สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้ที่สองของเรา อาจจะแท็กไม่ถูกห้องหรือผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ
** หากย่อหน้าเพี้ยนก็ขออภัยด้วยค่ะ พิมพ์ในโทรศัพท์มือถือ **
วันนี้เรามีเรื่องจะมาเล่าเพื่อขอคำปรึกษา ขอกำลังใจและก็ระบายไปในตัวนะคะ ปัจจุบันเราอายุ 21 ปี กำลังเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย พ่อกับแม่ของเราแยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็ก แต่ปัญหาของเรากับครอบครัวฝั่งพ่อนั้นกลับไม่จบค่ะ พ่อของเรามักจะกุเรื่องมาใส่ร้ายเรากัลแม่อยู่ตลอด มักจะกล่าวหาว่าที่มีหนี้มีสินก็เพราะเรากับแม่ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเป็นเพราะพ่อนำเงินไปดื่มเหล้าและเลี้ยงผู้หญิงต่างหาก
แล้วทำไมเราถึงรู้? เรากับแม่รู้ก็เพราะว่าเพื่อนสนิทของพ่อมาบอกให้รู้ และพอเอาไปคาดคั้นกับพ่อแล้วพ่อก็สารภาพออกมา แต่ถึงอย่างนั้นทางฝ่ายครอบครัวพ่อก็ยังคงตามราวีเรากับแม่ตลอด และที่ยิ่งแย่ก็คือบริษัทที่แม่เราทำงานเป็นของญาติฝ่ายพ่อค่ะ ดังนั้นก็เลยกลายเป็นว่าพอมีโอกาสเขาก็จะว่าเหน็บแนมแม่เรากับเราตลอด อย่างเช่น
"เธอน่ะ ทำไมสอนให้ลูกเกลียดพ่อเป็นแม่ประสาอะไร" (ความจริงแล้วที่ผ่านมาเราไม่ได้เกลียดพ่อเรานะคะ)
"เนี่ย แยกทางกับหลานฉันไปทำไม คิดเหรอว่าคนอย่างเธอจะเลี้ยงให้ลูกได้ดี"
และอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งทุกครั้งที่เราไปหาพ่อหรือโทรหาพ่อเราก็จะโดนญาติฝั่งพ่อด่าแม่เรา ด่าเรา แม้แต่พ่อเราเวลาที่เขาเมาเขาก็จะหาเรื่องด่าเราค่ะ ดังนั้นเราเลยคิดว่าเราหลีกห่างออกมาจากเขา รักษาระยะห่างหน่อยจะดีกว่า เพราะเราไม่อยากบาปที่ต้องมาทะเลาะกับพ่อ แต่แทนที่พ่อกลายเป็นว่าเขาตัดหางปล่อยวัดเราเลยค่ะไม่ส่งค่าเลี้ยงดูให้ ทั้งๆที่ที่ผ่านมา พ่อก็แทบไม่เคยเลี้ยงเราเลย เงินค่าเทอม ค่าอยู่ค่ากิน เรากับแม่ก็ต้องหาเอง กู้กยศ.เอา พ่อไม่เคยต้องรับผิดชอบอะไรเลย มันทำให้เรารู้สึกแย่มาก
แต่มันยังไม่จบค่ะ ปัญหาที่ตามมาในวันนี้ วันที่เราต้องมาตั้งกระทู้คือ คนที่มีศักดิ์เป็นป้า หรือก็คือพี่สาวของแม่เรา ตั้งแต่เราเด็กๆ เวลาที่แม่ไปทำงานเลิกค่ำ หรือตอนปิดเทอมที่เราต้องมาอยู่กับป้าทุกวัน ป้าเราเขาจะหาเรื่องด่าเราทุกเรื่องเลยค่ะ แม้ว่าเราจะเป็นเด็กที่เรียนดี ประพฤติตัวเรียบร้อย แต่เขาจะหาเรื่องด่าเราตลอด เช่น
ตอนเราประมาณ 9 ขวบ เรานั่งอยู่เฉยๆ เขาก็ด่าเราว่า "นั่งเหม่อแบบนี้ โตไปคงทำไรกินไม่ได้หรอก"
หรือตอนที่เราอ่านการ์ตูน เขาก็จะด่าว่า "ก็เป็นได้แค่เด็กตั้งใจเรียนแหละ เธอไม่ใช่เด็กเรียนคนอื่นทำได้ดีกว่าเธออีก" (คือถึงแม้จะอ่านการ์ตูนแต่เราอ่านหนังสือและทำการบ้านตลอด เกรดก็4.00)
หรืออย่างตอนที่เราช่วยเขาจัดของในบ้าน แค่วางของตำแหน่งไม่ถูกใจเขา เขาก็ด่าว่า "เธอนี่ไม่ฉลาดเลยนะ"
พอโตขึ้นมาหน่อย เขาก็ให้เรามาช่วยงาน เราก็โอเคแต่กลายเป็นว่าเขาไม่ให้เราไปไหนเลย ต้องอยู่ตลอด แต่ตัวเขาก็นั่งเล่นมือถือ ดูทีวี จานชามที่เขากินก็ไม่ยอมล้าง ชอบทิ้งไว้ แต่พอเป็นเรา เราเพิ่งกินเสร็จทิ้งจานไม่ถึง 5 นาที โดนด่าค่ะว่านิสัยเสีย แย่
อีกทั้งยังบังคับให้เราต้องล้างจานให้เขาด้วย พอเราไม่ล้าง ทุบโต๊ะฟ้องแม่เราเลยค่ะว่า ลูกเธอไม่ได้เรื่อง
ไม่ใช่แค่ล้างจานนะคะ ผ้าก็ต้องซักให้ ตากให้แถมยังต้องเอาไปเก็บถึงห้องให้อีก ไม่งั้นเขาจะอาละวาดค่ะ
พอเราโตมาเข้ามหาวิทยาลัย หน้าที่พวกนั้นแม่เราเลยต้องรับทั้งหมด เพราะเราต้องอยู่หอ พอแม่เราทำอะไรไม่ถูกใจ ไม่ตามใจเขา เขาก็อาละวาดดราม่าค่ะ กับคนในครอบครัว เขามองว่าแย่หมด ตัวเขาดี เขาทำงานเหนื่อยมาก(มโนเอาเอาค่ะ ความจริงแล้วเขาแทบไม่ต้องทำอะไรเลย) ยิ่งตอนนี้มีไลน์มีเฟสก็ติดงอมแงม ดึงงานกับแม่เราจนแม่เราต้องนอนเที้ยงคืนทุกคืน และเวลาเรากลับมาที่บ้านเขาจะคอยหาเรื่องเราตลอดค่ะ ทั้งที่เรารับผิดชอบทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่เหมือนที่เขาเป็น เราหาเงินพิเศษ ทำงานพิเศษหลายงานแม้ว่าเราจะเรียนคณะที่เรียนหนักพอสมควร เราก็พยายามหามาเพื่อใช้หนี้ให้แม่เรา หาเงินใช้เอง เราทำขนาดนี้แต่เขากลับพูดว่า
"ฉันไม่เห็นจะเห็นเลยว่าเธอทำ ของแบบนี้มันต้องดูที่หน้างาน เด็กคนอื่นลำบากกว่าเธออีก"
ไม่เถียงหรอกค่ะ ว่ามีคนอีกมากมายที่ลำบากกว่า แต่คือเราทำเต็มที่ของเราแล้ว วันๆนึงเราแทบไม่ได้นอยด้วยซ้ำ ทำงานจนเพื่อนหาว่าเราบ้าไปแล้ว เรียนก็หนักจะแย่แล้วยังรับงานอะไรขนาดนี้ ปัจจุบันเราต้องเป็นโรคซึมเศร้าและอารมณ์สองขั้วก็เพราะเขา แต่เขากลับทำปิดหูปิดตาทุกอย่าง เรารู้สึกแย่มากจนไม่อยากอยู่แล้วค่ะ เราเกลียดเขาจนอยากจะให้เขาหายไปจากโลกด้วยซ้ำถ้าทำได้ เราไม่รู้จะเดินหน้าต่ออย่างไรดีแล้ว หมดความมั่นใจในตัวเอง
เรื่องทั้งหมดก็มีประมาณนี้ค่ะ ความจริงมันมีรายละเอียดที่มากกว่านี้เยอะมาก แต่เราสรุปมาประมาณนี้ ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะสำหรับคำปรึกษาและกำลังใจ ขอบคุณจริงๆค่ะ
[ขอคำปรึกษาและกำลังใจ] จะทำอย่างไรดีกับชีวิตของตัวเองตอนนี้ รู้สึกท้อแท้
** หากย่อหน้าเพี้ยนก็ขออภัยด้วยค่ะ พิมพ์ในโทรศัพท์มือถือ **
วันนี้เรามีเรื่องจะมาเล่าเพื่อขอคำปรึกษา ขอกำลังใจและก็ระบายไปในตัวนะคะ ปัจจุบันเราอายุ 21 ปี กำลังเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย พ่อกับแม่ของเราแยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็ก แต่ปัญหาของเรากับครอบครัวฝั่งพ่อนั้นกลับไม่จบค่ะ พ่อของเรามักจะกุเรื่องมาใส่ร้ายเรากัลแม่อยู่ตลอด มักจะกล่าวหาว่าที่มีหนี้มีสินก็เพราะเรากับแม่ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเป็นเพราะพ่อนำเงินไปดื่มเหล้าและเลี้ยงผู้หญิงต่างหาก
แล้วทำไมเราถึงรู้? เรากับแม่รู้ก็เพราะว่าเพื่อนสนิทของพ่อมาบอกให้รู้ และพอเอาไปคาดคั้นกับพ่อแล้วพ่อก็สารภาพออกมา แต่ถึงอย่างนั้นทางฝ่ายครอบครัวพ่อก็ยังคงตามราวีเรากับแม่ตลอด และที่ยิ่งแย่ก็คือบริษัทที่แม่เราทำงานเป็นของญาติฝ่ายพ่อค่ะ ดังนั้นก็เลยกลายเป็นว่าพอมีโอกาสเขาก็จะว่าเหน็บแนมแม่เรากับเราตลอด อย่างเช่น
"เธอน่ะ ทำไมสอนให้ลูกเกลียดพ่อเป็นแม่ประสาอะไร" (ความจริงแล้วที่ผ่านมาเราไม่ได้เกลียดพ่อเรานะคะ)
"เนี่ย แยกทางกับหลานฉันไปทำไม คิดเหรอว่าคนอย่างเธอจะเลี้ยงให้ลูกได้ดี"
และอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งทุกครั้งที่เราไปหาพ่อหรือโทรหาพ่อเราก็จะโดนญาติฝั่งพ่อด่าแม่เรา ด่าเรา แม้แต่พ่อเราเวลาที่เขาเมาเขาก็จะหาเรื่องด่าเราค่ะ ดังนั้นเราเลยคิดว่าเราหลีกห่างออกมาจากเขา รักษาระยะห่างหน่อยจะดีกว่า เพราะเราไม่อยากบาปที่ต้องมาทะเลาะกับพ่อ แต่แทนที่พ่อกลายเป็นว่าเขาตัดหางปล่อยวัดเราเลยค่ะไม่ส่งค่าเลี้ยงดูให้ ทั้งๆที่ที่ผ่านมา พ่อก็แทบไม่เคยเลี้ยงเราเลย เงินค่าเทอม ค่าอยู่ค่ากิน เรากับแม่ก็ต้องหาเอง กู้กยศ.เอา พ่อไม่เคยต้องรับผิดชอบอะไรเลย มันทำให้เรารู้สึกแย่มาก
แต่มันยังไม่จบค่ะ ปัญหาที่ตามมาในวันนี้ วันที่เราต้องมาตั้งกระทู้คือ คนที่มีศักดิ์เป็นป้า หรือก็คือพี่สาวของแม่เรา ตั้งแต่เราเด็กๆ เวลาที่แม่ไปทำงานเลิกค่ำ หรือตอนปิดเทอมที่เราต้องมาอยู่กับป้าทุกวัน ป้าเราเขาจะหาเรื่องด่าเราทุกเรื่องเลยค่ะ แม้ว่าเราจะเป็นเด็กที่เรียนดี ประพฤติตัวเรียบร้อย แต่เขาจะหาเรื่องด่าเราตลอด เช่น
ตอนเราประมาณ 9 ขวบ เรานั่งอยู่เฉยๆ เขาก็ด่าเราว่า "นั่งเหม่อแบบนี้ โตไปคงทำไรกินไม่ได้หรอก"
หรือตอนที่เราอ่านการ์ตูน เขาก็จะด่าว่า "ก็เป็นได้แค่เด็กตั้งใจเรียนแหละ เธอไม่ใช่เด็กเรียนคนอื่นทำได้ดีกว่าเธออีก" (คือถึงแม้จะอ่านการ์ตูนแต่เราอ่านหนังสือและทำการบ้านตลอด เกรดก็4.00)
หรืออย่างตอนที่เราช่วยเขาจัดของในบ้าน แค่วางของตำแหน่งไม่ถูกใจเขา เขาก็ด่าว่า "เธอนี่ไม่ฉลาดเลยนะ"
พอโตขึ้นมาหน่อย เขาก็ให้เรามาช่วยงาน เราก็โอเคแต่กลายเป็นว่าเขาไม่ให้เราไปไหนเลย ต้องอยู่ตลอด แต่ตัวเขาก็นั่งเล่นมือถือ ดูทีวี จานชามที่เขากินก็ไม่ยอมล้าง ชอบทิ้งไว้ แต่พอเป็นเรา เราเพิ่งกินเสร็จทิ้งจานไม่ถึง 5 นาที โดนด่าค่ะว่านิสัยเสีย แย่
อีกทั้งยังบังคับให้เราต้องล้างจานให้เขาด้วย พอเราไม่ล้าง ทุบโต๊ะฟ้องแม่เราเลยค่ะว่า ลูกเธอไม่ได้เรื่อง
ไม่ใช่แค่ล้างจานนะคะ ผ้าก็ต้องซักให้ ตากให้แถมยังต้องเอาไปเก็บถึงห้องให้อีก ไม่งั้นเขาจะอาละวาดค่ะ
พอเราโตมาเข้ามหาวิทยาลัย หน้าที่พวกนั้นแม่เราเลยต้องรับทั้งหมด เพราะเราต้องอยู่หอ พอแม่เราทำอะไรไม่ถูกใจ ไม่ตามใจเขา เขาก็อาละวาดดราม่าค่ะ กับคนในครอบครัว เขามองว่าแย่หมด ตัวเขาดี เขาทำงานเหนื่อยมาก(มโนเอาเอาค่ะ ความจริงแล้วเขาแทบไม่ต้องทำอะไรเลย) ยิ่งตอนนี้มีไลน์มีเฟสก็ติดงอมแงม ดึงงานกับแม่เราจนแม่เราต้องนอนเที้ยงคืนทุกคืน และเวลาเรากลับมาที่บ้านเขาจะคอยหาเรื่องเราตลอดค่ะ ทั้งที่เรารับผิดชอบทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่เหมือนที่เขาเป็น เราหาเงินพิเศษ ทำงานพิเศษหลายงานแม้ว่าเราจะเรียนคณะที่เรียนหนักพอสมควร เราก็พยายามหามาเพื่อใช้หนี้ให้แม่เรา หาเงินใช้เอง เราทำขนาดนี้แต่เขากลับพูดว่า
"ฉันไม่เห็นจะเห็นเลยว่าเธอทำ ของแบบนี้มันต้องดูที่หน้างาน เด็กคนอื่นลำบากกว่าเธออีก"
ไม่เถียงหรอกค่ะ ว่ามีคนอีกมากมายที่ลำบากกว่า แต่คือเราทำเต็มที่ของเราแล้ว วันๆนึงเราแทบไม่ได้นอยด้วยซ้ำ ทำงานจนเพื่อนหาว่าเราบ้าไปแล้ว เรียนก็หนักจะแย่แล้วยังรับงานอะไรขนาดนี้ ปัจจุบันเราต้องเป็นโรคซึมเศร้าและอารมณ์สองขั้วก็เพราะเขา แต่เขากลับทำปิดหูปิดตาทุกอย่าง เรารู้สึกแย่มากจนไม่อยากอยู่แล้วค่ะ เราเกลียดเขาจนอยากจะให้เขาหายไปจากโลกด้วยซ้ำถ้าทำได้ เราไม่รู้จะเดินหน้าต่ออย่างไรดีแล้ว หมดความมั่นใจในตัวเอง
เรื่องทั้งหมดก็มีประมาณนี้ค่ะ ความจริงมันมีรายละเอียดที่มากกว่านี้เยอะมาก แต่เราสรุปมาประมาณนี้ ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะสำหรับคำปรึกษาและกำลังใจ ขอบคุณจริงๆค่ะ