ดีจ้า เราจะแทนตัวเองว่า บี เนาะ เราแอบชอบเพื่อนคนหนึ่งค่ะ เรียนห้องเดียวกันมาสองปีแล้ว ตอนนี้ม.2 แล้วค่ะ แทนชื่อเพื่อนคนนั้นว่า อาม แล้วกันนะ เล่าตั้งแต่ตอนเริ่มแอบชอบละกัน ตอนเปิดเทอม ม.1 ก็ปฐมนิเทศน์ในห้องประชุมค่ะ นั่งข้างกัน แล้วเราเป็นคนเฟรนลี่อ่ะ เลยชวนเพื่อน
คุยมั่วซั่ว เอออาม มันก็คุยด้วยจุกจิก เล่นกันถ่ายรูป บลาๆ กลายเป็นว่ามันเป็นเพื่อนผู้ชายคนแรกของเราไปโดยปริยาย พอเริ่มเปิดเรียนจริงจัง ก็ไม่ได้คถยกันเยอะแยะ เพราะเรียนหนักการบ้านเยอะ จริงๆก็ชอบมันตั้งแต่ปฐมนิเทศน์ละ แต่ตอนนั้นคิดแค่แบบเออ น่ารักดี มันไม่ได้สูง ไม่ได้น่าตาดีนะ เออก็แอบชอบมาเรื่อยๆอ่ะ ไม่ได้บอก มีแอบมอง หาเรื่องคุยไรงี้ ก็มีตังหวะนึงที่ทำงานกลุ่ม แล้วแยกกันนั่ง อามมันก็ขอแลกที่กับเพื่อนมันมานั่งข้างๆเราอ่ะ คือตอนนั้นมโนไกลไปดาวอังคารแล้วจ้า มันก็นิ่งๆนะ เฉยๆมีชวนเราคุย ก็เรื่อยๆจนปิดเทอมม.1 เทอม 1 เปิดมาเทอม 2 อาการมันเปลี่ยนไปอ่ะ เรารู้เลยนะ อันนี้ไม่ได้มโน555. มันแอบมองเราอ่ะ บ่อยเวอร์ จนเรารู้สึกอ่ะ เวลาหันไปจ๊ะกัน มันก็หันหนีแล้วยิ้มๆอ่ะ โอ้ยยยยยย เขิน555 ชอบเดินมาทักเดินมาแตะไหล่ หนักๆหน่อยก็ตบหัวเรา(เอิ่ม) เราก็แอบฟินในใจ พอกรุบๆ คือตอนนั้นก็ไม่ได้คิดว่ามันชอบเราหรอก เพราะเราก็ไม่ได้สวย ไม่ได้ผอม ออกอวบๆด้วยซ้ำ เลยคิดแค่ว่าเออ มันกวนตีนเล่น จนมีวันนึงเราเรียนวิทย์2ชม.ติดกัน แล้วเราก็แอบหลับชม.ที่2 ตอนเราตื่นเพื่อนอามมันเดินมาบอกว่าอามแอบถ่ายรูปเราตอนหลับกับบอกว่า มันชอบแกเลยถ่ายรูปแก ตอนนั้นคิดอย่างเดียวคือ หน้าเราต้องวรนุชมากแน่ๆ อามนั่งข้างหลังเราพอดี เลยหันไปตีมันบอกว่าเอาโทรศัพท์มาลบรูป มันก็บอกว่าลบแล้วๆ เราก็เลยไม่ได้สนใจ แต่เก็บเอาคำที่เพื่อนอามบอกว่าอามชอบเรามาคิดไปไกลเลย ตอนนั้นเกือบจะบอกชอบแล้วแต่ตอนนั้นคิดได้ว่า เพื่อนอามคงหยอกเล่น เรากลัวเราคิดไปเองเลยไม่ได้บอกชอบอามจนปิดเทอมม.1เทอม2 ตอนเปิดเทอมม.2 ตอนเจออามอ่ะ มันสูงขึ้นแบบจนเราต้องแหงนหน้าอ่ะ คือตอนนั้นสติไปหมดแล้ว มันพูดอะไรมาคือแบบไม่ได้ยินอ่ะ พอมันบอกว่า ไปละ เราก็เลยโบกมือบ๊ายบายมัน แล้วคือพีคมาก มันไม่เคยโบกมือตอบกลับมา แต่วันนี้มันโบกมือกลับแล้วแบบยิ้มให้ด้วย สติสตังกะละมังไปหมดแล้วค่ะ กลับบ้านนอนหลับฝันดี5555 ก็ผ่านไปเรื่อยๆ จนวันนึง เราไปเซเว่นกับเพื่อนตอนเย็นก่อนกลับบ้าน อามกับเพื่อนมันก็เดินตามหลังมา ตอนเราเลือกขนมอยู่ มันก็ก็เดินมาพูดว่า "บีๆแกกลับไงวะ ไปทางห้างㅇㅇㅇใช่ป้ะ เออกลับด้วยกัน" คือเราอึ้งมากเวอร์แบบ กูยังไม่ตอบอะไรเลยนะเว้ย5555 แล้วที่อึ้งกว่าคือ มันรู้ได้ไงว่าเรานั่งรถสายอะไรไปทางไหน เราก็เลยหันไปคุยกับเพื่อนเรา " อามมันรู้ได้ไงวะ ว่าเค้ากลับสายนั้นอ่ะ" เพื่อนเราก็ยักไหล่ ทีนี้ตอนเรากำลังจะกลับมันก็วิ่งมาเดินข้างๆ เราก็ถามว่า "แกรู้ได้ไง ว่าฉันกลับสายไหน ห้ะ?" มันก็เดินยิ้มๆของมันอ่ะ เราก็เลยงงต่อไปเพราะมันไม่ตอบ ทีนี้เพื่อนมันเรียกมันไว้ เราเลยประชดที่มันไม่ตอบ ขึ้นรถกลับบ้านก่อน สุดท้ายพอถึงบ้าน เราก็ทักไปขอโทษมันที่กลับก่อน มันก็ตอบกลับมาว่า "โทษ" เราก้งง อะไรวะ เลยปล่อยๆผ่านไป ปัจจุบันก็ยังแอบชอบแอบมองมันบ่อยๆ ไม่กล้าบอกสักทีค่ะ คิดว่าเราควรบอกชอบมันดีมั้ยคะ???? แต่ถ้ามันไม่ได้ชอบเรา เราก็กลัวเสียเพื่อนค่ะ...
แอบชอบเพื่อน (เรื่องยาวมาก)
คุยมั่วซั่ว เอออาม มันก็คุยด้วยจุกจิก เล่นกันถ่ายรูป บลาๆ กลายเป็นว่ามันเป็นเพื่อนผู้ชายคนแรกของเราไปโดยปริยาย พอเริ่มเปิดเรียนจริงจัง ก็ไม่ได้คถยกันเยอะแยะ เพราะเรียนหนักการบ้านเยอะ จริงๆก็ชอบมันตั้งแต่ปฐมนิเทศน์ละ แต่ตอนนั้นคิดแค่แบบเออ น่ารักดี มันไม่ได้สูง ไม่ได้น่าตาดีนะ เออก็แอบชอบมาเรื่อยๆอ่ะ ไม่ได้บอก มีแอบมอง หาเรื่องคุยไรงี้ ก็มีตังหวะนึงที่ทำงานกลุ่ม แล้วแยกกันนั่ง อามมันก็ขอแลกที่กับเพื่อนมันมานั่งข้างๆเราอ่ะ คือตอนนั้นมโนไกลไปดาวอังคารแล้วจ้า มันก็นิ่งๆนะ เฉยๆมีชวนเราคุย ก็เรื่อยๆจนปิดเทอมม.1 เทอม 1 เปิดมาเทอม 2 อาการมันเปลี่ยนไปอ่ะ เรารู้เลยนะ อันนี้ไม่ได้มโน555. มันแอบมองเราอ่ะ บ่อยเวอร์ จนเรารู้สึกอ่ะ เวลาหันไปจ๊ะกัน มันก็หันหนีแล้วยิ้มๆอ่ะ โอ้ยยยยยย เขิน555 ชอบเดินมาทักเดินมาแตะไหล่ หนักๆหน่อยก็ตบหัวเรา(เอิ่ม) เราก็แอบฟินในใจ พอกรุบๆ คือตอนนั้นก็ไม่ได้คิดว่ามันชอบเราหรอก เพราะเราก็ไม่ได้สวย ไม่ได้ผอม ออกอวบๆด้วยซ้ำ เลยคิดแค่ว่าเออ มันกวนตีนเล่น จนมีวันนึงเราเรียนวิทย์2ชม.ติดกัน แล้วเราก็แอบหลับชม.ที่2 ตอนเราตื่นเพื่อนอามมันเดินมาบอกว่าอามแอบถ่ายรูปเราตอนหลับกับบอกว่า มันชอบแกเลยถ่ายรูปแก ตอนนั้นคิดอย่างเดียวคือ หน้าเราต้องวรนุชมากแน่ๆ อามนั่งข้างหลังเราพอดี เลยหันไปตีมันบอกว่าเอาโทรศัพท์มาลบรูป มันก็บอกว่าลบแล้วๆ เราก็เลยไม่ได้สนใจ แต่เก็บเอาคำที่เพื่อนอามบอกว่าอามชอบเรามาคิดไปไกลเลย ตอนนั้นเกือบจะบอกชอบแล้วแต่ตอนนั้นคิดได้ว่า เพื่อนอามคงหยอกเล่น เรากลัวเราคิดไปเองเลยไม่ได้บอกชอบอามจนปิดเทอมม.1เทอม2 ตอนเปิดเทอมม.2 ตอนเจออามอ่ะ มันสูงขึ้นแบบจนเราต้องแหงนหน้าอ่ะ คือตอนนั้นสติไปหมดแล้ว มันพูดอะไรมาคือแบบไม่ได้ยินอ่ะ พอมันบอกว่า ไปละ เราก็เลยโบกมือบ๊ายบายมัน แล้วคือพีคมาก มันไม่เคยโบกมือตอบกลับมา แต่วันนี้มันโบกมือกลับแล้วแบบยิ้มให้ด้วย สติสตังกะละมังไปหมดแล้วค่ะ กลับบ้านนอนหลับฝันดี5555 ก็ผ่านไปเรื่อยๆ จนวันนึง เราไปเซเว่นกับเพื่อนตอนเย็นก่อนกลับบ้าน อามกับเพื่อนมันก็เดินตามหลังมา ตอนเราเลือกขนมอยู่ มันก็ก็เดินมาพูดว่า "บีๆแกกลับไงวะ ไปทางห้างㅇㅇㅇใช่ป้ะ เออกลับด้วยกัน" คือเราอึ้งมากเวอร์แบบ กูยังไม่ตอบอะไรเลยนะเว้ย5555 แล้วที่อึ้งกว่าคือ มันรู้ได้ไงว่าเรานั่งรถสายอะไรไปทางไหน เราก็เลยหันไปคุยกับเพื่อนเรา " อามมันรู้ได้ไงวะ ว่าเค้ากลับสายนั้นอ่ะ" เพื่อนเราก็ยักไหล่ ทีนี้ตอนเรากำลังจะกลับมันก็วิ่งมาเดินข้างๆ เราก็ถามว่า "แกรู้ได้ไง ว่าฉันกลับสายไหน ห้ะ?" มันก็เดินยิ้มๆของมันอ่ะ เราก็เลยงงต่อไปเพราะมันไม่ตอบ ทีนี้เพื่อนมันเรียกมันไว้ เราเลยประชดที่มันไม่ตอบ ขึ้นรถกลับบ้านก่อน สุดท้ายพอถึงบ้าน เราก็ทักไปขอโทษมันที่กลับก่อน มันก็ตอบกลับมาว่า "โทษ" เราก้งง อะไรวะ เลยปล่อยๆผ่านไป ปัจจุบันก็ยังแอบชอบแอบมองมันบ่อยๆ ไม่กล้าบอกสักทีค่ะ คิดว่าเราควรบอกชอบมันดีมั้ยคะ???? แต่ถ้ามันไม่ได้ชอบเรา เราก็กลัวเสียเพื่อนค่ะ...