ผมมีความรู้สึกว่า ยิ่งโต ยิ่งคิดเยอะ ชอบคิดเล็กคิดน้อย ไม่มีความสุข ผมทำให้ความรู้สึกนั้นหายไปไม่ได้ ผมจำได้แค่ตอนเด็ก ผมเคยมีความสุขมากกว่านี้ ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องคิดเล็กคิดน้อย แต่ผมว่าผมก็ไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้านะ เพราะไม่เคยคิดอยากตาย แต่ผมรู้สึกอึดอัดมาก  ตอนเด็กผมมีความสุขแม้กับเรื่องเล็กน้อย เรื่องนี้ผมก็ไม่ได้ระบายให้พ่อกับแม่ผมฟังนะ ผมรู้ว่าเขาก็มีเรื่องเครียดเหมือนกัน ผมเองก็ไม่รู้จะพูดกับใคร บางครั้งก็พูดกับตัวเอง บ่นกับตัวเอง ผมเองก็ไม่รู้ว่าพอโตมาทำไมถึงเป็นแบบนี้