มีหลายครั้งที่ อยู่ๆ ก็สะอึกขึ้นมา เพราะหายใจสะดุด ใช่ไหมครับ สักพักก็หายได้เอง หรือไม่ก็ไปอ่าน 10 เทคนิคในการแก้สะอึก

แต่มีสักครั้งไหมครับ ที่สะอึกไม่หายทั้งคืน และคิดว่า ไม่เป็นอะไร เดี๋ยวคงหาย หรือเป็นอาการสำลักอะไรสักอย่างหรือเปล่า เพราะคนป่วยเพิ่งโดนใส่ท่อฟีดอาหารมาจากโรงพยาบาล ซึ่งข้อมูลที่ได้อาจจะสับสน ว่าสาเหตุในการสะอึกมาจากอะไร การสะอึกไม่หยุด ทั้งวัน ทั้งคืน หยุดสะอึกสักพัก เดี๋ยวก็กลับมาสะอึกอีก

สิ่งที่ผมจะบอก และมาด้วยประสบการณ์การดูแลคุณแม่ และลมหายใจของท่าน

แม่ผมเป็นคนป่วยอยู่ จะไปออกกำลังกายหนักๆ ให้เหงื่อออกเยอะๆ จนสูญเสียเกลือแร่ก็คงไม่ใช่ แล้วภาวะอะไรที่พอจะทำให้สูญเสียเกลือแร่จำนวนมากได้ ซึ่งก็คือ การเจาะน้ำในช่องท้องเพื่อระบายอาการท้องมานออกมา ซึ่งถ้าอยากจะทราบว่าเป็นท้องมานได้อย่างไร ก็มีสามสาเหตุใหญ่ๆ ที่ผมพอทราบ นั่นก็คือ หัวใจล้มเหลว ตับอักเสบจนถึงตับแข็ง และการทำงานของไตไม่ดี แม่ผมเป็นทั้งสามข้อ จึงต้องพึ่งการรักษาในการแก้ปลายเหตุวิธีเจาะน้ำออกจากช่องท้อง

ในวันรักษา หมอเจาะน้ำในช่องท้องออกให้ทั้งหมด 6 ลิตร ซึ่งกว่าจะทำเสร็จก็เกือบ 5 โมงเย็น และหมอเป็นคนทำให้ด้วยตนเอง แต่ครั้งนี้ ก็ไม่เหมือนหลายๆ ครั้งๆ ที่ผ่านมา ซึ่งหมอจะให้น้ำเกลือกับอัลบูมินก่อนกลับบ้าน แม่ไม่ได้รับเกลือแร่ดังกล่าวหลังจากเจาะน้ำในช่องท้องเสร็จ

ผมไม่ได้เป็นหมอนะครับ แต่สิ่งที่อธิบายออกมา และมาด้วยประสบการณ์ น้ำตา และลมหายใจ

เย็นวันนั้น หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล แม่ผมมีอาการอ่อนเพลียอย่างมาก อย่างที่ผมไม่ค่อยจะเข้าใจ เพราะผมไม่ใช่หมอ ทั้งๆ ที่ผมก็ถามหมออีกท่านนึงแล้ว ว่าแม่ผมมีอาการซึมอย่างหนัก แม่ผมเป็นอะไร แต่หมอก็ตอบแค่ว่า หมอก็เห็นว่าแย่แล้ว แต่หมอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร เพราะหมอเป็นหมอเฉพาะด้านโรคหัวใจ จึงไม่สามารถตอบได้ แต่ยินดีให้แอดมิทที่โรงพยาบาล แต่กว่าจะเจากน้ำในท้องเสร็จ หมอก็กลับไปแล้ว และด้วยความที่ผมเองและแม่ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ก็เลยไม่รู้ถึงอันตรายของสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่

คืนวันนั้น หลังจากกลับมาถึงบ้าน และกำลังพาแม่เข้านอน แม่เริ่มสะอึกจากนาที เป็นครึ่งชั่วโมง เป็นชั่วโมง จนผมต้องมาค้นหาวิธีแก้สะอึก แต่คีย์เวิร์ดดังกล่าว จะไม่ค่อยอธิบายสาเหตุหนึ่งที่สำคัญในการสะอึก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาวะสะอึกไม่หยุด จากชั่วโมง จึงกลายเป็นหลายชั่วโมง และกลายเป็น สะอึกข้ามคืน และกลายเป็นสะอึกทั้งวันทั้งคืนในที่สุด สิ่งที่บังตาผมอย่างที่สุด ก็คือ แม่โดนบังคับขืนใจมัดมือมัดเท้าใส่ท่อฟีดอาหารมาเมื่อเดือนก่อน โดยที่แม่ไม่เต็มใจเลย ผมก็เลยเข้าใจผิดไปนั่น ว่าเป็นผลข้างเคียง ทำให้สำลักอากาศจากการโดนใส่ท่อฟีดอาหารหรือเปล่า ก็คิดในแง่ดีไว้ก่อนว่าไม่อันตรายสินะ

จากวัน ก็กลายเป็นสัปดาห์ สติสัมปชัญญะที่ว่า กลับกลายเป็นไม่มี เบลอ มีนงง ไม่มีสติ จนถึงวันที่ต้องเฉลยว่า ที่แท้จริงนั้นเกิดอะไรขึ้น เกือบจะสายเกินไปที่จะช่วยชีวิตไว้ แต่เรียกได้ว่า เส้นยาแดงผ่าแปด แม่สะอึกจนมาถึงจุดวิกฤติที่แบ่งความอยู่รอด หมอบอกว่า เกือบมาไม่ทันไปเหมือนกัน

ภาวะที่ว่านี้ คือ ภาวะโซเดียมในเลือดต่ำ Hyponatremia สามารถไปตามหาอ่านเพิ่มเติมกันได้จากคีย์เวิร์ดนี้ เกิดจากการสูญเสียเกลือแร่ ไม่ว่าจะสาเหตุไหนก็ตาม ปกติ โซเดียมมีในอาหารแทบทุกชนิดอยู่แล้ว แต่คนที่จะมีปัญหานี้ คือ ผู้ป่วยโรคไต ที่จะได้รับคำสั่งจากหมอให้คุมเข้มเรื่องการบริโภคเกลือว่า หากบริโภคเกลือมากเกินไป จะให้เกิดอาการบวมน้ำได้ แต่คำว่าคุมเข้ม การตีความหมายของญาติผู้ป่วยอาจจะผิดแผกแตกต่างกันไป หลายๆ คนรวมทั้งผม มองว่า โซเดียมเปรียบเสมือนยาพิษสำหรับคนไข้โรคไตไปเสียแล้ว แต่ความเป็นจริง ต่อให้ผู้ป่วยมีอาการบวมน้ำจากโซเดียม ร่างกายก็ยังคงต้องการโซเดียมในแต่ละวัน วันละ 2,000 มิลลิกร้ม หรือ 2 กรัม มากก็นี้ก็ไม่ดี แต่น้อยกว่านี้ก็ไม่ได้ การไม่ทานโซเดียมเลยอาจจะทำให้ท่านตายได้

ผมไม่ทราบข้อนี้เลย จนเป็นผลทำให้ อาการสะอึกที่สำแดงออกมา ก็เข้าใจผิดว่าเป็นผลมาจากท่อฟีด และยังไปห้ามเกลือทุกชนิดอีก ไม่ให้เข้าไปสู่ร่างกาย ผลก็คือ แม่ผมท่านเกือบเสียชีวิตจากภาวะโซเดียมต่ำ อีกนัยหนึ่งคือ เราเองก็คิดว่า อีกไม่กี่วัน ก็จะเจอหมอแล้วด้วย ถ้าไหว ก็น่าจะรออีกหน่อยได้ จริงๆ ร่างกายเรามันรอไม่ได้นี่สิครับ จนแล้วจนรอด เราก็เลยต้องไปโรงพยาบาลก่อนวันนัดหมอ 1 วัน เพราะร่างกายแม่ไม่ไหวแล้ว

หากกระทู้นี้ จะช่วยเตือนภัยจากภาวะขาดโซเดียมให้กับใครก็ตาม ขออุทิศบุญกุศลให้กับคุณแม่ผมด้วย