1
~เซน~
"พวกเดินไปก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป"
ผมถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่ใส่อยู่ออก แล้วรีบวิ่งเอาแขนเสื้อไปผูกเอวไอพับเพื่อปิดขาอ่อนมัน สงสารคนที่มองขารีบๆของมัน
"เฮ้ย!ทำไรเนี่ย"
"ผูกไว้แบบนี้แหละดีแล้ว คนเขาจะได้ไม่ต้องมองขารีบๆเหมือนตะเกียบของ กูกลัวเขาฝันร้าย55555"
"ห่วงจังคนอื่นเนี่ย ห่วงกูบ้างก็ได้ค่ะ กูเพื่อนนะคะ"
"ไม่อ่ะ กูไปหละ เจอกัน"
"เจอกัน"
~พับ~
คงสงสัยสินะ ไอกวนตีนคนเมื่อกี้ใคร มันคือเพื่อนสมัยเด็ก จนตอนนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แน่นแฟ้นจริ๊งจริง
"เจ้!"
"จะเสียงดังทำไมอีกี้ แล้วก็เลิกเรียกกูว่าเจ้สักที กูกับก็อายุเท่าๆกัน"
"เรื่องของกูค่ะเจ้"
อะไรของ
วะเนี่ย
"มีไรว่ามา"
"ไปตลาดกัน"
"เออๆ ดี กูก็อยากเดินตลาดนานหละ"
-ตลาดหน้าหอ-
พวกเราสองคนจัดแจงเปลี่ยนชุดเสร็จก็ลงมาเดินตลาดที่เต็มไปด้วยนักศึกษามากหน้าหลายตา
"ประกาศครับประกาศ ตอนนี้เปิดให้มาชื่อเข้าแข่งขันร้องเพลงแล้วนะครับ รางวัลของเราก็น่าสนใจสำหรับเด็กหอทุกคนแน่นอนครับ
รางวัลที่1ก็คือหม้อหุงข้าวพร้อมข้าวสาร
รางวัลที่2คือกาต้มน้ำพร้อมน้ำร้อนครับ อ่ะล้อเล่น กาต้มน้ำร้อนเฉยๆครับ
รางวัลที่3คือทัพพีกับตะหลิวครับ
ส่วนคนที่ไม่ติด3อันดับแรกเราก็รางวัลปลอบใจให้นะครับ มาสมัครกันเยอะๆนะครับ จะปิดรับสมัครในอีก5นาทีนะครับขอบคุณครับ"
"ได้ยินมั้ยไอกี้ หม้อหุงข้าวห้องกูพังพอดี โอกาสกูมาแล้ว ไปสมัครกัน"
"กูคิดว่า ถ้าหม้อข้าวไม่พังก็จะไปสมัครอยู่ดี เห็นของฟรีเป็นไม่ได้ เออๆ รีบไปสมัครเลย เดี๋ยวเขาจะปิดแล้ว"
ฉันกับกี้เราสองคนก็รีบวิ่งไปทางเวที เพราะตรงที่เราอยู่ไกลจากเวทีอยู่พอควร
"มาสมัครร้องเพลงค่ะ"
ฉันยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับพี่ที่นั่งรับสมัครอยู่
"เขียนชื่อเลยน้อง ไอเจประกาศปิดรับสมัครเลย น้องคนนี้คนสุดท้าย"
โชคดีเว้ย มงต้องลงแล้วแหละ สู้เว้ยเพื่อหม้อหุงข้าว
"ผู้เข้าแข่งขันคนต่อไป เซนวิศวครับ"
ชื่อมันคุ้นๆเนอะ คณะก็คุ้น
"เฮ้ยยย ไอเซนนี้หว่าไอกี้"
"กูเห็นนานแล้วมั้ยหละ"
แล้วทำไมไม่บอกกูหละคะ
"พี่ขอสัมภาษณ์หน่อยนะครับ น้องเซนอยากได้รางวัลอะไร บนเวทีครับ"
"อยากได้พี่อ่ะครับ55555 ล้อเล่นครับ อยากได้หม้อข้าว หม้อข้าวที่หอผมพังพอดี"
โอ้ยยยย
แค่มันพูดว่าอยากได้พี่เขา อีชะนีข้างลงก็กรี๊ดกันใหญ่เลย ที่สำคัญที่สุดมันอยากได้หม้อข้าวของฉัน ไอเซนเพื่อนทรยศ
"ก็จบไปแล้วนะครับกับเพลงถอยจากน้องเซนของเรา ขอเชิญผู้เข้าแข่งขันคนสุดท้ยเลยครับ น้องพับวิศวครับ"
ฉันจะเอาที่1มาให้ได้ การันตีโดยการที่ฉันเป็นนักร้องร้านพี่ดอน(รุ่นพี่ที่คณะ)เลย
"เป็นเพื่อนกันใช่มั้ยครับเนี่ย?"
มันเป็นเพื่อนทรยศค่ะ
"ใช่ค่ะ"
"น้องพับอยากได้รางวัลอะไรครับ?"
"อยากได้หม้อข้าวค่ะ หม้อข้าวพัง"
"โอ้โฮ! อะไรมันจะพังพร้อมกันครับเนี่ย ศึกระหว่างเพื่อนก็มาครับตอนนี้ งั้นเริ่มเลยครับ"
ฉันไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร เพราะฉันขึ้นเวทีที่ร้านพี่ดอนบ่อยแล้ว ทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดี ขอที่หนึ่งด้วยเทอญ
"เอาหละครับ ตอนนี้ก็เป็นการประกาศรางวัลที่1และที่2แล้วนะครับ รางวัลที่1จะตกเป็นของใครระหว่างน้องเซน หรือน้องพับ ซึ่งทั้งสองมีชะตากรรมเดียวกันคือ หม้อข้าวพังครับ ช่างรันทดเสียเหลือเกินครับ เป็นกำลังใจให้น้องเขาด้วยนะครับ"
เอ่อ เวอร์ไปมั้ยพี่ แค่หม้อข้าวพัง ได้โปรดมงลง มงลง มงลง
"ที่1คือน้อง...น้อง...น้อง...น้องเซนครับ คะเเนนจากโหวตชนะ 52ต่อ48ครับ และผู้ที่ได้ที่2คือน้องพับครับ"
เหอะๆ อยากจะร้องไห้โว้ย หม้อข้าวฉันนน
ตอนนี้ทุกคนที่เข้าเเข่งขันถ่ายรูปรวมกัน
"ไงที่2 ไปซื้อหม้อข้าวเองนะจ้ะ พี่เซนขออันนี้"
แล้วมันก็อวดหม้อข้าวใหม่ของมัน หมั่นไส้ ไม่ตอบ
"โอ๊ะ เฮ้ย"
ฉันเดินสะดุดบันไดตอนลงเวที ดีนะที่มีคนมารับตัวฉัน
"ลืมตาได้แล้วกาน้ำ"
เสียงนุ่มพูดกับฉัน เพราะฉันกำลังหลับตาปี๊ แต่เดี๋ยวใครกาน้ำวะ ฉันลืมตาขึ้นก็เหมือนได้เจอโลกใหม่ที่ มีฉันกับเขาแค่สองคน OMG หล่อเว้ย หล่อลาก หล่อแบบไม่มีคำบรรยาย หล่อแบบโอ้ยย
"ไอพับ เยอะแล้วเยอะแล้ว"
เสียงนรกของเซนปลุกฉันจากฝันไม่พอมันยังกระชากตัวฉันขึ้นไปยืนข้างๆมันอีก
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้"
ฉันยิ้มอย่างหว่านเสน่ห์
"ไม่เป็นไรมันแค่บังเอิญ แต่"
จึกกับคำตอบที่ได้ แค่บังเอิญ แค่บังเอิญ เออแต่ว่าแต่อะไรวะที่เขาพูด เขาชี้ไปที่พื้น กาต้มร้อนที่ฉันพึ่งได้มานอนแอ๊งแม๊งอยู่บนพื้น OMGอีกรอบ
"รางวัลของฉัน โอ้ย"
ฉันร้องออกด้วยความเจ็บใจ ที่1ก็ไม่ได้ รางวัลที่2ที่ได้มาก็เหมือนไม่ได้แล้วตอนนี้ ฮื่อ ฉันรีบวิ่งลงบันได้ไปเก็บซากกาน้ำแล้วกอดมันไว้เพื่ออาลัย
"มันเป็นไรเนี่ยไอเซน คิดว่ากาน้ำเป็นลูกมันหรืออะไร"
"กูก็ไม่รู้ว่า ไอกี้พามันไปเก็บเถอะกูว่าหนักหละ"
ไอกี้เดินมาจูงมือฉัน
"ไปได้แล้ว กูรอประกวดจนหิวแล้วเนี่ย และที่สำคัญอีเจ้ หยุดร้อง กูอายเขาค่ะ"
ฉันไม่ได้สนใจที่พูด ก็ของฟรีที่ได้มามันพังนะเว้ย ฮื่อ อ้าวแล้วมันจะพาฉันไปไหนเนี่ย ยังไม่ได้ถามชื่อผู้หล่อเลย
"เอ่อ พี่คะขอบคุณอีกครั้งนะคะ ถ้าพี่บาดเจ็บหรืออะไรก็มาบอกหนูนะ เดี๋ยวหนูรับผิดชอบเอง เออแล้วก็..."
"กูหิวไปได้แล้วอีเจ้"
อีกี้พูดแทรกฉันแถมเปลี่ยนจากจูงฉันเป็นลากแทน เฮ้ยกูยังไม่ไดเถามชื่อเขาอีกี้ ฉันพยายามจะเเกะมือมันออก แต่ถึงจะแกะออกตอนนี้มันก็คงไม่ทันแล้ว เพราะเขาไม่อยู่แล้ว แงงอีกี้
เรื่องแรก
~เซน~
"พวกเดินไปก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป"
ผมถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่ใส่อยู่ออก แล้วรีบวิ่งเอาแขนเสื้อไปผูกเอวไอพับเพื่อปิดขาอ่อนมัน สงสารคนที่มองขารีบๆของมัน
"เฮ้ย!ทำไรเนี่ย"
"ผูกไว้แบบนี้แหละดีแล้ว คนเขาจะได้ไม่ต้องมองขารีบๆเหมือนตะเกียบของ กูกลัวเขาฝันร้าย55555"
"ห่วงจังคนอื่นเนี่ย ห่วงกูบ้างก็ได้ค่ะ กูเพื่อนนะคะ"
"ไม่อ่ะ กูไปหละ เจอกัน"
"เจอกัน"
~พับ~
คงสงสัยสินะ ไอกวนตีนคนเมื่อกี้ใคร มันคือเพื่อนสมัยเด็ก จนตอนนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ แน่นแฟ้นจริ๊งจริง
"เจ้!"
"จะเสียงดังทำไมอีกี้ แล้วก็เลิกเรียกกูว่าเจ้สักที กูกับก็อายุเท่าๆกัน"
"เรื่องของกูค่ะเจ้"
อะไรของ
"มีไรว่ามา"
"ไปตลาดกัน"
"เออๆ ดี กูก็อยากเดินตลาดนานหละ"
-ตลาดหน้าหอ-
พวกเราสองคนจัดแจงเปลี่ยนชุดเสร็จก็ลงมาเดินตลาดที่เต็มไปด้วยนักศึกษามากหน้าหลายตา
"ประกาศครับประกาศ ตอนนี้เปิดให้มาชื่อเข้าแข่งขันร้องเพลงแล้วนะครับ รางวัลของเราก็น่าสนใจสำหรับเด็กหอทุกคนแน่นอนครับ
รางวัลที่1ก็คือหม้อหุงข้าวพร้อมข้าวสาร
รางวัลที่2คือกาต้มน้ำพร้อมน้ำร้อนครับ อ่ะล้อเล่น กาต้มน้ำร้อนเฉยๆครับ
รางวัลที่3คือทัพพีกับตะหลิวครับ
ส่วนคนที่ไม่ติด3อันดับแรกเราก็รางวัลปลอบใจให้นะครับ มาสมัครกันเยอะๆนะครับ จะปิดรับสมัครในอีก5นาทีนะครับขอบคุณครับ"
"ได้ยินมั้ยไอกี้ หม้อหุงข้าวห้องกูพังพอดี โอกาสกูมาแล้ว ไปสมัครกัน"
"กูคิดว่า ถ้าหม้อข้าวไม่พังก็จะไปสมัครอยู่ดี เห็นของฟรีเป็นไม่ได้ เออๆ รีบไปสมัครเลย เดี๋ยวเขาจะปิดแล้ว"
ฉันกับกี้เราสองคนก็รีบวิ่งไปทางเวที เพราะตรงที่เราอยู่ไกลจากเวทีอยู่พอควร
"มาสมัครร้องเพลงค่ะ"
ฉันยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับพี่ที่นั่งรับสมัครอยู่
"เขียนชื่อเลยน้อง ไอเจประกาศปิดรับสมัครเลย น้องคนนี้คนสุดท้าย"
โชคดีเว้ย มงต้องลงแล้วแหละ สู้เว้ยเพื่อหม้อหุงข้าว
"ผู้เข้าแข่งขันคนต่อไป เซนวิศวครับ"
ชื่อมันคุ้นๆเนอะ คณะก็คุ้น
"เฮ้ยยย ไอเซนนี้หว่าไอกี้"
"กูเห็นนานแล้วมั้ยหละ"
แล้วทำไมไม่บอกกูหละคะ
"พี่ขอสัมภาษณ์หน่อยนะครับ น้องเซนอยากได้รางวัลอะไร บนเวทีครับ"
"อยากได้พี่อ่ะครับ55555 ล้อเล่นครับ อยากได้หม้อข้าว หม้อข้าวที่หอผมพังพอดี"
โอ้ยยยย
แค่มันพูดว่าอยากได้พี่เขา อีชะนีข้างลงก็กรี๊ดกันใหญ่เลย ที่สำคัญที่สุดมันอยากได้หม้อข้าวของฉัน ไอเซนเพื่อนทรยศ
"ก็จบไปแล้วนะครับกับเพลงถอยจากน้องเซนของเรา ขอเชิญผู้เข้าแข่งขันคนสุดท้ยเลยครับ น้องพับวิศวครับ"
ฉันจะเอาที่1มาให้ได้ การันตีโดยการที่ฉันเป็นนักร้องร้านพี่ดอน(รุ่นพี่ที่คณะ)เลย
"เป็นเพื่อนกันใช่มั้ยครับเนี่ย?"
มันเป็นเพื่อนทรยศค่ะ
"ใช่ค่ะ"
"น้องพับอยากได้รางวัลอะไรครับ?"
"อยากได้หม้อข้าวค่ะ หม้อข้าวพัง"
"โอ้โฮ! อะไรมันจะพังพร้อมกันครับเนี่ย ศึกระหว่างเพื่อนก็มาครับตอนนี้ งั้นเริ่มเลยครับ"
ฉันไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร เพราะฉันขึ้นเวทีที่ร้านพี่ดอนบ่อยแล้ว ทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดี ขอที่หนึ่งด้วยเทอญ
"เอาหละครับ ตอนนี้ก็เป็นการประกาศรางวัลที่1และที่2แล้วนะครับ รางวัลที่1จะตกเป็นของใครระหว่างน้องเซน หรือน้องพับ ซึ่งทั้งสองมีชะตากรรมเดียวกันคือ หม้อข้าวพังครับ ช่างรันทดเสียเหลือเกินครับ เป็นกำลังใจให้น้องเขาด้วยนะครับ"
เอ่อ เวอร์ไปมั้ยพี่ แค่หม้อข้าวพัง ได้โปรดมงลง มงลง มงลง
"ที่1คือน้อง...น้อง...น้อง...น้องเซนครับ คะเเนนจากโหวตชนะ 52ต่อ48ครับ และผู้ที่ได้ที่2คือน้องพับครับ"
เหอะๆ อยากจะร้องไห้โว้ย หม้อข้าวฉันนน
ตอนนี้ทุกคนที่เข้าเเข่งขันถ่ายรูปรวมกัน
"ไงที่2 ไปซื้อหม้อข้าวเองนะจ้ะ พี่เซนขออันนี้"
แล้วมันก็อวดหม้อข้าวใหม่ของมัน หมั่นไส้ ไม่ตอบ
"โอ๊ะ เฮ้ย"
ฉันเดินสะดุดบันไดตอนลงเวที ดีนะที่มีคนมารับตัวฉัน
"ลืมตาได้แล้วกาน้ำ"
เสียงนุ่มพูดกับฉัน เพราะฉันกำลังหลับตาปี๊ แต่เดี๋ยวใครกาน้ำวะ ฉันลืมตาขึ้นก็เหมือนได้เจอโลกใหม่ที่ มีฉันกับเขาแค่สองคน OMG หล่อเว้ย หล่อลาก หล่อแบบไม่มีคำบรรยาย หล่อแบบโอ้ยย
"ไอพับ เยอะแล้วเยอะแล้ว"
เสียงนรกของเซนปลุกฉันจากฝันไม่พอมันยังกระชากตัวฉันขึ้นไปยืนข้างๆมันอีก
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยฉันไว้"
ฉันยิ้มอย่างหว่านเสน่ห์
"ไม่เป็นไรมันแค่บังเอิญ แต่"
จึกกับคำตอบที่ได้ แค่บังเอิญ แค่บังเอิญ เออแต่ว่าแต่อะไรวะที่เขาพูด เขาชี้ไปที่พื้น กาต้มร้อนที่ฉันพึ่งได้มานอนแอ๊งแม๊งอยู่บนพื้น OMGอีกรอบ
"รางวัลของฉัน โอ้ย"
ฉันร้องออกด้วยความเจ็บใจ ที่1ก็ไม่ได้ รางวัลที่2ที่ได้มาก็เหมือนไม่ได้แล้วตอนนี้ ฮื่อ ฉันรีบวิ่งลงบันได้ไปเก็บซากกาน้ำแล้วกอดมันไว้เพื่ออาลัย
"มันเป็นไรเนี่ยไอเซน คิดว่ากาน้ำเป็นลูกมันหรืออะไร"
"กูก็ไม่รู้ว่า ไอกี้พามันไปเก็บเถอะกูว่าหนักหละ"
ไอกี้เดินมาจูงมือฉัน
"ไปได้แล้ว กูรอประกวดจนหิวแล้วเนี่ย และที่สำคัญอีเจ้ หยุดร้อง กูอายเขาค่ะ"
ฉันไม่ได้สนใจที่พูด ก็ของฟรีที่ได้มามันพังนะเว้ย ฮื่อ อ้าวแล้วมันจะพาฉันไปไหนเนี่ย ยังไม่ได้ถามชื่อผู้หล่อเลย
"เอ่อ พี่คะขอบคุณอีกครั้งนะคะ ถ้าพี่บาดเจ็บหรืออะไรก็มาบอกหนูนะ เดี๋ยวหนูรับผิดชอบเอง เออแล้วก็..."
"กูหิวไปได้แล้วอีเจ้"
อีกี้พูดแทรกฉันแถมเปลี่ยนจากจูงฉันเป็นลากแทน เฮ้ยกูยังไม่ไดเถามชื่อเขาอีกี้ ฉันพยายามจะเเกะมือมันออก แต่ถึงจะแกะออกตอนนี้มันก็คงไม่ทันแล้ว เพราะเขาไม่อยู่แล้ว แงงอีกี้