ผมทะเลาะกับแม่ ผมก็โพล่งคำรุนแรงออกไป (ไม่ได้หยาบคาย) แม่เขาก็โมโหแล้วบอก "ระวังเถอะ ใช้คำพูดแบบนี้อะ บาปหนักแน่ ชีวิตจะไม่เจริญหรอก" ผมไม่เชื่อหรอกครับ ความเจริญของตัวผมมันขึ้นกับตัวผมนี่ ผมเลยบอกว่า ไม่เชื่อหรอก เรื่องบาปบุญ จากนั้นเขาก็โมโหใหญ่เลยครับ ร้องไห้ จะตัดลูกเลย ผมนี่ตะลึง ทำไม ทำไมต้องขนาดนั้น แค่ผมไม่เชื่อในเรื่องบาปบุญ ??
**ผมก็นับถือศาสนานะ แต่ผมมักจะทำทานมากกว่าทำบุญ เพราะมันสุขใจทันทีที่เห็น (เช่น นำอาหารไปเลี้ยงที่ศูนย์เด็กยากไร้)
***สำหรับบาปบุญ ที่เป็นนามธรรมที่พ่อแม่สอน ผมไม่สนใจหรอกครับ ผมสนใจบาปบุญที่เป็นรูปธรรมมากกว่า เช่น การที่เราไปผลักคนอื่น เราจะได้บาปมาก็คือ การโดนเพื่อนต่อว่า หรือโดนเพื่อนเกลียด อะไรประมาณนี้
คือ จะทำยังไงให้พ่อแม่เข้าใจว่า เราไม่เชื่อในเรื่องแบบนี้อะครับ แล้วผมก็ไม่ได้ไปทำความผิดอะไรต่อกฎหมายบ้านเมือง เป็นคนดี แต่แค่ไม่เชื่อเรื่องแบบนี้ แม่ต้องโกรธถึงขนาดนั้นเลยหรือครับ