ตอนนี้ผมอายุ22 นะครับ มีแฟนสาวคนนึงอายุ 18ปีครับ (คบเด็ก5555)คบกันมา1 ปีกว่าๆครับ เจอกันไม่บ่อยเพราะเธอเรียนอยู่นน และผมทำงานอยู่กรุงเทพ ซึ่งถ้าว่างตรงกันก็จะนัดเจอกันบ่อยๆ บางทีผมก็เลี้ยงข้าวเธอ พาไปเธอเที่ยวเพราะเธอยังเรียนแน่นอนว่าไม่มีรายได้หรอกและมันคือหน้าที่ที่ผมควรทำอยู่แล้ว จนมาวันนึงเธอจะมาสอบเข้าเรียนที่กรุงเทพและหลังจากเธอสอบเสร็จแล้วลงมาเธอก็มีท่าทางเปลี่ยนไป ผมงงมากว่าเธอเป็นไร พยายามถามก็บอกว่า "ทำไรไว้ นึกดีๆ" ผมก็มั่นใจนะครับว่าไม่ได้ทำมีคนอื่นก็ไม่เคย คุยกับสาวที่ไหนก็ไม่เคย ผมก็ถามว่า "ไม่พอใจอะไรก็พูดได้นะ พี่จะได้ปรับตัวให้หรือที่ดูแลมาตลอดมันไม่พอก็บอกได้ จะเพิ่มให้อีก" แฟนผมก็พูดว่า "พี่คิดดีๆว่าทำไรไว้ หนูเสียความรู้สึกมาก" ผมก็ไม่เข้าใจเพราะผมมั่นใจว่าไม่ได้ทำ ผมก็บอกว่า "พูดมาเลยดีกว่า ถ้าพี่ทำจริงพี่ก็กล้ารับ ถ้าไม่จริงก็จะบอกว่าไม่จริง ใครบอกไรมา" แฟนผมก็บอกว่า"มันคือความจริงละกัน" แล้วเธอก็นั่งรถกลับนนท์ไปเลย ผมก็พยายามโทรหาว่าเป็นไรก็ไม่รับสาย ไม่รู้ว่าถึงไหน อะไรยังไง เฟสหา ไลน์หา ก็ไม่ตอบ จนเวลาผ่านไปเป็นเดือนๆผมก็ถอดใจครับว่าเธอคงอยากไปเอง ผมก็ไม่ได้ทำไรผิด ผมเสียใจมากครับไม่รู้เพราะอะไรเธอถึงไป จนเวลาผ่านไป 4 เดือนกว่าๆ ผมก็เริ่มดีขึ้นแต่ยังไม่มีคนใหม่ครับ เธอโทรกลับมาถามว่า "
แฟน : นึกได้ยังว่าทำไรไว้
ผม : จะให้พี่นึกอะไร ในเมื่อไม่ได้ทำไรผิด
แฟน : ก็พี่มีคนอื่นนิ เพื่อนหนูไปกรุงเทพแล้วเห็นพี่ควงข้าวออกจากผับ
ผม : ผับไหน
พอเธอบอกชื่อผับมาและวันที่มา
ผม : บ้าละ ยังไม่เคยไปแถวนั้นเลย อีกอย่างช่วงเวลาที่บอกมาเป็นช่วงที่พี่กลับตจว.ไปเยี่ยมย่าเพราะย่าไม่สบายและไม่ได้ออกห่างจากโรงพยาบาลเลย อีกอย่างพยานก็มีคืนนั้นพ่อก็เฝ้าอยู่กับพี่ด้วย
แฟน : ก็เพื่อนหนูบอกมาแบบนี้ มันเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงของหนูด้วย
ผม : แล้วก็เชื่อใช่ปะ มาบอกให้พี่คิดดีๆเนี่ย คนมันไม่ได้ทำ มันจะคิดออกไหมในเมื่อคนไม่ได้ทำ อีกอย่างคบกันมาเป็นปีๆ พี่ก็ไม่เคยคุยกับผู้หญิงที่ไหน เหล้าก็ไม่กิน บุหรี่ก็ไม่ได้สูบ ชู้สาวยิ่งไม่เคยมี
แฟน : หนูขอโทษที่หูเบา แต่พี่ก็ยังไม่มีใครนิ กลับมาเป็นเหมือนเดิมเหอะ
ผม : เสียใจด้วยนะ ความรู้สึกพี่พังไปหมดแล้ว วันที่เธอหายไปไม่ตอบ พี่เครียด รองไห้แทบบ้าเกือบเสียงานกว่าจะตั้งหลักได้ พี่ไม่อยากเป็นแบบนั้นอีก
แล้วเธอก็วางสายไป
ตอนนั้นผมเจ็บมากครับ กินไม่ได้ นอนไม่หลับหลายวัน ก็ได้แต่คิดว่าเราทำไรผิด แสดงว่าวันที่ไปสอบเพื่อนของเธอคงโทรมาเป่าหูแหละครับ เพราะก่อนสอบยังดีๆอยู่เลย ผมได้แต่คิดจนปลงและความรักที่ผมมีก็ค่อยๆหายไปเพราะเธอหายไป 4 เดือนกว่าๆผมก็ไม่รู้ด้วยว่าเธอไปทำไร ถือว่าจบกันด้วยดีครับเพราะขืนคบกันต่อไปไม่เชื่อใจกันแบบนี้วันหนาก็คงเลิกกันอยู่ดีแถมใจของผมไม่เหมือนเดิมแล้วด้วย
เหตุเกิดจากความหูเบาของแฟน
แฟน : นึกได้ยังว่าทำไรไว้
ผม : จะให้พี่นึกอะไร ในเมื่อไม่ได้ทำไรผิด
แฟน : ก็พี่มีคนอื่นนิ เพื่อนหนูไปกรุงเทพแล้วเห็นพี่ควงข้าวออกจากผับ
ผม : ผับไหน
พอเธอบอกชื่อผับมาและวันที่มา
ผม : บ้าละ ยังไม่เคยไปแถวนั้นเลย อีกอย่างช่วงเวลาที่บอกมาเป็นช่วงที่พี่กลับตจว.ไปเยี่ยมย่าเพราะย่าไม่สบายและไม่ได้ออกห่างจากโรงพยาบาลเลย อีกอย่างพยานก็มีคืนนั้นพ่อก็เฝ้าอยู่กับพี่ด้วย
แฟน : ก็เพื่อนหนูบอกมาแบบนี้ มันเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงของหนูด้วย
ผม : แล้วก็เชื่อใช่ปะ มาบอกให้พี่คิดดีๆเนี่ย คนมันไม่ได้ทำ มันจะคิดออกไหมในเมื่อคนไม่ได้ทำ อีกอย่างคบกันมาเป็นปีๆ พี่ก็ไม่เคยคุยกับผู้หญิงที่ไหน เหล้าก็ไม่กิน บุหรี่ก็ไม่ได้สูบ ชู้สาวยิ่งไม่เคยมี
แฟน : หนูขอโทษที่หูเบา แต่พี่ก็ยังไม่มีใครนิ กลับมาเป็นเหมือนเดิมเหอะ
ผม : เสียใจด้วยนะ ความรู้สึกพี่พังไปหมดแล้ว วันที่เธอหายไปไม่ตอบ พี่เครียด รองไห้แทบบ้าเกือบเสียงานกว่าจะตั้งหลักได้ พี่ไม่อยากเป็นแบบนั้นอีก
แล้วเธอก็วางสายไป
ตอนนั้นผมเจ็บมากครับ กินไม่ได้ นอนไม่หลับหลายวัน ก็ได้แต่คิดว่าเราทำไรผิด แสดงว่าวันที่ไปสอบเพื่อนของเธอคงโทรมาเป่าหูแหละครับ เพราะก่อนสอบยังดีๆอยู่เลย ผมได้แต่คิดจนปลงและความรักที่ผมมีก็ค่อยๆหายไปเพราะเธอหายไป 4 เดือนกว่าๆผมก็ไม่รู้ด้วยว่าเธอไปทำไร ถือว่าจบกันด้วยดีครับเพราะขืนคบกันต่อไปไม่เชื่อใจกันแบบนี้วันหนาก็คงเลิกกันอยู่ดีแถมใจของผมไม่เหมือนเดิมแล้วด้วย