ตามหัวข้อเลยค่ะ เรื่องนี้เกิดขึ้น2ปีกว่าแล้ว **เรายอมรับผิดทุกอย่างนะคะ😑
เพราะตลอดเวลาเราก็ถอยทุกครั้ง พยายามฝืนใจตัวเองมาตลอด เจ็บมาตลอด เรายอมรับผิดมาตลอด🙏 เวลาที่เราเจอรูปเพื่อน หรือได้คุยกัน ใจก็เจ็บจี๊ดๆ ร่างกายอ่อนเพลียทุกครั้งที่เห็นเรื่องราวเพื่อน ถามตัวเองทำไมเราถึงทำร้ายคนที่ไม่เคยทำร้ายเรามาก่อน ทำไมเราถึงทำแบบนี้ได้ ทำไมหรือเพราะความ เ*ี้ยของตัวเอง หรือเพราะ หรือเพราะๆๆๆๆๆ อะไร?!!!!!
คำถามเต็มไปหมด...😢😢
คิดทีไรก็เจ็บตลอด น้ำตาไหลตลอด เหมือนมันฝังลึกไปในใจไปแล้ว
เราเจ็บมากที่ต้องเป็นแบบนี้ เข้าใจเราบ้างป่ะที่ต้องพูดว่า " ไม่มีใครอยากจะเป็นแบบนี้!!"  ดึง*ออกไปที TT
เหมือนถูกดึงลงไปในโคลน ที่พยายามผลักตัวเองออกมาเพื่อให้หายใจหรือให้รอดแต่ก็ไม่ได้สักที.
เราอยากจะขอโทษเขา เพื่อน ถึงจะไม่ให้อภัย ถึงจะไม่ใช้คำว่าเพื่อนกับกูแล้ว แต่กูอยากจะพูดคำนี้สักที ทั้งๆที่กูไม่มีโอกาสได้พูดมัน กูขอโทษ...ขอโทษว่ะ .. กูผิดแล้ว กูขอโทษ TT
****เราขอระบายเรื่องนี้หน่อยนะค่ะ ด่าได้ ยอมรับ ด่าแทนเพื่อนได้ ให้คำปรึกษาได้ เรายอมรับทุกอย่าง เราเก็บเรื่องนี้มาตลอด เป็นปีๆ มันอึดอัด หันหน้าไปทางไหนคงไม่มีใครเข้าใจ รับฟังคนผิดๆ เราไม่ต้องการให้ทุกคนเข้าใจเรา เราแค่ขอระบายในส่วนของเรา เราแค่ขอคนรับฟัง ****ชื่อสมมุติทั้งหมดนะคะ***
คือ เรื่องมีอยู่ว่าเรากะผู้ชายคนนี้ ขอใช้นามสมมุติ แบงค์ ตอนมัธยมปลาย เราเคยคุยกันมาก่อนแล้ว(ไม่เรียกคบนะคะ) แบบเด็กๆ ที่แค่โทรคุยกันทุกวัน แชทคุยกันแค่นี้อะคะ เพื่อนในกลุ่มเราก็รู้ว่าเราคุยกะแบงค์ในตอนนั้น (เพื่อนในกลุ่มรวมมิน*ที่เปนแฟนแบงค์) เรากะมินอยู่กลุ่มเดียวกันค่ะ ซึ่งตอนนั้นมินอาจจะแค่รู้ผ่านๆหรือไม่รู้ เพราะเราแค่คุยๆกัน เรากลุ่มที่ใหญ่กลุ่มนึ่งในร.ร มินเป็นผญ.ที่สวยคนนึงนะ ย้อนกลับไปตอนเราคุยกะแบงค์ เราก็เลิกคุยกัน นานได้สักพักบี(นามสมมุติเรา)ก็คบกับเพื่อนในห้องชื่อบิ๊ก ได้สัก2-3เดือน มินกะแบงค์เขาก็คบกัน
ในขณะที่ตอนเราเลิกคุยกับแบงค์เราก็สนิทกันมากขึ้น เป็นเพื่อนสนิทกันมากๆ ไปไหนมาไหนด้วยกัน ถ้าจะกินข้าวก็รอไปด้วยกันเพราะแบงค์ก็จะไปหาแฟนคือกลุ่มเราอยู่แล้วอะคะ บางทีไปด้วยกันจนอาจารย์คิดว่าเรากะแบงค์เป็นแฟนกัน
เห็นไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปกะกลุ่มเราตลอด ***เชื่อว่าต่างคนต่างไม่คิดอะไรกัน** เพราะตอนนั้นเราคิดกับแบงค์้เป็นแค่เพื่อนคนนึ่งจริงๆ *เรากะแบงค์อยู่ห้องเรียนเดียวกัน เรารักแฟนเรามากค่ะ ซึ่งไม่ต่างกันกับแบงค์ที่รักเพื่อนเรามากๆ เรากับแบงค์หยอกล้อกันเป็นเรื่องปรกติ ซึ่งเราก็คิดว่าแบงค์เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว และเขาก็หยอกคนอื่นเหมือนกัน มินก็เป็นคนที่เฉยๆกับเรื่องนี้ เพราะก็รู้ว่าแบงค์ชอบหยอกคนไปเรื่อย สองคนนี้เขาก็รักกันมานานจน2ปีกว่า จวนจะ3
จนเรื่องมาเกิดขึ้น ตลอด2ปีกว่าเขาไม่เคยมีปัญหากับเราเลย ซึ่งแบงค์กับมินต้องห่างจากกันเพราะระยะทาง การเรียน ต่างคนก้เข้ามหาลัยคนละภาคเลย แต่แบงค์กับเรียน จ.เดียวกับเรา
*เราเลิกกะแฟนของเรา และเราเจ็บแบบไม่กล้าเปิดใจให้ใครอีก สักพักแบงค์ก็เป็นคนที่สนิทเราอยู่แล้ว มีครั้งนึ่งที่แบงค์มา ม.เรา ซึ่งก็ไกลจาก ม.แบงค์ เขามาหาเพื่อนๆซึ่งก็รวมเราด้วย และเขาก็ไม่กลับ คืนวันนั้นเขาจะนอนกับเพื่อนผช. เราก็อยู่ห้องของเราที่มีรูมเมทอีก2คน รวม3 วันนั้นช่วงดึกๆเขามาเคาะห้องเรา แล้วบอกนอนไม่หลับ เราก้เข้าใจนะเพราะห้องเพื่อนผช. มันติดถนนซอยที่รถวุ่นวายมากๆ
ด้วยความที่เราเคยนอนด้วยกันบ่อยแล้ว*นอนเป็นกลุ่ม เลยบอก"เออเค นอนนี้ก็ได้" เพราะก็มีเพื่อนอีก2คนนอนด้วยกันคนละเตียง  แบงค์ก็นอนกับเรา ซึ่งเป็นคืนนั้นแหละที่แบงค์ไม่ใช่แค่หยอกแล้ว ตอนนั้นเราไม่กล้าด่ามันแรงเพราะกลัวเพื่อนข้างๆตื่น เราก็ขัดมันได้ทุกอย่าง จนตอนเช้าเราก็พยายามทำตัวเฉยๆ เพราะคิดว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้ เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก แต่เราก็เปลี่ยนไปนะ ไม่ค่อยพูดกับมัน แต่พยายามไม่คิดอะไร แต่มันกลับทักมาทุกวัน ตื่นยัง กินข้าวยัง เป็นอะไ่ร ทำไมไม่ตอบ อะไรแบบนี้ ซึ่งเราก็ด้วยความโง่ เลว หรือเ*ี้ยอะไรก็ไม่รุ้ ชอบคิดว่าเสียดายคำว่าเพื่อน *เพราะบางทีเราสนิทมันมากกว่ามินด้วยซ้ำ ก็คุยกับมันให้ปรกติที่สุด จนมันเกิดขึ้นจริงๆอีกครั้งนึง ด้วยความที่เราอยากไปเล่นที่ม.แบงค์ ซึ่งเพื่อนๆของเราก็เรียนอยู่ที่นั้นเยอะ จากนั้นเราก็ไปที่ม.แบงค์ ซึ่งไปถึงก็มีแค่แบงค์ที่เหมือนว่าจะรับผิดชอบเรา พาไปกินนั้นนี่ จนดึกเพื่อนก็กลับ เราต้องนอนที่ห้องแบงค์ แต่เราคิดเสมอว่าแบงค์มีรูมเมท แต่วันนั้นรูมเมทไม่อยู่ และด้วยความเชื่อใจ บวกกับไม่เคยคิดว่าแบงค์จะทำลงได้กับเพื่อนแฟนตัวเอง เพราะเราอยู่ที่มุมคิดมาเสมอว่าแบงค์รักมินมาก เราเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่แบงค์ก็ทำกับเราลงไปได้ ครั้งนี้เราบล็อคทุกอย่าง แต่เป็นเบอร์ที่แบงค์โทรมาทุกวัน กลับทำให้ความคิดผญ เ*ี้ยๆคนนึ่งคิดว่า อย่างน้อยมันได้แล้วมันก็ไม่ทิ้งเหมือนขยะ ใจกลับอ่อนลงทุกที กลับเป็นมันที่ช่วยทุกอย่าง รับฟังปัญหาทุกอย่าง คนที่ไม่มีใคร กำแพงสูงก็อ่อนลง จนเสียน้ำตาให้ผช.คนนี้ คือตอนที่มันคุยกับเพื่อนของเรา ซึ่งไม่รู้เพราะรักมันไปแล้ว หรือเพราะเจ็บที่ต้องกลายมาเป็นแบบนี้ .. ซึ่งบีเคยหายไปจากชีวิตแบงค์เกือบครึ่งปีไปครั้งนึ่ง เป็นครั้งที่พยายามมาตลอด และครั้งนี้สำเร็จ คือบล็อคทุกอย่าง เบอร์ ig เฟส line ที่สามารถติดต่อได้ ฝืนใจตัวเองซึ่งก็ได้รุ้ว่าตัวเองก็รักไปแล้ว แต่คิดเรื่องเพื่อนแล้วมันเจ็บกว่า ไม่อยากให้เพื่อนต้องมารู้เรื่องนี้ จนในที่สุดก็ทำได้ จนกระทั่งปิดเทอม เราไปทำงานอยู่สถานที่แห่งนึ่ง
*เดี๋ยวมาต่อนะคะ**กลับมาคุยกันเพราะ?