คบกับแฟนมา2ปี เราอายุน้อยกว่าเขา12ปี(ยังไม่ได้แต่งงาน) ต้องเป็นฝ่ายทนทุกอย่าง แฟนเราจะถือตัวเองเป็นหลัก สิ่งที่เขาคิดต้องถูกทุกอย่าง ถ้าไม่ทำตามก็ไม่ได้ เสนอก็ไม่ได้ เขาต้องการให้เราเป็นในแบบที่เขาต้องการ เช่น เวลาอยู่ด้วยกัน อยู่ดีๆเขาอารมณ์เสีย เราต้องเงียบห้ามถามทั้งๆที่เป็นวันหยุดของเรา เขาจะว่าจะด่าและบังคับเราทั้งๆที่พื้นฐานครอบครัวเราไม่ได้สอนให้ทำนิสัยแบบนั้น เขาต้องการให้ทำตามที่เขาต้องการไม่ทำก็ว่า  
ช่วงก่อนเราย้ายไปอยู่กับเขาเพราะทะเลาะกับที่บ้าน เขาบังคับเราด่าว่าเราเหมือนไม่มีจิตใจ ใช้เราทำทุกอย่าง แต่เราก็ไม่ได้อยู่ฟรี เพราะห้องเขาทั้งเตียงตู้ที่นอนและครัวเราก็เป็นคนซื้อให้เขาทั้งหมด(ไม่เคยทวงบุญคุณจากเขา) ไม่นานมานี้อารมณ์เสียไล่เราออกจากห้อง เราเลยย้ายกลับมาอยู่บ้าน
เคยอยากคุยกับเขาหลายครั้งว่าขอให้เขาปรับตัว เขาตอบว่าไม่ปรับ จะทำไม นี้ตัวพี่ เรื่องของพี่
เขาไม่ให้เราคุยกับใคร ไม่ให้มีเพื่อน เวลาทะเลาะชอบใช้อารมณ์เป็นใหญ่ขึ้นเสียง ยังดีที่ไม่ทำร้ายร่างกาย
อีกอย่างเวลาะทะเลาะเขาชอบอ้างว่า”เขาคบเราเขาไม่ได้หวังเงินทองจากเรา” ทั้งๆที่เราเป็นผู้หญิงที่เลี้ยงตัวเองไม่เคยพึ่งเขา เราไม่เคยพูดไม่เคยอ้างกับเขาแบบนี้ เราไม่เคยให้เขาเลี้ยงไม่เคยขอเงิน เขาไม่เคยเสียเงินให้เราสักบาท เราจ่ายเองเลี้ยงตัวเอง ถ้าเขาเสียเงินก็คือหารสอง ส่วนมากเราเองที่เลี้ยงข้าวเขา(เพราะเราอยากกินเองมื้อนั้นเราก็จ่ายทั้งหมด)
ยังมีเรื่องการพนันที่ขอให้เลิกแต่เขาอ้างว่าเขาเล่นแต่พอดี ไม่ยอมเลิกเล่น

ยาวหน่อยนะคะ สรุปความรักที่ดีควรเป็นยังไงคะ หรือควรเลิกลาแล้วอยู่เป็นโสดใช้ชีวิตตัวคนเดียวไปจนตาย ถ้าเลิกได้คงเข็ดไม่กล้าเปิดใจกับใครอีกแล้ว

เป็นแบบนี้หมดไหม ช่วงแรกดี พอรักแล้วก็เป็นแบบนี้