อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรา อาจจะเขียนไม่ค่อยเป็นนะคะขออภัยด้วย

ตามหัวเลยค่ะ แม่ถูกเสมอ?ถึงแม้ลูกจะไม่ผิด

คือเรามีปัญหากับแม่เรื่องนึง ไม่รู้ว่ามันไร้สาระมั้ยแต่คือเราสงสัย เรื่องมีอยู่ว่า ตอนเช้ามืดก่อนไปเรียนนาฬิกาก็ปุกตามปกติแต่เราจะตื่นจริงๆคือหลังจากนั้น10นาที แล้วเราก็พูดของเราคนเดียวว่า "ตื่นแล้วจ้า" (ปกติตอนเด็กๆแม่จะเป็นคนมาปลุกแล้วเราก็จะพูดแบบนี้ประจำเลยติดนิสัยมา) ตอนนั้นแม่ทำกับข้าวอยู่แล้วก็พูดขึ้นมาว่า "หูแว่วรึเปล่าลูกแม่ยังไม่ได้พูดอะไรเลย//น้ำเสียงดุเล็กน้อย" พอเราตื่นก็ไปอธิบายให้เขาฟังว่า หนูไม่ได้หูแว่วหนูพูดคนเดียวนะแม่ แล้วเขาก็ตะคอกกลับมาว่า "อย่ามาเถียง!!!!" เราก็เงียบก็ไม่ได้อะไรก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ พอตอนจะออกจากบ้านเขาก็พูดลอยๆขึ้นมาว่า "กูจะทำอะไรก็ไม่ได้ออกกำลังกายก็ไม่ได้ ต้องคอยมาปลุกทุกเช้ารึไงตื่นเองได้แล้ว" พอเราถามว่าเป็นอะไรเขาก็บอกว่า "กูก็เป็นของกูอย่างนี้แหละ เป็นคนทำให้กูโมโห" เห้ยอะไรเนี่ยเราไปทำอะไรให้เขาตอนไหนเราก็งงมาก พยายามจะถามเพื่อความเข้าใจของเราเพื่อจะได้ขอโทษเขาแต่เขาก็บอกว่า อย่ามาสงสัยนั่นแหละผิดกูจะทำอะไรก็ไม่ได้ เรายิ่งสงสัยไปอีกก็ถามอีกและพูดว่า "หนูไม่ผิดหนูผิดเรื่องอะไรแม่ก็บอกมาสิเรื่องที่หนูอธิบายว่าหูแว่วหรอตอนนั้นหนูพูดคนเดียว"
แม่ : คนอย่างหรอพูดคนเดียว
เห้ยเรายิ่งงงเข้าไปใหญ่อะไรที่ทำให้เค้าโกรธเนี่ยเรางงมาก แต่แม่พูดมาอยู่ประโยคนึงว่า "ถึงจะไม่ผิดกูก็ถูกเสมอเพราะกูเป็นแม่นิสัยกูก็เป็นอย่างนี้จะทำไม" คือเราอยากรู้ว่าคนเป็นลูกผิดเสมอเลยหรอ ทำไมเขาถึงพูดแบบนี้กับเรา