เราไปดู Deadpool มา โดยที่แถวที่เรานั่งเต็มหมดทุกที่นั่ง
ด้านซ้ายเราเป็นผู้ชายน่าจะทำงานแล้ว ด้านขวาเป็นนักศึกษาม.เดียวกับเรา
เราก็หนังดูหนังไปเรื่อยๆพอมีการปล่อยมุขเราก็ยิ้มๆแต่ไม่ได้หัวเราะอะไรมาก (มีหลุดหัวเราะจริงๆแค่ 2ครั้ง)
แต่คนที่นั่งข้างขวาเราเขาหัวเราะเกือบทุกมุข แต่ก็ไม่ได้หัวเราะเสียงดังมากนะ พอถึงช่วงที่ไม่มีมุขเขาก็นั่งดูแบบปกติ
แต่คนที่นั่งข้างซ้ายเรานี่สิพอได้ยินเสียงหัวเราะก็ทำเสียงจิ แถมหลังๆหันมามองเราด้วย สงสัยคงคิดว่าเรามาพร้อมกับคนที่นั่งข้างๆเรา
เราก็ได้ยินเขาพูดว่า จะหัวเราะอะไรอยู่ได้ (แต่พูดเบาๆนะเหมือนบ่นกับตัวเอง)
เราเลยสงสัยว่าทำไมเดี๋ยวนี้ถึงมีคนที่อยากดูหนังในโรงหนังด้วยความสงบประหนึ่งว่าดูหนังคนเดียวอยู่ที่บ้ายบ่อยจัง เมื่อก่อนเรายังไม่ค่อยเจอเยอะขนาดนี้เลย (หรือเมื่อก่อนเราเด็กเกินจะใส่ใจเอง)
ปล.สำหรับเราถ้าไม่ทำเสียงดังพร่ำเพรื่อ หัวเราะตรงกับมุขเราก็รับได้นะ เเล้วเราก็ไม่คิดว่าการที่คนอื่นจะหัวเราะในมุขที่เราไม่ฮามันผิดอะไรเพราะคนเรามันรสนิยมต่างกัน เขาอาจจะตลกในสิ่งที่เราไม่รู้สึกตลกก็ได้
ทำไมคนเดี๋ยวนี้ไปดูหนังในโรงแต่รับบรรยากาศของโรงหนังไม่ค่อยได้กันคะ
ด้านซ้ายเราเป็นผู้ชายน่าจะทำงานแล้ว ด้านขวาเป็นนักศึกษาม.เดียวกับเรา
เราก็หนังดูหนังไปเรื่อยๆพอมีการปล่อยมุขเราก็ยิ้มๆแต่ไม่ได้หัวเราะอะไรมาก (มีหลุดหัวเราะจริงๆแค่ 2ครั้ง)
แต่คนที่นั่งข้างขวาเราเขาหัวเราะเกือบทุกมุข แต่ก็ไม่ได้หัวเราะเสียงดังมากนะ พอถึงช่วงที่ไม่มีมุขเขาก็นั่งดูแบบปกติ
แต่คนที่นั่งข้างซ้ายเรานี่สิพอได้ยินเสียงหัวเราะก็ทำเสียงจิ แถมหลังๆหันมามองเราด้วย สงสัยคงคิดว่าเรามาพร้อมกับคนที่นั่งข้างๆเรา
เราก็ได้ยินเขาพูดว่า จะหัวเราะอะไรอยู่ได้ (แต่พูดเบาๆนะเหมือนบ่นกับตัวเอง)
เราเลยสงสัยว่าทำไมเดี๋ยวนี้ถึงมีคนที่อยากดูหนังในโรงหนังด้วยความสงบประหนึ่งว่าดูหนังคนเดียวอยู่ที่บ้ายบ่อยจัง เมื่อก่อนเรายังไม่ค่อยเจอเยอะขนาดนี้เลย (หรือเมื่อก่อนเราเด็กเกินจะใส่ใจเอง)
ปล.สำหรับเราถ้าไม่ทำเสียงดังพร่ำเพรื่อ หัวเราะตรงกับมุขเราก็รับได้นะ เเล้วเราก็ไม่คิดว่าการที่คนอื่นจะหัวเราะในมุขที่เราไม่ฮามันผิดอะไรเพราะคนเรามันรสนิยมต่างกัน เขาอาจจะตลกในสิ่งที่เราไม่รู้สึกตลกก็ได้