ผมมีเพื่อนในเฟสบุ๊คประมาณสามร้อยกว่าคน ซึ่งนี่ก็เลือกเป็นเพื่อนกับเฉพาะคนที่รู้จักหรือพอจะรู้จักเท่านั้น
จริงๆแล้วเฟสบุ๊คทุกวันนี้ก็เปรียบเสมือนเป็นที่ระบายอารมณ์, เป็นที่ไว้อวดโชว์เรื่องต่างๆของแต่ละคน
การนั่งดูเฟสเพื่อดูชีวิตของเพื่อนแต่ละคน บางทีก็เพลินดีนะ ได้รู้แง่มุมหลายๆอย่างของแต่ละคน
ที่เราอาจจะไม่เคยรู้มาก่อน แต่บางทีก็ขำกับความย้อนแย้งของเพื่อนแต่ละคน ที่เค้าอาจจะไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่เค้า
พูดหรือทำ มันช่างขัดแย้งกันในตัวเองเหลือเกิน
เช่น
1. เพื่อนบางคนเคยโพสต์สเตตัสที่เป็นคำคมประมาณว่า เรื่องในครอบครัวไม่ควรเอามาบ่นในโลกโซเชียล
เพราะไม่มีใครอยากจะฟังปัญหาของคุณหรอก น่าเบื่อ อืมมม ฟังดูดีนะ แต่.... แต่......คนที่โพสต์นั่นแหล่ะ
เวลาทะเลาะกับผัวทีไร ก็ด่าผัวประจานลงเฟสเป็นประจำ สองสัปดาห์ที่แล้วโพสต์ด่าผัว มาสัปดาห์ที่แล้ว
โพสต์รูปไปเที่ยวแบบสวีทกับผัว มาสัปดาห์นี้ก็โพสต์ด่าผัวอีก สลับกันแบบนี้เป็นปี งงกับนางจริงๆ
2. เพื่อนอีกหลายๆคน ที่เป็นศิษย์เก่า หรือเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยกลุ่มที่มีดราม่าอยู่บ่อยๆในพันทิป
(ที่มักจะตัดพ้อว่า ไม่ได้รับโอกาสในการสมัครงานเท่าเทียมกับมหาวิทยาลัยดังๆหรือท็อปๆของประเทศ)
หลายๆคนเป็นเจ้าทฤษฏีที่ว่า เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน, เก่งหรือไม่เก่งมันอยู่ที่คน ไม่ได้อยู่ที่สถาบัน ฯลฯ
ดูพวกเค้ามีความภูมิใจในสถาบันของเค้ามาก ก็ยังรู้สึกชื่นชม แต่.....แต่...... ยังไม่เห็นมีใครในกลุ่มนี้
ที่จะผลักดันลูกของตัวเองเข้าเรียนในสถาบันที่ตัวเองจบมา หรือสถาบันที่ตัวเองสอนอยู่เลยสักคน พอลูกของตัวเอง
สอบเข้ามหาวิทยาลัยดังๆได้ ก็โพสต์โอ้อวดด้วยความดีใจ ทั้งๆที่คณะที่ลูกเข้าเรียนได้ ในสถาบันของตัวเองก็มี
สอนอยู่ ก็งงๆในคอนเซ็ปต์ของพวกเค้าเหมือนกัน
3. เพื่อนบางคนโดยเฉพาะสาวๆ มักจะโพสต์บ่นว่าตัวเองอ้วนมั่งล่ะ จะเอาจริงเรื่องลดน้ำหนักมั่งล่ะ
แต่ 80% ของเรื่องราวที่โพสต์กลับเป็นเรื่องกินทั้งนั้น ก็งงเหมือนกันว่าแล้วจะบ่นไปเพื่อ
4. เพื่อนบางคนโดยเฉพาะสาวๆอีกเช่นเคย มักจะบ่นว่าโสด, เหงา, อยากมีคนพาเที่ยว บลาๆ
แต่ก็เห็นมีคนมาจีบเยอะแยะ ก็ไม่เห็นจะเอาใครสักคน เดาว่านางคงมีเป้าหมายอยู่ในใจที่เป็นเพื่อนของนางในเฟสอยู่แล้ว
แต่คนที่เป็นเป้าหมายดันไม่มาจีบสักทีสินะ
สรุปว่าสำหรับผมแล้ว เฟสบุ๊คในตอนนี้ก็ได้กลายเป็นสื่อบันเทิงชนิดหนึ่งไปแล้ว ที่เราจะได้ดูรายการเรียลลิตี้โชว์แบบอัพเดต
ตลอดเวลา ที่เรื่องราวบางเรื่องของบางคน น่าติดตามยิ่งกว่าละครหลังข่าวอีก.
นั่งดูเฟสบุ๊คทุกวันนี้ บางทีก็ขำกับความย้อนแย้งของคนสมัยนี้
จริงๆแล้วเฟสบุ๊คทุกวันนี้ก็เปรียบเสมือนเป็นที่ระบายอารมณ์, เป็นที่ไว้อวดโชว์เรื่องต่างๆของแต่ละคน
การนั่งดูเฟสเพื่อดูชีวิตของเพื่อนแต่ละคน บางทีก็เพลินดีนะ ได้รู้แง่มุมหลายๆอย่างของแต่ละคน
ที่เราอาจจะไม่เคยรู้มาก่อน แต่บางทีก็ขำกับความย้อนแย้งของเพื่อนแต่ละคน ที่เค้าอาจจะไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่เค้า
พูดหรือทำ มันช่างขัดแย้งกันในตัวเองเหลือเกิน
เช่น
1. เพื่อนบางคนเคยโพสต์สเตตัสที่เป็นคำคมประมาณว่า เรื่องในครอบครัวไม่ควรเอามาบ่นในโลกโซเชียล
เพราะไม่มีใครอยากจะฟังปัญหาของคุณหรอก น่าเบื่อ อืมมม ฟังดูดีนะ แต่.... แต่......คนที่โพสต์นั่นแหล่ะ
เวลาทะเลาะกับผัวทีไร ก็ด่าผัวประจานลงเฟสเป็นประจำ สองสัปดาห์ที่แล้วโพสต์ด่าผัว มาสัปดาห์ที่แล้ว
โพสต์รูปไปเที่ยวแบบสวีทกับผัว มาสัปดาห์นี้ก็โพสต์ด่าผัวอีก สลับกันแบบนี้เป็นปี งงกับนางจริงๆ
2. เพื่อนอีกหลายๆคน ที่เป็นศิษย์เก่า หรือเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยกลุ่มที่มีดราม่าอยู่บ่อยๆในพันทิป
(ที่มักจะตัดพ้อว่า ไม่ได้รับโอกาสในการสมัครงานเท่าเทียมกับมหาวิทยาลัยดังๆหรือท็อปๆของประเทศ)
หลายๆคนเป็นเจ้าทฤษฏีที่ว่า เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน, เก่งหรือไม่เก่งมันอยู่ที่คน ไม่ได้อยู่ที่สถาบัน ฯลฯ
ดูพวกเค้ามีความภูมิใจในสถาบันของเค้ามาก ก็ยังรู้สึกชื่นชม แต่.....แต่...... ยังไม่เห็นมีใครในกลุ่มนี้
ที่จะผลักดันลูกของตัวเองเข้าเรียนในสถาบันที่ตัวเองจบมา หรือสถาบันที่ตัวเองสอนอยู่เลยสักคน พอลูกของตัวเอง
สอบเข้ามหาวิทยาลัยดังๆได้ ก็โพสต์โอ้อวดด้วยความดีใจ ทั้งๆที่คณะที่ลูกเข้าเรียนได้ ในสถาบันของตัวเองก็มี
สอนอยู่ ก็งงๆในคอนเซ็ปต์ของพวกเค้าเหมือนกัน
3. เพื่อนบางคนโดยเฉพาะสาวๆ มักจะโพสต์บ่นว่าตัวเองอ้วนมั่งล่ะ จะเอาจริงเรื่องลดน้ำหนักมั่งล่ะ
แต่ 80% ของเรื่องราวที่โพสต์กลับเป็นเรื่องกินทั้งนั้น ก็งงเหมือนกันว่าแล้วจะบ่นไปเพื่อ
4. เพื่อนบางคนโดยเฉพาะสาวๆอีกเช่นเคย มักจะบ่นว่าโสด, เหงา, อยากมีคนพาเที่ยว บลาๆ
แต่ก็เห็นมีคนมาจีบเยอะแยะ ก็ไม่เห็นจะเอาใครสักคน เดาว่านางคงมีเป้าหมายอยู่ในใจที่เป็นเพื่อนของนางในเฟสอยู่แล้ว
แต่คนที่เป็นเป้าหมายดันไม่มาจีบสักทีสินะ
สรุปว่าสำหรับผมแล้ว เฟสบุ๊คในตอนนี้ก็ได้กลายเป็นสื่อบันเทิงชนิดหนึ่งไปแล้ว ที่เราจะได้ดูรายการเรียลลิตี้โชว์แบบอัพเดต
ตลอดเวลา ที่เรื่องราวบางเรื่องของบางคน น่าติดตามยิ่งกว่าละครหลังข่าวอีก.