คนในครอบครัวคนหนึ่งเป็นมะเร็งปอดตอนแรกระยะที่ 3 เป็นชนิดกลายพันธุ์ไม่สามารถรับคีโมได้ต้องได้รับยาทาน ช่วงแรก ๆ ตอนไปตรวจค่ามะเร็งก็จากหลายพันลดเหลือ เก้าร้อย จนตอนนี้ลดเหลือ สี่ร้อยแต่ที่น่าตกใจคือมันเเพร่ไปที่สมองต้องได้รับการฉายแสงหมอบอกจะทำการฆ่ามันทั้งสอง ก้อนในสมอง มีขนาด 2 ชม และ 2 มม แต่ถึงตายไปมันก็กลับมาได้ต้องได้รับการฉายแสงที่สมอง ถ้าถามว่าคนป่วยเป็นไงก็มีอ๊วกจากการฉายแสงและเพลียแล้วจากตอนแรกที่ไออย่างหนักแต่หลังได้รับยาก็หายไอแล้ว อยากอาหาร ไม่มีอาการปวดหัวรุนแรงแต่อย่างใด ไม่ลืมความจำดีเหมือนเดิม ยิ้มสีหน้าสดใส คำถามคือพอมีหวังให้แกอยู่นานเกิน 5 ปีบ้างไหมสำหรับเทคโนโลยีสมัยนี้ก็รู้ว่ามันไม่มีวันหายแต่มันจะเป็นไปได้ไหมที่จะอยู่กับโรคโดยที่โรคมันไม่ระเบิดออกมาแบบสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติโดยที่มันไม่ฆ่าชีวิตเขาไปเพราะด้วยยาที่คลุมไว้อยู่ มันต้องมีสักวันพูดถึงว่าแต่มันเป็นไปได้ไหมที่จะอยู่ระยะยาวเรามีหวังบ้างไหม ในระยะเเพร่กระจายนี้ แม่รักษากับโรงพยาบาลรามาธิบดี  พอจะมีความหวังบ้างไหม รู้สึกหัวใจแตกสลาย แกอยู่ได้ถึงเมื่อไร T T