองทำไมไปไม่ถึงนะ... ก็ดูทางซิเกือบจะต้องคลานขึ้นแล้ว   เอาไงดี เฮ้อ...  
นึกดูอีกทีว่าาถ้ากลับไปแล้วจะต้องมานั่งเสียดายว่าาเหลืออีกนิดเดียวเองทำไมไม่สู้ทิ้งมาได้ไง เอ้า..ฮึดแรงเฮือกสุดท้าย หันไปชวนลุง ลุงก็ลุกเดินตามมา ส่วนเราก็ปีนป่ายไปตามทางที่เห็นล่ะ ปีนๆ ไต่ๆหันมาอีกทีเห็นลุงยื่นอยู่ที่เดิมคือขึ้นไม่ได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า  ตอนเด็กๆคงไม่ทะโมนเหมือนเรา เลยบอกให้รออยู่ตรงนั้นเดี๋ยวลงมา ดีนะที่เอากล้องมาไว้กับตัว
.
.
.
.
กัดฟันเฮือกสุดท้ายแบบบ้าพลังสุดๆ ในที่สุดก็ถึงจุดหมาย แต่น แตน แต้น ที่เห็นคือทะเลสาปน้ำนมเป็นวิวจากด้านบน จริงๆคือถ้าจะดูทะเลสาปน้ำนมเค้าเดินตามทางด้านล่างกัน



แต่ที่ที่เราจะมาชมมันคือทเลสาปห้าสี ซึ่งพอขึ้นไปถึงด้านบน คือมันแห้งอ่ะ ไม่เห็นมีน้ำเลย มาผิดหรือเปล่าเนี่ย หรือต้องเดินไปอีก แต่ไม่ไหวแล้วมันหนาวววววว มากกกก




ณ จุดนี้อยากได้รูปกับทะเลสาปน้ำนมากกว่า แล้วใครจะถ่ายให้ล่ะ มองซ้ายขวาไม่มีคนอยู่แถวๆนี้เลย แต่เห็นคนเดินมาลิปๆ รอ ต้องรอ
ได้รูปสมใจแล้ว แต่ใจอยากจะไปลงตรงทะเลสาปไขมุกเห็นลิปๆเหมือนมันเดินตรงแล้วสามารถลงถึงเลย แต่ติดที่ลุงยังรออยู่ที่เดิม แล้วมันก็จะสี่โมงแล้ว คงต้องขอจบที่รูปนี้ เสียใจอ่ะ แต่ไม่ไหวจริงๆ แทบไม่มีแรงจะเดินแล้ว


จริงๆถ้าทีแรกเดินไปทะเลสาปน้ำนมก่อนก็คงจะดี ไม่รู้อะไรดลใจให้ขึ้นมาที่ทะเลสาปห้าสี ดีที่วิวบนนี้ก็เห็นเหมือนกัน แถมสวยกว่าเหนื่อยกว่าแล้วก็เสียวกว่าด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
.
.
.
ขากลับเดินอย่างเดียวแทบไม่ได้ถ่ายรูปเลยเพราะกลัวจะมืดก่อน เดี๋ยวจะเดินลำบาก เลยจ้ำ จ้ำ ถึงด้านล่างประมาณหกโมงเย็น



ว่าจะไม่ถ่ายลงมาเจอวิวด้านล่างสวยอีกแล้วได้เวลาปล่อยม้ากินหญ้าพอดี
รีบเดินไปนั่งรถกอล์ฟกลับ เราเห็นว่ารถคันแรกเหลือที่นั่งเดียวกำลังจะเดินไปขึ้นคันหลัง เจ้าหน้าที่ชี้มาให้ขึนคันแรก คือหนูเหนื่อยมากกกก พี่จะยังให้นั่งเบียดอีกคือค่ารถก็ไม่ได้ถูกนะ คนละสองร้อยบาท หนูไม่ไหวแล้วขอนั่งสบายๆแล้วกัน แล้วเราก็เดินไปนั่งคันหลัง พอขึ้นรถได้ก็แทบหมดแรง
สรุปว่าารถคันที่เรานั่งมีสามคนรวมคนขับ ที่แรกก็งงๆ หรือว่าาเค้าจะโกรธเราแล้วขับรถเอาเราไปทิ้ง รถก็ขับเร็วด้วยนั่งนิ่งเลย แต่ก็ยังเห็นขับตามคันข้างหน้าอยู่คงไม่มั้ง ขับมาได้ครึงทางก็มีคนโบกขอขึ้น คือจริงๆแล้วเค้ามารับคนที่ตกหล่นระหว่างทางนี่เอง5555 มันมีป้ายรอรถอยู่พรุ่งนี้ถ้าเดินไม่ไหมจะมารอโบกบ้าง หึ หึ
.
.
กลับถึงห้องแบบสบักสบอมสุดๆ พอเข้าห้องปุ๊บน็อตหลุดเลย ไม่มีเรี่ยวแรงทำอะไรทั้งสิ้นนั่งนิ่งๆเป็นหุ่นยนต์ ไม่อยากขยับเขยื้อนตัวใดๆทั้งสิ้น จนลุงถามว่าไหวไหม ไม่ไหวก็ต้องไหวล่ะลุกขึ้นเช็ดตัว กินยาพารา แล้วก็นอน พรุ่งนี้ยังต้องลุยต่ออีกวัน สู้ สู้

ยังไม่จบ...เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อค่ะ

ตอนที่ 6 จบแล้วจ้า   https://ppantip.com/topic/37765258