ปัจจุบันผมอายุ 31 ย่าง 32 ปี เพิ่งเข้ามาทำงานเป็นลูกจ้างไปรษณีย์ได้ไม่นานครับ เริ่มจากการเป็นลูกจ้างรายวันเลย (ค่าแรงขั้นต่ำ และได้เงินเป็นรายวัน) ทั้งนี้ ผมตั้งใจจะทำงาน ปณ. ยาวๆ เพื่อสอบบรรจุภายในเป็นพนักงานไปรษณีย์ จึงอยากขอคำแนะนำว่าผมตัดสินใจถูกหรือไม่ที่เลือกมาทำงานนี้ในวัยขนาดนี้ เพราะทราบดีว่าแม้สวัสดิการโดยรวมของงานรัฐวิสาหกิจจะดี (เช่น รักษาพยาบาลตนเอง พ่อแม่ ลูกเมีย และเงินก้อนหลังเกษียณ) แต่รายได้จากการเริ่มต้นเป็นลูกจ้างรายวันมันน้อยมากๆ กว่าจะเติบโตก็ใช้เวลานานนับสิบปี ด้วยการเริ่มต้นงานด้วยวัยขนาดนี้ ผมไม่แน่ใจว่าคุ้มที่จะทำหรือไม่ จึงอยากขอคำชี้แนะจากทุกท่าน แต่...

ผมขอรบกวนพี่น้องพันทิปสละเวลาอ่านปัจจัยและแผนการดำเนินชีวิตของผมเพิ่มเติมอีกนิด ดังต่อไปนี้ครับ

1.ครอบครัวผมมีอยู่ด้วยกัน 3 คน คือผม แฟน และลูกชายวัย 9 ปี ปัจจุบันรายได้หลักของครอบครัวผมมาจากการขายเสื้อผ้าออนไลน์ (เฉลี่ยกำไร 50,000 บาท/เดือน) (เดิมทีผมทำงานนี้กับแฟน แต่ปัจจุบันแฟนทำเป็นหลัก และผมจะมาช่วยหลังจากเลิกงานจาก ปณ.)

2.ผมกับแฟนวางแผนจะย้ายไปอยู่บ้านเกิดแฟนที่นครพนม ในอีก 6 ปีข้างหน้า ที่เราวางแผนไว้อีก 6 ปีก็เพราะ...
-ปัจจุบันมีหนี้สินรถยนต์ ระยะเวลาผ่อนเหลือ 4.5 ปี (ผ่อนเดือนละ 15,000 บาท)
-มีการทำประกันสะสมทรัพย์เอาไว้ 2 ฉบับ ระยะเวลาชำระเหลืออีก 4 ปีจากทั้งหมด 8 ปี (จ่ายเบี้ยเฉลี่ยปีละ 100,000 บาท)
-หลังจากจ่ายประกันและผ่อนรถจนหมดภายใน 4 ปีแล้ว เราสองคนตั้งใจจะทำงานเสื้อผ้าต่ออีก 2 ปี เพื่อเก็บเงินเพิ่มเติมก่อนย้ายไปอยู่บ้านเกิดแฟนที่ ตจว.

3.เหตุผลที่ผมมาทำงาน ปณ.เพราะต้องการความมั่นคงของหน้าที่การงานในระยะยาว ที่ผมเลือกทำงาไปรษณีย์ก็เพราะ...
-การสมัครทำงานบริษัทเอกชนในนครพนมนั้นมีรายได้น้อยเมื่อเทียบกับการทำงานในกรุงเทพ โอกาสเติบโตก็น้อยตามไปด้วย ตรงนี้ผมมองว่างาน ปณ.ถึงช่วงแรกจะมีรายได้ที่น้อยมาก แต่ในอนาคตรายได้จะเพิ่มสูงขึ้น ซึ่งส่วนตัวคิดว่ามันเป็นทางเลือกที่ดีในการทำงานในจังหวัดเล็กๆอย่างนครพนม อีกทั้งยังมีรายได้จากเสื้อผ้าออนไลน์ยืนพื้นอยู่ ผมกังวลเรื่องเดียวคือผมเริ่มต้นทำงานค่อนข้างช้า การสะสมอายุงานก็น่าทำได้ไม่เกิน 30 ปี จะเพียงพอต่อความมั่นคงในระยะยาวหรือเปล่าข้อนี้ผมไม่แน่ใจครับ
-จริงๆ ผมสนใจการเปิดกิจการเล็กๆ ในนครพนมนะครับ แต่ถึงผมจะเปิดจริงๆ ก็ไม่กล้าคาดหวังว่ามันจะเป็นรายได้หลักในการเลี้ยงดูครอบครัว เพราะถือว่ามีความเสี่ยงสูง จากสภาพเศรษฐกิจโดยรวมของตัวจังหวัด และด้วยความที่นครพนมไม่ใช่เมืองท่องเที่ยวหลัก คนส่วนใหญ่ที่อุปโภคบริโภคจะเป็นคนในพื้นที่ ซึ่งเฉลี่ยแล้วแต่ละครัวเรือนก็ไม่ได้มีรายได้สูง พื้นฐานคนที่นั่นก็เน้นอยู่เรียบง่ายไม่ฟุ้งเฟ้อ โอกาสที่จะเติบโตจากการทำกิจการส่วนตัวจึงเสี่ยงเกินไปในมุมมองของผม
-ถึงจะย้ายไป ตจว. แต่ผมกับแฟนก็ยังสามารถขายเสื้อผ้าออนไลน์ได้ อย่างไรก็ตาม ผมยอมรับว่ารายได้จากงานนี้อาจลดลงไปพอสมควร เพราะจะต้องมีค่าใช้จ่ายในการจ้างวานคนเข้าไปรับเสื้อผ้าใน กทม. และส่งสินค้าให้เรา เราคาดกันว่ากำไรอาจลดลงไปราว 50% (เฉลี่ยแล้วน่าจะเหลือกำไรประมาณ 25,000 บาท/เดือน) แต่เมื่อรวมกับรายได้จากการทำงานไปรษณีย์แล้ว (ถึงตอนนั้นงาน ปณ.น่าจะมีรายได้ราว 15,000 บาท/เดือน) ผมถือว่าพออยู่ได้ เมื่อเทียบกับค่าครองชีพในนครพนม (อันนี้ไม่ได้คิดเรื่องอัตราเงินเฟ้อใน 6 ปีข้างหน้านะครับ แค่ตีตัวเลขคร่าวๆ)

4.หากไม่มีอะไรผิดพลาด ถึงตอนนั้นผมกับแฟนจะมีเงินเก็บอยู่ก้อนหนึ่ง (เป็นเงินเก็บจากการขายเสื้อผ้าและเงินจากประกันสะสมทรัพย์และที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างอีกนิดหน่อย) ซึ่งน่าจะอยู่ในระดับที่ปลอดภัยมากพอที่จะย้ายพำนักไปอยู่ต่างจังหวัด เราวางแผนจะแบ่งเงินเก็บส่วนหนึ่งไว้ซื้อกองทุนที่มีความเสี่ยงน้อย พร้อมๆ กับทำงานไปรษณีย์และขายเสื้อผ้าออนไลน์ตามกำลังที่สามารถทำได้ โดยพยายามจะไม่ก่อหนี้เพิ่มโดยไม่จำเป็น เราเห็นตรงกันว่าต้องการใช้ชีวิตพอเพียงในบ้านเกิดแฟนที่ต่างจังหวัด ซึ่งญาติพี่น้องแฟนก็อยู่ที่นั่น เรายอมรับว่าโอกาสที่จะร่ำรวยจากการทำงานใน กทม.มีมากกว่าทำมาหากินในตจว. แต่เรามีปลายทางร่วมกันคือ ต้องการใช้ชีวิตสงบๆอยู่ที่นครพนมมากกว่า

ผมอยากรบกวนขอคำแนะนำหรือแนวทางจากพี่น้องในพันทิป เพราะผมเชื่อว่ามีหลายๆท่านที่มีวัยวุฒิและคุณวุฒิสูงกว่าผม ซึ่งคำแนะนำของท่านจะมีความหมายต่อการวางแผนในชีวิตของผมครับ ขอบคุณครับ