สวัสดีค่ะ คือเราอยากจะปรึกษา ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เราเป็นตาขี้เกียจมาตั้งแต่เด็กค่ะ เป็นตาซ้าย(เวลาหันซ้าย ตาซ้ายจะหันมาหาตาขวา เวลาหันขวาจะปกติ) รักษากับหมอที่ศิริราชค่ะ ได้ไปหาหมอและเริ่มทำการรักษาตอนอายุ 11 (รักษาโดยการใส่แว่น และปิดตา) ได้รักษาต่อเนื่องได้ประมาณ 6 เดือน แล้วก็เลิกทำ (ครั้งสุดท้ายที่ไปพบหมอ หมอบอกว่าจะต้องย้าย ต้องไปรักษากับคนอื่น  หลังจากพบหมอครั้งนั้นก็ไม่ได้ปิดตา+ใส่แว่นเลย (อารมณ์ตอนนี้แบบ ตูน่าจะรักษาต่อ ไม่น่าเลยโดนแม่ด่าเยอะด้วย) แต่ตอนนี้เราอยากจะรักษาอย่างจริงจังอีกรอบอะค่ะ  คือตอนนี้อายุ 15 ถ้ารักษาจริงจังมันจะมีโอกาสหายเป็นปกติไหมคะ ถ้ารักษาต่อเนื่องเราจะสามารถควบคุมการเคลื่อนไหวตาซ้ายให้ไปพร้อมกับขวาได้ไหมคะ





ขอพท.ระบายความรู้สึก
เนื่องจากสิ่งที่เราเป็น มันมีผลกระทบต่อชีวิตประจำวัน มันทำให้เราไม่กล้าแสดงออกอะค่ะ เราอ่านกระทู้เกี่ยวกับคนตาเข หรือ ตาขี้เกียจ เราก็เข้าใจอารมณ์ที่เค้าถูกล้อ หรือ หัวเราะใส่อะค่ะ จริงๆเราก็ไม่ได้แคร์ที่เค้าล้อหรือหัวเราะนะคะ แต่เราต้องเข้าสังคม เจอแบบนี้บ่อยๆมันก็ไม่ไหวเหมือนกันค่ะ ยอมรับเลยค่ะ ว่าตอนนี้เวลาเพื่อนเรียก หรือ คุยด้วยเราไม่กล้าหันไปคุยกับเพื่อนเลย เวลาคุยกับเพื่อนก็จะไม่กล้ามองหน้าค่ะ ยิ่งเวลาถ่ายรูปติดบัตร ถ่ายออกมามันก็แบบ...นั้นแหละค่ะ มันเลยกลายเป็นปมไปเลย เราอยากที่จะหันไปคุยกับเพื่อน มองหน้าเพื่อนเวลาคุยกับเค้า เค้าจะได้รู้สึกว่าเออ เราฟังเค้าอยู่นะ หรือ ถ่ายรูปด้วยความมั่นใจอะค่ะ อารมณ์เราแบบความมั่นใจเราโดนตัดไปเยอะมากๆ บวกกับฟันเราเหยินอีก T T แต่ฟันเหยินเราไม่กังวลเท่าไหร่หรอกค่ะ