วันนี้เรามีมุมมองความรักและประสบการณ์มาเล่าให้ทุกคนลองอ่านกันค่ะ
อาจจะแท็กถูกห้องหรือไม่ ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

เราเป็นคนที่มองความรักเป็นเรื่องสวยงามเสมอ
ไม่ว่าจะเจอมาในรูปแบบไหน็ตาม

เราเคยมีแฟนมาแล้ว 3 คน และแต่ละครั้งที่คบ
จะคบจะคุยแค่คนๆเดียว ไม่คุยเผื่อเลือก
แต่เราก็มีนิสัยเหมือนผู้หญิงทั่วไป ชอบขี้น้อยใจ อยากให้เขาสนใจ บ้าบอบ้าง ง้องแง้งหน่อย โก้ะๆด้วย เราขี้กวน ทะลึ่งนิดๆ จะหวานเฉพาะกับคนพิเศษเท่านั้น คนอื่นจะมองว่าเราเป็นทอม แต่จริงๆแล้ว ไม่ใช่นะจ้ะ

ปล.ความรักในโลกออนไลน์ สองคนแรกไม่เคยเจอกันค่ะ ส่วนคนสุดท้ายได้เจอ ใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ไม่อยากให้มีดราม่า

คนแรก รู้จักกันในเกมส์ ขอใช้ตัวย่อเป็น ป.
พี่ ป. อายุห่างกันกับเรา 10 ปี ตอนนั้นเราอายุ 22
เราคุยกันไปเรื่อยๆ ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกัน มีอยู่ช่วงนึงที่พี่เขาจะต้องไปทำงานต่างประเทศ เขาบอกว่า อาจจะไม่ได้คุยสักระยะ
เราก็ไม่ซีเรียส เพราะถือว่าพี่เขาบอกไว้แล้ว
เราชอบที่จะโทรคุยกับเขาเวลาว่าง เวลาเล่นเกม ทุกอย่างราบรื่น
จนเราสนิทกันมากขึ้น ก็เลยกล้าที่จะถามเรื่องส่วนตัว
พี่เขาเคยมีครอบครับแล้ว และก็มีลูกติด
( ข้อนี้เราไม่ติด เราคบเขาเพราะเขาโตกว่า สามารถดูแลเราได้ และให้คำปรึกษาได้ ไม่ได้มองว่าอดีตเขาจะมีหรือไม่มี เพราะเขาบอกว่าไม่มีใคร)
เราก็คบต่อค่ะ พี่เขาเคยบอกว่า ถ้าหากเราเลิกกัน ก็ยังสามารถคุยกันได้นะ ไอ้เราก็บอกว่า จะเลิกกันเพราะอะไรล่ะ ในเมื่อตอนนี้ก็ยังไม่มีเรื่องอะไรให้ทะเลาะกัน เราคบกันได้ปีกว่าๆ พอมาช่วงนึง อยู่ๆ พี่เขาก็ไม่โทรมา หายไปซะดื้อๆ เราก็พยายามโทร จนมีวันนึงพี่เขารับ แล้วพี่เขาก็พูดว่า น่ารำคาณ เรานี่ถึงกับไปไม่เป็น
ทำตัวไม่ถูก แล้วพี่เขาก็วางสายไป แล้วก็หายไปเลยค่ะ
ตอนนั้นเราไม่ร้องไห้นะ มันอึ้งๆตึงๆ ทำอะไรไม่ถูกมากกว่า แล้วก็นั่งทบทวนตัวเองว่า เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำให้เขาหงุดหงิดอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เราก็ยังหาคำตอบไม่ได้ เพราะในทุกวันที่คุย เราไม่เคยชวนเขาทะเลาะ มีแต่กลัวว่าเขาจะเบื่อเรารึป่าวด้วยซ้ำ แล้วเราก็บอกตัวเองว่า ช่างเถอะ บางทีเขาอาจจะแค่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป และเราก็ตัดใจได้ เราลบเบอร์พี่เขา เลิกเล่นเกมส์เพื่อที่จะไม่ต้องนึกถึงเขา จนเวลาผ่านมาสองเดือน ก็มีสายโทรเข้ามา เบอร์แปลกๆ เราไม่ค่อยรับหรอก แต่วันนั้น ตอนนั้น เรากำลังจะโอนเงินให้น้อง ก็เลยนึกว่าน้องโทรมา อาจจะเอาเบอเพื่อนโทรก็ได้ เราก็เลยรับ
เรา : ฮัลโหล  อย่าเพิ่งเซ้าซี้ ชิปหาย กูกำลังโอน
คือเราก็คิดว่าน้อง ก็เลยไม่เปิดโอกาสให้พูดก่อน 555
พอเราหยุดฟัง กลับได้ยินมาว่า

เขา : ฮัลโหล จำพี่ได้มั้ย
เรา : ใครคะ
เขา : พี่เอง จำได้มั้ย
เรา : สตั้นไปสามวิ แล้วตอบกลับไปว่า ไว้อีกซักพักโทรมาใหม่นะคะ ตอนนี้ไม่ว่าง
พี่เขาก็วาง
ระหว่างนั้นเราก็โอนเงินเสร็จเรียบร้อย แล้วก็กลับห้อง
แล้วพี่เขาก็โทรมาอีกรอบ
เขา : พี่ ป. นะ
เรา : ค่ะ มีอะไรรึป่าวคะ
เขา : เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมนะ
เราก็พูดในใจ ( หึหึ แล้วหายไปไหนสองเดือน )
เรา : ไม่ค่ะพี่ หนูมีแฟนใหม่แล้ว

เราเลือกที่จะบอกว่ามีแฟนใหม่แล้ว แต่จริงๆไม่มีหรอก เราแค่อยากรู้ว่าเขาจะคุยอะไรต่อ แต่พี่เขาเงียบไป เราเลยพูดต่อว่า

เรา : พี่หายไปไหนมา สองเดือน พี่ไม่คิดว่าจะมีคนคิดถึง คนเป็นห่วงหรอ ถึงหนูจะเด็กกว่าพี่ หนูก็เป็นห่วงพี่นะ ถ้าพี่มีอะไรไม่สบายใจ ก็เล่าให้หนูฟังได้ ไม่ใช่หายไปแบบนี้ พี่กลับมาตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วค่ะ หนูมีแฟนใหม่แล้ว
แค่นี้นะคะพี่ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะ

พูดจบ เราก็วางสาย รู้สึกว่าได้พูดไปหมดทุกอย่างแล้ว เหมือนยกภูเขาออกจากอก เราไม่มีความรู้สึกว่าจะต้องร้องไห้หรืออะไร ไม่อาลัยอาวร บางทีความรักครั้งนี้ มันอาจจะไม่ใช่ในแบบที่เราต้องการจริงๆ หรือไม่ก็ เรายังไม่รักพี่เขาจริงๆก็ได้ ประสบการณ์เรายังน้อย ยังต้องเจอกับคนอีกหลายประเภท เราเลยกลับมารักตัวเอง ดีกว่าไปเสียใจกับคนที่ผ่านมา เพราะมันไม่มีอะไรดีเลย

เราก็โสดไปอีกพักใหญ่เลยค่ะ จนมาเจอคนที่สอง
เจอกันในเกมส์ ( อีกแล้ว )
เราคุยกันในเกม แล้วก็ขอเบอร์กัน คนนี้เราออกตัวเอง
เราขอจีบเขาเองค่ะ ( มั่นหน้าไปอี้ก ) จีบติดด้วย 555
คนนี้อายุห่างกันสองปี ขอใช้ตัวย่อตัว ส. พี่เขาเป็นผู้ชายเซอๆ ผมยาว น่ารัก เป็นนักดนตรี เสียงเขานี่แบบ โอ้ยหลง 555 โลกส่วนตัวสูง ขี้กวนนิดๆ แต่เราก็ชอบที่เขาเป็นเขานะ เราทำทุกอย่างที่จะทำได้ค่ะ ส่งข้อความ โทรหา คุย และไม่ทำตัวให้เขาอึดอัด ไม่จู้จี้ ขี้บ่น เพราะเขาทำงานแบบนี้ ก็อาจจะมีลูกค้ามาชอบ มาติด ตอนกลางวันพี่เขาก็ทำงาน ช่วงว่างจริงๆถึงจะได้โทรคุย ส่วนใหญ่ก็จะส่งข้อความคุยกันค่ะ อาทิตย์นึงนับครั้งได้เลยว่า โทรคุยกี่รอบ ( ตรงนี้เราไม่ซีเรียสเช่นเคย ) จะคบผู้ใหญ่ใจต้องนิ่ง ถึงแม้จะห่างกันแค่สองปีก็เถอะ 555
เหตุการณ์ราบรื่น ปกติสุข ไม่มีอะไร จนเข้าปีที่สอง ก็เริ่มง้องแง้งว่า

" ทำไมตัวไม่โทรมาบ้างเลย บางทีเค้าก็อยากจะปรึกษา อยากเล่านู่นนี่นั่นให้ฟัง "
พี่เขาบอกว่า
" เค้าไม่ว่าง ตัวก็ส่งข้อความคุยเหมือนเดิมก็ได้ "
เราก็บอก
" มันไม่เหมือนกับโทรคุยกันนี่คะ "
จนพี่เขาพูดขึ้นมาว่า ถ้าเรื่องมากเค้าอาจจะหายไปนะ
เราก็เงียบเลยเด้อ แล้วก็บอกว่า
" งั้นก็ได้ ส่งข้อความเหมือนเดิม "
แล้วเราก็คุยกันแบบนี้ไปอีกซักพัก จนเป็นฝ่ายพี่เขาเองที่หายไป หายไปอีกแล้ว เห้อ ในใจเรานี่แบบ
( เราทำไรผิดว้าาา การที่จะรักใครซักคนนี่มันต้องเจอแบบนี้ตลอดเลยหรอ )
พี่เขาหายไปสองอาทิตย์จ้า เราไม่รอแล้วล่ะ เป็นฝ่ายหายเองนะ ได้ พอคิดอะไรขึ้นมาได้ เราก็เลยส่งข้อความไปบอกเลิก แต่ในใจเรานี่แบบ ยังรอเขากลับมาอยู่นะ
คนที่สองนี่ร้องไห้ เพราะเราไม่มีโอกาสที่จะเคลียกันเลย
ร้อง แต่ร้องแค่วันเดียว แล้วก็กลับมาลั้นลาเหมือนเดิม

เรามองความรักครั้งที่สองเหมือนครั้งแรก เพราะมันคือรักออนไลน์ ไม่แน่ไม่นอน แล้วก็มองตัวเองว่าเราบกพร่องตรงไหน ถึงไม่สมหวัง นี่ขนาดว่า ไม่จู้จี้ ขี้บ่น ระแวง เชื่อใจ ไม่คบซ้อน หรือว่า เพราะเราไม่สวย ( ใช่ เราไม่สวย หน้าตาก็บ้านๆ แต่เรารักใครรักจริงนะ ทำไมไม่มองถึงตรงนี้น้อออ )
ได้แต่คิดอยู่แบบนี้วนไปค่ะ
จนผ่านไปปีหนึ่ง ได้เจอคนที่สาม ในเกมส์ ( อีกแล้ว )
เราชอบเกมส์มากค่ะ คนที่ชอบก็จะอยู่ในเกมส์นี่แหละ
คนนี้เขาอายุห่างกับเราสองปี เป็นหนุ่ม เชื้อสายจีน ตัวย่อ ก. เป็นคนตี๋ขาว อวบๆหน่อย หน้าตาก็ธรรมดาค่ะ เรารู้จักเขาก่อนที่เราจะเลิกกับคนที่สอง ตอนนั้นเป็นเพื่อนกัน เขาก็จะแอ้วเรา ชอบแซวเรา แซวอยู่นั่นแหละ และตอนที่เลิกกันกับคนที่สอง เขาก็คอยอยู่คอยพูดปลอบ จนทำให้เรารู้สึกดีกับเค้า แต่ตอนนั้นปีหนึ่งเต็มๆค่ะที่รู้จักกัน จนเราได้นัดเจอกัน และก็ตัดสินใจคบกัน คนนี้พ่อแม่รับรู้ ว่าคบกัน
ไม่มีอะไรพิเศษไปจากคนก่อนๆ แต่เราถือว่าคนนี้ได้เจอตัวจริง และก็ไม่น่าจะมีอะไร เราไปเที่ยว ไปหาข้าวกินกันบ้าง โทรหากัน เล่นเกมส์ด้วยกัน เวลาที่ได้เจอกัน มันมักจะไม่นาน เราเลือกที่จะไม่หาเรื่องจุกจิกให้ทะเลาะกัน แต่มันก็มีบ้างที่ต่างฝ่าย ต่างก็งี่เง่า แต่ก็จะมองข้ามข้อนี้ไป เราก็โตๆกันแล้วอะเนอะ อยากมีรักดีๆซักครั้ง และเราก็หวังกับคนนี้สูงมาก จนคบกันเข้าปีที่สอง มีเรื่องจนได้ ก่อนหน้านั้นเราคุยกับเขาว่า อยากไปเจอพ่อแม่ของเขา แต่เขากับปัดตลอด เฉไฉ คุยเรื่องอื่น หลายรอบมากที่เราคุยกันเรื่องนี้ จรเราทนไม่ไหว ก็ถามไปตรงว่า
เรา : มีอะไรปิดบังกันรึป่าว ทำไมถึงไม่ยอมพาไปหาแม่บ้าง ตอนนี้มีแค่ทางพ่อแม่เขาที่รับรู้ว่าเราคบกัน
เขา : แม่เค้าก็รู้ ว่าตัวเป็นแฟนเค้า เคยให้แกดูรูปอยู่
เรา : แล้วยังไงอะ ก็พาไปสิ อยากเจอ
เขา : ช่างเถอะ ถ้าจะเจอก็คงหลังจากที่ม้าเค้าเสียแล้วกัน
เขาบอกออกมาแบบนั้น เราก็เลยเงียบไป
เงียบไปในที่นี้คือ คิดว่า เราต้องออกมาแล้วล่ะ ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องอยู่ กับคนที่ไม่ชัดเจน มีแค่ทางเราที่ชัดเจน เราห่างไปซักพัก ไม่คุย จนเขาไลน์มาคุย และทำตัวตามปกติเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เราไม่เหมือนเดิมแล้ว มันมีความระแวงเข้ามา แต่เราก็ยังคุยกับเขาอยู่นะ อยากจะรู้ว่าเขาจะทำยังไงต่อ
จนมาวันหนึ่ง มีเพื่อนที่เล่นเกมส์ด้วยกัน นางแชทเฟสมาหา จำชื่อนางไม่ได้แล้ว เอาเป็นว่าใช้ตัวย่อเป็น น. ละกัน
น. : หวัดดีจ้ะ เรา น. นะ
เรา : ดีจ้า
น. : ยังคุยกับ ก. อยู่มั้ย
เรา : ก็คุยนะ มีไรรึป่าว
น. : อืม เราขอโทษนะ ที่เราเข้ามา เดี๋ยวเราไปเอง
เราก็คิดว่า ( หืม อะไรคือการเข้ามาเปิดประเด็นแล้วไป ) เราเลยถามต่อว่า
เรา : มีอะไรก็พูดมา
น. : เราชอบ ก. นะ ชอบมานานแล้ว
เรา : แล้วไงต่อ
น. : เราคุยกัน ก. เค้าให้คำปรึกษา เค้าเป็นเพื่อนคนเดียวที่เรามี จนเรารักเค้า แต่เราไม่รู้ว่ายังคบกันอยู่ เราขอโทษนะ เดี๋ยวเราไปเอง
เรา : จะไปไหนล่ะ ถ้าชอบเขาก็อยู่ต่อสิ
(เราบอก น. ไปแบบนั้นเพราะเราเห็นมาซักพักแล้วล่ะ ว่ามันต้องมีอะไรแน่ ) จนเราถามเขาต่อไปว่า
เรา : เคยเจอกันมั้ย
น. : เคย
เรา : แล้วมีอะไรกันรึป่าว
น. : มี
เรา : บ่อยมั้ย
น. : บ่อย
(เราอึ้งแดรกไปชั่วขณะ)
เรา : เจอกันบ่อยแค่ไหน
น. : ทุกเดือน เราไปหาเค้าทุกเดือน
เรา : โทรหากันตอนไหนบ้าง
น. : ถ้าเค้าว่าง เค้าก็จะโทรมา
เรา : แล้ว น. ต้องการอะไรที่ทักม่หาเรา
น. : เราแค่อยากรู้ว่า เลิกกันรึยัง ถ้ายังเราก็จะไปเอง
เรา : โหว ถ้าจะขนาดนี้ก็ไม่ต้องไปหรอกค่ะ เดะเราไปเอง
น. : เราเห็นเธอเป็นเพื่อนนะ เราก็ไม่อยากให้เลิกกัน เดะเราจะถอยเอง
ไอเรานี่ อีเชี่ย มาขนาดนี้ยังจะเห็นกูเป็นเพื่อนอีกหรอ กูไม่ด่าให้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว
เรา : แล้ว ก. เค้าบอกชอบ น. มั้ย
น. : ไม่รู้ แต่เธออย่าไปบอกเค้านะ เราไม่อยากเสียเค้าไป
(( เอ้าอิเชี่ย )) แต่เรานี่แคปไว้ทุกตัวอักษรแล้ว 555

เรา : ได้ ไม่บอก ( แต่ในใจนี่แบบกูจะระเบิดแล้วโว้ยย )
น. : ขอบคุณนะ เดี๋ยวเราไปเอง ไว้เดี๋ยวเราทักมาคุยด้วยบ่อยๆนะ

แล้วนางก็ไป พร้อมกับทิ้งไฟไว้ให้ เราแคปแชทเฟสนั้นทุกคำ แล้วส่งไปให้ ก. พร้อมกับบอกเค้าว่าให้อธิบายมา
เขาบอกว่า เคยไปเจอ น. ครั้งนึงตอนเข้ามาที่กรุงเทพ แล้วก็ไม่ได้เจออีก เราก็ถามต่อไปว่า แล้วผู้หญิงเค้าจะบอกทำไมว่าหลายครั้ง ทั้งมีอะไรกันด้วย เขาก็บอกว่า มันไม่มีอะไรเลยตัวเอง ในระหว่างที่ถามอยู่ซักพัก น. ก็ทักกลับมาว่า
น. : เธอไปบอกอะไร ก. เค้าไม่ยอมคุยกับเรา เค้าลบเราออกจากเพื่อนไปแล้ว
เรา : ก็ป่าวนะ ทำไมหรอ
น. : เราอุส่าไว้ใจ เห็นเธอเป็นเพื่อนนะ
เรา : แล้วยังไงต่อเค้าว่าอะไรน. อีก
น. : เค้าบอกว่า อย่ามายุ่งกับเธอ แล้วก็ลบเราเลย เธอไปบอกอะไรเค้า
เรา : ทุกอย่างที่ น. พิมมา เราบอกเค้าไปเองอะ ไมหรอ
( ปั่นหัวคนเล่นนี่มันสนุกดีจัง ) อย่าว่าเราใจร้ายเลยนะ เพราะคุณร้ายกับเราก่อน
น. : บอกเค้าทำไม เราเสียเค้าไปแล้วจริงๆ
เรา : มันชัดเจนแล้วนะ นี่อุส่าหลีกทางให้แล้ว ต่อไปพวกคุณก็ไปเคลียกันเอง
แล้วนางก็หายไป
มาทางฝั่งของ ก. เขาโทรมาอีกรอบ เราก็เลยบอกว่า
เรา : เค้าไม่รู้ว่าควรจะเชื่อใคร ถ้าผู้หญิงไม่บอกเราก็ไม่รู้ จะให้เราโง่ไปถึงไหน เราเห็นมาซักพัก แล้วเราก็พยายามคิดว่ามันคงไม่มีอะไร แต่ดูสิ่งที่ ก. ทำสิ จะให้เราคิดว่า ผญ.เข้ามาสร้างเรื่องราว เล่าให้ฟังเป็นฉากๆแบบนี้ได้ยังไง
ก. : ........
เรา : เรื่องนี้ เราขอเชื่อตัวเอง " เราเลิกกันเถอะ "
ก. : ........
เรา : แค่นี้นะ

แล้วเราก็ร้องไห้ ใจมันพังไปแล้ว ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เราจะห่างๆจากเขาบ้างแล้วก็เถอะ ร้องๆ ร้องจนหลับไปเราตื่นมาตอนเช้าตาบวมฉึ่ง กลัวแม่เห็น ก็ทำเป็นหาว 55
นึกแล้วก็ขำตัวเอง ว่าเป็นขนาดนั้นเชียวเลยหรอ
เราร้องไห้อยู่สองวัน แล้วก็ไม่ร้องอีก และก็กลับมาเป็นคนเดิม เฮฮาปาจิงโกะ ถึงแม้ว่าบางครั้งมันก็ยังนึกถึง
ในระหว่างวัน เขาก็จะไลน์มาถามไถ่ ว่าอย่าลืมกินข้าวนะ
ขับรถกลับบ้านดีๆ เราอ่านแต่ไม่ตอบ บางครั้งก็ตอบ
จนผ่านไปสัปดาห์หนึ่ง เขาก็ยังไลน์มาหา ทำอยู่แบบนั้น
ในสิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้ มันเป็นสิ่งที่เราเคยทำให้เขา เราไม่รู้สึกอะไรแล้ว เพราะถ้าเรากลับไป มันก็อาจจะเปฌนแบบเดิม เจ็บแบบเดิมๆ ก่อนที่จะคบกับ ก. เราตั้งกฎว่า เราจะคบกัน ไม่คบซ้อน ไม่คุยกับคนอื่น
เราก็เป็นฝ่ายซื่อสัตย์อยู่ฝ่ายเดียว