ปัญหาหนักของมาเลเซียในระยะใกล้ๆนี้ก็คือ การถูกลดระดับเครดิตประเทศจากมูดี้(ภายใน6เดือนนี้) อดีตนายกฯนาจิบยืนยันมาตลอดว่าหนี้สาธารณะของมาเลเซียไม่เกิน55%จีดีพี(และส่งข้อมูลให้ธนาคารโลกตามนั้นด้วย) แต่ท่านมหาธีร์กลับมาบอกว่ามีหนี้ถึง1ล้านล้านริงกิต 65%ของจีดีพี แต่จากข้อมูลก็เห็นว่าจีดีพีมาเลเซีย9.31ล้านล้านบาทเทียบกับหนี้8ล้านล้านบาทนี่มันเกิน65%ของจีดีพีไปเยอะเลย แสดงว่าที่ผ่านมารัฐบาลมาเลเซียตกแต่งตัวเลขหนี้สาธารณะมาตลอด ตรงนี้ทำให้ข้อที่หลายคนสงสัยมาตลอดว่ารัฐบาลมาเลเซียตกแต่งตัวเลขดีเกินจริงได้รับการยืนยัน และทำให้สงสัยต่อไปอีกว่า มีตัวเลขไหนถูกรัฐบาลตกแต่งให้ดีเกินจริงอีกบ้าง?  

     ถ้าจำไม่ผิดมูดี้ให้อันดับเครดิตมาเลเซียถึงAA(ถ้าผิดขออภัย) ซึ่งดีกว่าของไทยที่ได้BBB+ อยู่หลายขั้นเลย ทั้งๆที่ตัวเลขหนี้สาธาณะล่าสุดของไทย(ประกาศเมื่อ15พค.61) อยู่ที่ 41.04% หรือ6.45ล้านล้านบาท เป็นหนี้ระยะยาวเกิน90% และเป็นหนี้ภายในประเทศมากกว่า96%(เป็นพันธบัตรขายให้สถาบันการเงินในประเทศ) เป็นหนี้ต่างประเทศไม่ถึง4%หรือ2.7แสนล้านบาท(8.4พันล้านดอลล่า)ซึ่งน้อยกว่าเงินที่บ.เบียร์ช้างใช้ซื้อหุ้นบิ๊กซีกับบ.เบียร์ในเวียดนามเมื่อปี2560ซะอีก ปัญหาหนี้ต่างประเทศของไทยจึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร(เข้าใจว่าส่วนใหญ่เป็นหนี้ระยะยาวจากญี่ปุ่น ดอกเบี้ยไม่ถึง1% จะรีบใช้หนี้ก่อนกำหนดก็ไม่มีประโยชน์อะไรเพราะดอกเบี้ยต่ำมาก)

    ในขณะที่หนี้ของมาเลเซียเป็นหนี้ต่างประเทศระยะสั้นนั้นเกือบเท่ากับทุนสำรองฯเลยทีเดียว (ทุนสำรองมาเลเซียที่ประกาศล่าสุด ราว8หมื่นล้านเหรียญ /เทียบกับไทยคือ2.38แสนล้านเหรียญ+สัญญาฟอร์เวิร์ดอีกราวสามพันกว่าล้าน)

    ส่วนโครงการสร้างโครงสร้างพื้นฐานของรัฐบาลไทยในปัจจุบันนั้น ได้ใช้นโยบายกำหนดสัดส่วนการใช้เงินไว้คือ จากเงินงบประมาณแผ่นดิน15%+PPP(ร่วมทุนเอกชน)60%+จากรัฐวิสาหกิจ(เช่นการทางพิเศษ,การท่าอากาศยาน ฯลฯ)5% +และเงินกู้20% และหลังจากโครงการสร้างเสร็จแล้วก็จะขายเข้ากองทุนโครงสร้างพื้นฐานฯเพื่อเข้าตลาดหุ้นต่อไปเพื่อลดหนี้สาธารณะ(เช่น ทางด่วนหรือมอเตอร์เวย์ใหม่ ลงทุนเสร็จก็จะขายเข้ากองทุน ได้เงินกลับมาลงทุนสร้างทางด่วนเส้นใหม่ๆ หมุนเวียนต่อๆไปโดยไม่ต้องกู้เงิน) ทั้งนี้ก็น่าจะทำให้หนี้สาธารณะของไทยไม่เพ่ิมขึ้นเร็วเกินไป เพราะมีสัดส่วนเงินกู้ไม่มากนัก