ตอนที่ 1 :  https://ppantip.com/topic/37755226
ตอนที่ 2 :  https://ppantip.com/topic/37756772
ตอนที่ 3 :  https://ppantip.com/topic/37757272
.
.
ตอนที่ 4#ย่าติ่ง จริงหรือนี่สวยดุจสวรรค์บนดิน

วันนี้แล้วซินะที่จะได้ไปดินแดนที่ขึ้นชื่อว่าสวยดั่งอยู่ในสรวงสวรรค์ ซึ่งก็ไม่ผิดเลยจริงๆ เพราะมันสวยมาก สวยจนบรรยายไม่ถูก สวยทุกจุดที่เดิน สวยจนลืมหายใจ เวอร์ไปนิสส..... แต่ก็ยิ่งใหญ่ อลังการมากจริงๆ ไม่ต้องพยายามเดินหาจุดถ่ายรูปคือมันสวยจนสามารถถ่ายได้ทุกจุด ถ่ายยังไงก็ออกมาสวนสวย

เริ่มออกเดินทางจากที่พัก ตอน 7 โมงเช้านิดๆ ถาม reception ถึงรถที่จะไปย่าติ่ง พนักงานบอกรถบัสเพิ่งออกไปตะกี้เองจอดอยู่หน้า รร.เลย  ง่าวว  ไม่เป็นไรมีรถรถแทคซีมีที่ด้านนอกราคาเท่าๆกันคือคนละ 50 หยวน เดิออกไปปุ๊บก็มีมาเรียกเลย เราถามว่า 2 คนรถออกเลยป่ะ คนขับบอกออกเลย แต่เราจะขอกินข้าวก่อน คนขับบอกไม่เป็นไรรอได้ พอเราจะเดินไปคนขับก็บอกเอาเป้ไว้ที่รถได้ ไอ้เราก็กลัวไม่กล้าไว้ กลัวชิ่งไปเลย ยื้อกันอยู่สักพักเราก็เลยทิ้งไว้ 1ใบเลือกเอาใบที่ไม่มีของมีค่า คือเค้ากลัวว่าเราจะไปขึ้นคันอื่นเลยมายึดเป้เราเป็นประกัน ร้านอาหารอยู่ตรงหน้าทางเข้าขนส่งตรงข้าม รร.แค่ข้ามถนนเอง กินเสร็จเราขอเข้าห้องน้ำก่อน เรื่องมาเริ่มพีคตอนที่เรามานั่งรอในรถ แล้วคนขับมาบอกว่ามี รร.ติดต่อมาเดี๋ยวจะพาลูกค้ามานั่งด้วยอีก 4 คน ให้รอครึ่งชั่วโมงได้หรือเปล่า ไอ้เราก็ไม่อยากมีปัญหารอก็รอ แต่ใจคิดว่าไม่ใช่ล่ะ ถ้ามีลูกค้าจริงเค้าก็ต้องขับปรับซิ คิดได้ดังนั้นก็เลยรอดูว่าจะมาไม้ไหนอีก ครึ่งชั่วโมงผ่านไปก็มาบอกเราว่าเจ้านี้ยกเลิกล่ะแต่มีอีกเจ้าให้ขับรถไปรับ เราเก็ริ่มมีอารมณ์แล้ว ระหว่างทางคนขับๆช้าๆเหมือนกำลังหาลูกค้ามากกว่า ขับวนไปวนมาสักพัก เราเริ่มไม่ไหวเสียเวลามาชั่วโมงนึ่งชั้นยังไม่ไปถึงไหน เลยให้ลุงถามว่าจะเอายังไง ไปหรือไม่ไป เข้าทางฮีเลย ฮีบอก 2 คนไปไม่ได้ขาดทุนขอเพิ่มเป็น 200 หยวน เพิ่มมาเท่านึงเลย อืมมม มันใช่ความผิดชั้นไหมเนี่ย
เรา...พีคมากบอกจอดเลยชั้นจะลง ฮีไม่ยอมจอดแถมยังขับไปทีเปลี่ยวๆด้วยเอากะเค้าซิ เราก็เริ่มกลัวละซิ งั้นเปลี่ยนแผนใหม่เลยบอกลุงให้เจรจาใหม่เป็นขอลดเป็น 150 หยวน ถ้าไม่เอาก็พาเราไปส่งที่ขนส่งเหมือนเดิม ฮีก็บอกไม่ได้ขาดทุน เราก็ไม่ยอมยื้นกันไปเรื่อยๆ แต่รถก็เริ่มวิ่งเร็วขึ้นและออกนอกเมือง และคนขับก็ตื้อไปตลอดทาง เราสองคนต้องทำใจแข็งยังไงก็จ่ายได้เท่าานี้ จากเดิมที่ต้องจ่าย 500 บาทเพิ่มเป็น 750 จริงๆจะจ่ายให้ตามที่ขอก็ได้แต่ เราคิดว่ามันไม่ใชความผิดของเรานะเพราะใครๆเค้าก็จ่ายแค่คนละ 250 บาทเท่าานั้นทำไมเราต้องจ่ายเพิ่มตั้งเท่าตัว แต่เพื่อไม่ให้เสียเวลา และไม่ให้โดนเอาไปทิ้งที่อื่นและอยากดัดนิสัยที่ไม่ดีของคนขับเลยเลือกที่มาคนละครึ่งทาง ความอืมครึมยังคงอยู่ในรถเหมือนคนขับเค้าเล่นสงครามจิตวิทยากันเราว่าใครจะทนความรำคาญไม่ได้ก่อนกัน คือจะหันมาขอเพิ่มตลอดทาง ประมาณว่า 200 หยวน นะ นะ  เราเลยเลือกที่จะเงียบไม่ต่อความยาว แถมทำหน้าบึ้งใส่


รถขับมาสักพักถึงจุดถ่ายรูป คนขับหันมาถามว่าจะถ่ายรูปไหม เรามีหรือจะปฎิเสธคว้ากล้องลงไปกดชัตเตอร์ทันที ถ่ายรูปเสร็จก็วิ่งขึ้นรถ คิดในใจว่ามา 2 คนก็ดีอย่างนี้แหละอยากแวะก็แวะได้ไม่ต้องถามใครอีก อิอิ อารมณ์ดีขึ้นนีสนึง


ระหว่างทางจากเต้าเฉิงไปย่าติง ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงและทางก็ดีมาก พอใกล้ถึงอุทยานรถเริ่มติด คนขับก็บอกว่าถึงแล้วให้ลงตรงนี้แล้วเดินไป เราก็ไม่ยอมลงหันไปบ่นกับลุงว่า ทำไมให้ลงตรงนี้ยังไม่เห็นทางเข้าเลย ของก็หนักจะให้แบบไปได้ยังไง ไกลป่าวก็ไม่รู้ โดนเทป่าวนี่ ฮีก็ไม่สนใจจอดรถแล้วเรียกเราลงไป แล้วเหมือนฮีจะฟังภาษาไทยออก เลยหันมาช่วยหิ้วเป้นึงใบแล้วบอกว่าเดี๋ยวเดินไปส่ง เหมือนจะดีเลยแต่จริงๆมาตามตื้อขอเบอร์โทรจะมารับกลับ แล้วจะเดินไปหาลูกค้าที่ลงจากอุทยานด้วย เราก็คิดว่าใครจะบ้ากลับกะแกฟร่ะ ภาวนาว่าขากลับขออย่าเจอแบบนี้นะ แต่ดันไปเจออีกแบบ  เอาเข้าไป
มาถึงรีบไปซื้อตั๋วทันที แถวซื้อตํ๋วไม่ยาว มาถึงซื้อได้เลยราคาตั๋วรวมค่าารถคนละ 270 หยวน ซื้อตั๋วเสร็จรีบไปต่อแถวเข้าอุทานแถวยาวเชียว รอประมาณครึงชั่งโมงก็ได้ขึ้นรถ เกือบ 11 โมงแล้ว ตอนขึ้นรถจะชุลมุลนิดนึง ดันไปถามหารถที่จอดที่หมู่บ้านย่าติงเลยได้ไปขึ้นรถกับพวกมาทัวร์ คิดว่าจริงๆรถก็จอดที่หมู่บ้านทุกคันถ้าเราจะลง

รถบัสอุทยานใช้เวลาประมาณ 45 นาทีจะถึงหมู่บ้านแรกซึ่งเป็นหมู่บ้านใหญ่มีที่พักเยอะสุด ลงมาแบบงงๆว่าใช่หรือเปล่า สุดท้ายก็ใช่ ถ้าใครมาคือป้ายแรกที่รถจอด ระหว่างทางมาวิวสวยมากจนคนในรถ ฮือฮามาตลอดทาง แต่ถ่ายรูปยากนิดนึงเพราะทางคดเป็นงู ขึ้นปุ๊บต้องคาดเข็มขัดทันที ห้ามคนยืนบนรถ มีคนไม่คาดเข็มขัดกลิ้งตกจากที่นั่งด้วยนะ

พอลงรถปุ๊กจะมีคนเข้ามาพาไปดูที่พักซึ่งเรายังไม่ได้จองดังนั้นไม่ต้องคิดมากเดินตามนายหน้าไปซะดีๆ ที่แรกที่ไปดูอยู่ตรงที่จอดรถบัสพอดี ราคา 260 หยวนเหลือแต่ห้องข้างล่างไม่มีวิว ขอผ่านก่อนดีกว่า มีคนมาพาไปดูที่ๆ 2 ห้องดูดีกว่าแต่ไม่มีห้องน้ำในตัว ราคา 260 หยวนเท่ากัน ยังไม่โอ ไปดูที่ต่อไป 360 มีห้องน้ำในตัว ติอีกไม่มีวิว คิดว่ามีให้เลือกเยอะไง จะเอาห้องมีวิวราคาถูกๆ ซึ่งมันไม่มี

เจอวิวนี้เข้าไป ห้องไม่ดูแล้วขอถ่ายรูปก่อนแล้วค่อยไปดูห้องต่อ แต่เจ้าของไม่อยู่เลยรออยู่พักนึงก็ไม่มีใครมาให้ถาม ฮึ..ไปดูที่อื่นก็ได้ เดินๆ หาๆ ถามอีก 3-4 ที่ ยังไม่ถูกใจบ้างเต็มบ้าง จนเหนื่อยเพราะมันไม่ใช่ที่ราบ มันเป็นเนินต้องเดินขึ้นเดินลง บนความสูงเกือบสี่พันจากระดับน้ำทะเลเล่นเอาเแฮกเหมือนกัน จนมาถึงที่สุดท้ายถามราคา 200 หยวน อืม..ราคาเป็นมิตรมาก ห้องก็พอนอนได้  มีเตียงไฟฟ้า แต่ห้องน้ำไม่ค่อยโอ เอาไงดีล่ะ แต่เพราะเหนื่อยแล้วและเกรงว่าจะเสียเวลาไปมากกว่านี้จึงตกลงใจว่าาจะนอนที่นีแหละ แต่ถ้าไปใหม่ไม่นอนที่นี่นะกลิ่นห้องน้ำแบบว่าาาา เครื่องกำจัดกลิ่นไม่ทำงาน


ข้อดีของที่พักที่นี่คือ มีวิวให้ดู และเจ้าของใจดีเป็นกันเอง ลักษณะเป็นบ้านแบ่งห้องพักให้เช่า ประมาณนี้



เก็บของเสร็จได้เวลาไปเที่ยวกันแล้ว ช่วงกำลังจะขึ้นรถบัสไปทุ่งหญ้าชงกู้ เจอน้องที่มากับแม่ด้วย บังเอิญจริงๆ เลยเดินตามๆกันไป รถขับไปอีก 15 นาทีก็จอดให้ลง ลงเสร็จมีทางเดินซ้ายขวา เราเลือกเดินไปทางขวาเพราะเขาทำเป็นบันไดเหล็กดูว่าจะเดินง่ายกว่า ทางประมาณแค่ 500 เมตรแต่เดินกันเกือบชั่วโมง เนื่องจากเพลิดเพลินกับการถ่ายรูป



เราเดินตามทางมาเรื่อยๆ ยิ่งเดินก็ยิงสวย จนมาถึงบริเวณจุดบริการนักท่องเที่ยวซึงก็ติดกับทุ่งหญ้าชงกู้ พอเห็นวิวเท่านั้นแหละ ตะลึง ตะลึง ตะลึง นี่มันสวรรค์ชั้นไหนกัยแน่ สวยงามสุดลูกหูลูกตาจริงๆ บรรยายไม่ถูกดูเอาจากรูปแล้วกัน




เราเพลิดเพลินกับการเก็บภาพสวยๆ จนกระทั้งมีหิมะตกน้อยๆพอให้ตื่นเต้น ดูเวลาอีกทีนี่มันบ่ายสามกว่าาแล้วยังไม่ไปถึงไหนเลย คิดได้ดังนั้นจึงไปถามทางเจ้าหน้าที่หาทางไปทะเลสาปน้ำนม ซึงเจ้าหน้าที่ชี้ให้ขึ้นไปทางวัดชงกู้



จริงๆแล้วทางไปทะเลสาปน้ำนมจะไปได้ 2 ทางคือเดินตามทางเดินดินขึ้นไป กับอีกทางที่ทำเป็นทางเดินสะพานเหล็ก
ตอนแรกเราขึ้นทางดินแต่พอดีอยากจะแวะวัดก่อนเลยมาเจอป้ายบอกทางว่าสามารถไปทางบันไดเหล็กได้จึงเปลี่ยนใจมาทางนี้แทนซึ่งเป็นทางเรียบลำธารสวยงามมาก



บริเวณหน้าวัดชงกู้มีร้านขายอาหารและเครื่องดืมให้บริการด้วย

ตามทางเดินไปทะเลสาปน้ำนม เป็นช่วงที่พีคที่สุดสำหรับใบไม้เปลี่ยนสี เราจะเห็นสีเหลืองอร่ามตลอดทาง ซึ่งทางเดินช่วงนี้แค่ 1.5 ก.ม. แต่ใช้เวลาเดินนาานอีกแล้ว เราจะปล่อยผ่านกับวิวแบบนี้ได้เยี่ยงไร ถ่ายไปถ่ายมาดันทำฝาปิดหน้ากล้องหล่นลงรูใต้สะพานทางเดิน หันไปมองลุงเผื่อขอความช่วยเหลือ ไม่มีสัญาณตอบรับ ทำไงดีล่ะ มองซ้ายขวาไม่มีใครสนใจตรูเลย ปีนข้ามราวสะพานเองก็ได้ ปีนเสร๊จก็มุดลงไปเขียๆ สักพัก สำเร็จแล้วได้ฝาปิดหน้ากล้องคืนมาก็ปืนกลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โดยบ่นให้เก็บดีๆอีกตรู



ถึงแล้วทะเลสาปน้ำนม แต่ประชากรจีนเยอะมาก ไม่มีรูให้เข้าไปถ่ายได้เลย รอ รอ รอ  จนเริ่มโมโหแล้วนะ แทรกตัวเข้าไปเลยแล้วกัน
จนเริ่มจะมืด คนก็เริ่มน้อยลงจนมีช่องให้เราได้เข้าไปแอ็คท่าบ้าง


ถ่ายรูปเสร็จแทนที่จะกลับเลยกลับเดินอ้อมไปอีกด้าน ยัง ยัง มันยังเหนื่อยไม่หนำใจ เดินไปเริ่มวิตกกังวนทำไมไม่มีใครเดินตามมาเลยอ่ะ คือใครจะตามล่ะ ทางเดินกลับตรงๆ ก็ไม่กลับดั้นอ้อมไปอีกด้าน เริ่มคิดว่าเรามาถูกทางหรือเปล่าว้า  ดีมีคนเดินผ่านมาเลยถามว่าทางนี้กลับได้ไหม? โชคดีมันกลับได้พร้อมกับหิมะกำลังตกลงมา  โอ้ว...มันหนาวมากกก แต่วิวก็สวยด้วยเช่นกัน




เดินมาถึงด้านล่างเกือบหกโมงแล้ว มาเจอกับวิวด้านล่างแบบนี้ เก็บรูปต่อไป ยังเหนื่อยไม่มากพอ หึ หึ




กว่าจะเข้าที่พักก็เกือบทุมนึง ถามเจ้าของที่พักว่ามีอาหารขายไหม เค้าตอบว่ามี เดี๋ยวทำให้กิน ลุงเลยสั่งข้าวผัดกะผัดผัก พอถามราคาก็ไม่บอก ลุงเลยให้ไป 40 หยวน คือ 200 บาท เท่ากับราคาที่เต้าเฉิง

มีเรื่องตลกด้วยคือระหว่างรออาหาร เราได้ยินเสียงเจี้ยวจ้าวนอกห้อง ลุงเลยออกไปสังเกตุการณ์ ได้ความว่ามีคนจีนกวางตุ้งสามคนจะมาพักโดยมีนายาหน้าพามาแต่ไม่รู้อิท่าไหน เกิดการโต้เถียงเหมือนนายหน้าบอกไว้คนละร้ายหยวน แต่คนจีนอยากได้ห้องแบบเราเค้าก็คิดห้องละ 250 หยวน คนจีนก็โวยวายว่าหลอกลวง จะไปแจ้งตำรวจ การเจราจาจบลงด้วยเจ้าของให้คนกวางตุ้งไปพักที่ชั้นสามซึ่งเป็นห้องนอนรวมห้องน้ำแยก คิดคนละร้อยหยวน และพอดีกับที่ลุงยกข้าวผัดเข้าห้อง พอคนกวงตุ้งเเห็นเลยสั่งมากินบ้าง เราสั่งมากินในห้องส่วนคนกวางตุ้งสั่งไปกินที่ห้องกลางที่เจ้าของใช้กินข้าวและทำกิจกรรม ได้ยินคุเสียงคุยกันถูกคออีกแนะ ส่วนเราก็งงไป เมื่อกี้ยังตีกันอยู่เลย

พรุ่งนี้จะได้ไปทะเลห้าสีและทะเลสาบน้ำนมแล้ว เย้ เย้...  กินยาแล้วนอนซะฮ่าาาา

ตอนที่ 5 : https://ppantip.com/topic/37761899