คือเราคบกับแฟนเรามาได้ปีกว่าๆ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาโตกว่าเรา เขาทำงานเงินเดือนเยอะกว่าเรา แต่ทุกครั้งที่เงินเดือนออกเขาจะให้ตังแม่เขาหมดเลย แล้วแม่เขาก็จะให้ตังเขาคืนเป็นรายวัน วันละไม่กี่ร้อยเพื่อเอาไปกินข้าวเวลาไปทำงาน เราเคยถามเขาว่าทำไมไม่เก็บไว้ใช้เองแล้วก็แบ่งให้แม่ส่วนนึง เขาตอบว่าเขากลัวใช้ตังหมดก่อนสิ้นเดือน กลัวตังไม่พอใช้เลยเหมือนให้แม่เก็บให้
      ปัญหาของเรามันอยู่ตรงที่เวลาเรากับเขาไปเที่ยวด้วยกัน ไปกินนู้นนี้กัน เขาจะไม่ค่อยมีตังเพื่อใช้สำหรับส่วนนี้ เพราะตังที่แม่เขาให้แต่ละวันมันแค่ไม่กี่ร้อยสำหรับค่ากินเวลาไปทำงาน ส่วนวันหยุดเขาก็ได้ไม่กี่ร้อยเท่าเดิม มันทำให้เขาไม่มีตังเก็บเป็นของตัวเองเลย แน่นอนว่าเวลาไปกินข้าวกันกับเราเขาไม่สามารถจ่ายตังทั้งหมดได้แน่นอนเราต้องออกกันคนละครึ่งกับแฟนทุกครั้งที่กิน เขาไม่เคยซื้อของอะไรให้เรา ไม่ว่าจะเป็นวันเกิด วันวาเลนไทล์เราก็ไม่เคยได้  เราพยายามจะเข้าใจเขานะ แต่เราก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมเราไม่มีโมเมนต์เหมือนแฟนคนอื่นบ้างที่แฟนซื้อนู้นนี้ให้ เลี้ยงข้าวนู้นนี้  ยิ่งเราคบเขามาเลื่อยๆเวลาผ่านมาปีกว่าๆเรายิ่งรู้สึกว่ามันยังอยู่ที่เดิม คือไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ไม่ดีขึ้น เขาก็เป็นคนเดิมเลย ซึ่งเรามองหาอนาคตกับเขาไม่เจอเลย เขาเคยบอกกับเราตั้งแต่ช่วงแรกๆที่เราคบกันว่าให้เราอดทนอีกหน่อย เขาจะตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อมาแต่งงานกับเรา มาสร้างอนาคตร่วมกัน แต่นี้ก็ผ่านมาเป็นปีกว่าเขาไม่มีเงินเก็บอะไรเลย ทุกอย่างมันยังอยู่ที่เดิม เราสงสารเขานะที่เงินเดือนทุกบาทที่เขาได้ต้องให้แม่เขาเก็บหมดจนตัวเขาไม่มีเก็บ แต่เราเป็นผู้หญิง เราก็อยากมีอนาคตที่มั่นคง พึ่งพาได้ พร้อมที่จะพาเราเดินไปข้างหน้า
      เราคบกับเขาทั้งๆที่เขาเรียนจบทำงานแล้วแต่ความรู้สึกเหมือนคบกับเด็กม.ปลายเลยที่ยังต้องขอตังแม่ทุกวัน คิดอะไรแบบเด็กๆ เหมือนคนยังไม่โต เราไม่รู้จะทำไงดี เรารักเขามากนะ แต่เราก็อยากมีอนาคตที่ดีกว่านี้ เราเครียดมาก😢