จิตใจมีราคะ โทสะ โมหะ  ใจก็ย่อมรู้

เมื่อจิตใจ ทีมีความสิ้นราคะ โทสะ  โมหะ ใจนั้นแหละย่อมรู้.

บางครั้งในการตั้งประเด็น ที่เลยขอบเขตไป แล้วไปจินตนาการเกินไปจากที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ ก็ย่อมทำให้ผู้ศึกษาสับสนได้..