เรากับคุยกับผช.คนซึ่งเขาจีบเราทักๆหายๆเราเลยคิดว่าเขาไม่จริงจังแต่พอวันเกิดเราเขาเอาของขวัญวันเกิดมาใส่ในกระเป๋าเราของขวัญคือรูปวาดซึ่งเป็นรูปเรา อ้อแล้วก็ก่อนหน้านั้นชอบซื้อขนมมาใส่ใต้โต๊ะบ้าง กระเป๋าบ้าง พอวันวาเลนไทน์ก็เอากุหลาบมาให้หน้าบ้าน แต่พอเขารู้ว่าเราชอบเพื่อนสนิทเขาพร้อมๆกับเราจับได้ว่าเขาแอบมาบ้านเรา เขาก็าขอโทดแต่เราโกรธจนไม่ได้คุยกัน พอผ่านไปเรากับเพื่อนสนิทเขาก็เลิกคุยกันเพราะจับได้ว่าเพื่อนสนิทเขามีแฟนอยู่แล้วเราเสียใจมาก เขาก็รู้นะเพราะเราร้องไห้ทุกวันเลยที่รร.(ไม่คิดว่าจะโดนหลอกนี่นา) พอปิดเทอมเขาก็ทักมาหาเราแล้วเราสองคนก็คุยเล่นเหมือนเดิม(ตอนนั้นเราทำใจได้แล้วเพราะไม่ได้เจอหน้าเพื่อนเขา) จนกระทั่งวันนึงเรานัดกันไปดูหนังตอนกลางคืนเราก็คอลกันปกติเหมือนที่ผ่านๆมา เราก็คิดว่าเราควรเปิดใจให้เขาไหม? ถ้าเราเปิดใจกับเขาเราจะโดนเทอีกไหม? สุดท้ายเราก็ตกลงยอมเปิดใจ แต่...หลังจากที่เขาบอกฝันดีตอนกลางคืนทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ตอนเช้าเขาไม่ทักเราอีกเลย พอถึงวันนัดเราก็ไปตามนัดเขาก็ไม่มา เราก็แบบไม่อยากทักไปก่อน ปัจจุบันคืเปิดเทอมเข้าหน้ากันไม่ติดเราไม่เข้าใจว่าเราทำอะไรผิด ทำไมเขาไม่ไปตามนัด ตอนเปิดเทอมเราได้ยินกลุ่มเขาคุยกันว่าเขามีคนคุยเป็นเด็กห่างกัน4ปี(น้องผญ.สวย น่ารักคนชอบเยอะ) เราไม่คิดว่าพอเราได้ยินเราจะรู้สึกแปลกๆกับตัวเองเหมือนจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออก ครั้งนึงเราเผลอไปสบตากับเขาโดยไม่ตั้งใจ หัวใจเราเต้นแรง แล้วก็รู้สึกร้อนๆเหมือนอาการเขินอ่ะมั้ง เขาจ้องเราอยู่สายตาเขาเศร้ามาก(?) เราเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีดีนะที่เราไม่ร้องไห้ออกไป วันนี้ทั้งห้องเหลือสี่คนมีเรา เพื่อนเรา แฟนเพื่อน แล้วก็เขา เขาคุยกับทุกคนปกติ แต่ระหว่างการสนทนานั้นเหมือนเราเป็นส่วนเกิน เขามองข้ามเรา ขนาดชื่อเราเขายังไม่เรียกเลย เขาเรียกเราว่า"คนนั้น"แล้วก็ชี้มาที่เรา คือเราก็งงกับความรู้สึกของตัวเองและของเขา ทำไมเราต้องรู้สึกเหมือนอยากร้องไห้เวลาเขาเมิน รู้สึกใจหายตอนเขามีคนคุยใหม่ เราชอบเขารึเปล่า(?)     ขอโทษที่ยาวหน่อยนะคะพอดีช่วงนี้อยากระบายค่ะ555555 ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ อ่านแล้วเม้นช่วยเราหน่อยก็ได้ไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะให้กลับมาเป็ฯเหมือนเดิมแบบเพื่อนก็ยังดีค่ะเราไม่อยากโดนเขาเมินจนจบมัธยมค่ะ