---สวัสดีค่ะ เราพึ่งเคยเขียนกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก เราไม่รู้จะเล่าออกมาเป็นคำพูดให้ใครฟังได้มันอึดอัดไปหมด เราเลยขอมาระบายในนี้แทนก็แล้วกันนะคะ---

***เรื่องมันเริ่มมาจากเราเข้ามหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เราก็เป็นเด็กกรุงเทพนั่นแหละ มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า55555 ชีวิตในมหาลัยมันก็ต้องมีเพื่อนเป็นกลุ่มคือกลุ่มเราก็คนเยอะพอสมควรแต่คือเพื่อนในกลุ่มเรามันมีเพื่อนอยู่คณะอื่นด้วยบวกกับมันเป็นการเรียนแบบคละsectionเราเลยสนิทกับคณะอื่นด้วย เราขอใช้นามสมมติแล้วกันนะ คือในกลุ่มที่สนิทอ่ะ มี แฟรงค์ ต้อง ต้อม เบียร์ แบงค์ บอม บอล เป็นเพื่อนต่างคณะเราสนิทด้วย พวกนี้เรียนอยู่วิศวะ เราสนิทกันมากเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ กินเหล้านี่ไม่ต้องถามเกือบทุกวัน เราสนิทกันไปเรื่อยๆแต่ยกเว้นไว้คนนึงที่เราไม่ค่อยสนิท แบงค์ เป็นคนเดียวในกลุ่มมี่เราคุยด้วยน้อยที่สุดคงเป็นเพราะมันเป็นคนเงียบๆด้วยแหละ จนจนวันนั้นหลังเรียนเสร็จพวกมันก็นัดไปกินเหล้า บอมโทรชวนเราไปกินเหล้าที่หอ ซึ่งเราก็ต้องตกลงแหละเพราะไม่รู้จะแถยังไงพวกมันก็ต้องมาลากไปกินให้ได้อยู่ดี เราก็ไปบอมบอกว่าเดี๋ยวมีคนไปรับหอ เราก็ไม่ได้คิดไรเลยเล่นโทรศัพท์รอซักพักก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาเราก็รับ

....-ฮัลโลลงมาได้แล้วรอนานแล้ว
เรา-ห๊ะ! ใครเนี่ย (เราก็ถามไปเพราะแปลกใจ)
....-ลงมาเหอะ เร็วด้วยร้อน

เราก็รีบลงไปเลยเพราะความหรืออะไรมำให้วิ่งไปเกือบตกบันไดพอลงไปถึงก็เจอแบงค์ยืนรออยู่

เรา-อ้าวนึกว่าต้องจะรับซะอีก
แบงค์-มันบอกให้เรามาซื้อเหล้าด้วยอ่ะ
เรา-อ่อ..(คือไม่รู้จะพูดอะไรต่อไงเพราะแบงค์มันเล่นเงียบใส่เราเลยไปต่อไม่เป็น)

เรากับแบงค์ก็ขี่รถจะไปหอบอมระหว่างทาง คือเลยได้กลิ่นเหงื่อใครแล้วใจเต้นแปลกๆป่ะ กลิ่นแชมพูนี่ชัดเหมือนเราสระมาเองอ่ะเราก็นั่งเงียบตลอดทางเลยจนถึงร้านขายของชำแบงค์ก็จอดรถแวะซื้อเหล้าเราก็ได้แต่เดินตามแหละ พอซื้อเสร็จก็ตรงไปหอบอมเลย

แบงค์-แกจะไม่พูดไรเลยหรอ (อยู่มันก็พูดขึ้น)
เรา-ก็ไม่รู้จะพูดไรอ่ะ เห็นแกเงียบเราเลยไม่กล้ากลัวแกรำคาญ (เราพูดไปตามความรู้สึกจริงๆ)
แบงค์-55555 เราพูดไม่ค่อยเก่งอ่ะ ปกติเห็นแกพูดกับพวกไอ้บอมเยอะเลยมาอยู่กับเราเงียบซะงั้น
เรา-เราเกรงใจแกตะหากเว้ย
แบงค์-อกตลกดีอ่ะ (ดูมันพูดเข้า)

จากนั้นเราก็คุยกันมาตลอดทางเลยเหมือนรู้จักกันตั้งแต่อนุบาล จนถึงหอบอมแบงค์มันก็ถือของพะรุงพะรังเราจะช่วยแต่มันไม่ให้แล้วถือของเดินขึ้นบันได ซักพักเบียร์มันก็พาแฟนมันมากินด้วย คือในห้องนั้นยรรยายกาศเหมือนผับมากอ่ะไม่ใช่เพลงหรือแสงนะเสียงพวกมันแหกปากนั่นแหละ เราก็เริ่มกินเหล้ากันอย่างจริงจังกิน

แบงค์-ค่อยๆดิ เมาเดี๋ยวเราไม่ๆปส่งนะ
เรา-เดี๋ยวให้ต้องไปส่งก็ได้
แบงค์-ไม่ต้องเลย มากับใครคนนั้นก็ไปส่งดิ
เรา-ไหนบอกไม่ไปส่งไง
แบงค์-เราแค่ขู่แก

เราก็คุยกันไปเรื่อยๆทั้งที่คนอื่นเริ่มเมาแอ๋ละ เหล้าก็เริ่มหมดต้องเลยอาสาไปซื้อกับแฟรงค์ ส่วนต้อมกับเบียร์ออกไปสูบบุหรี่ ห้องบอมเป็นระเบียงเล็กถ้าสูบบุหรี่กลิ่นมันก็ต้องเข้ามาไง เราเริ่มไม่โอเพราะเราแพ้บุหรี่เลยหันไปขอยาดมแฟนเบียร์

แบงค์-แกเป็นไรอ่ะ
เรา-เราแพ้บุหรี่ (คือตอนนั้นเราไม่โอเคแล้วไงผื่นมันเริ่มขึ้นแล้ว)
แบงค์-พวกปิดประตูดิ๊ ...พรีมแพ้บุหรี่ (แบงค์มันออกไปโวยวาย)

อาการดราก็เริ่มดีขึ้นแบงค์มันเดินเข้ามาก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้าไปชุบน้ำแล้ายื่นมาให้เรา

แบงค์-เอาปิดจมูกไว้
เราก็พยักหน้าก่อนจะเอาปิดจมูกไว้ แบงค์มัยออกไปคุยโทรศัพท์บอกให้ต้องซื้อยาแก้แพ้มาให้เราด้วย



>>>>>>>>>>ขอเล่าแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวมาต่อพิมพ์ในโทรศัพท์มันไม่ค่อยถนัด<<<<<<<