ก่อนอื่นเลยผมขอบอกลักษณะนิสัยส่วนตัวก่อนนะครับ
ว่าผมเป็นคน เอาแต่ใจ(ลูกคนเดียว) แต่จะขี้เล่น ร่างเริง อัธยาศัยดี
ซึ่งสำหรับผมที่ผ่านมา จะมีนิสัยเจ้าชู้บ้าง(อันนี้ยอมรับ) แต่ผมก็คบแค่คนเดียว
อาจจะเจ้าชู้ทางสายตา คำพูด ... แต่ไม่ได้หวังอะไรครับ
แล้วผมก็ไม่ใช่คนงอแง หรือเรียกร้องความสนใจอะไรจากอีกฝ่าย
ซึ่งพอผมได้มาเจอกับแฟนคนนี้ ผมรู้สึกเหมือนอยากหยุดทุกอย่างไว้ที่คนๆนี้
ผมอธิบายไม่ได้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่เธอเป็นคนดี ร่าเริง ไม่ใช่คนเจ้าอารมณ์
แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นเหตุผลใดสักเหตุผลนึงนี่แหละ ที่ทำให้ผมหลงรักเธอมาก
พอเราคบกันได้สักระยะ กลับกลายเป็นผมเองตั้งหากที่เป็นฝ่ายขี้อ้อน อยากอยู่ด้วยตลอดเวลา
ซึ่งเมื่อก่อนความรู้สึกนี้ จะเป็นอีกฝ่ายหญิงที่ผมเคยคบมาเป็นกับผมซะด้วยซ้ำ
แต่เธอคนนี้กลับบอกว่าผมเหมือนเด็กเลย แล้วเธอก็บอกว่า "ตกลง ... ใครเป็นผู้ชาย ใครเป็นผู้หญิงกันแน่"
ปล. มันแปลกรึป่าวครับ มีคุณผู้ชายคนไหนเป็นแบบผมบ้างไหม ???
จะแปลกไหม "ถ้าผู้ชายเป็นฝ่ายขี้อ้อน งอแง" ?
ว่าผมเป็นคน เอาแต่ใจ(ลูกคนเดียว) แต่จะขี้เล่น ร่างเริง อัธยาศัยดี
ซึ่งสำหรับผมที่ผ่านมา จะมีนิสัยเจ้าชู้บ้าง(อันนี้ยอมรับ) แต่ผมก็คบแค่คนเดียว
อาจจะเจ้าชู้ทางสายตา คำพูด ... แต่ไม่ได้หวังอะไรครับ
แล้วผมก็ไม่ใช่คนงอแง หรือเรียกร้องความสนใจอะไรจากอีกฝ่าย
ซึ่งพอผมได้มาเจอกับแฟนคนนี้ ผมรู้สึกเหมือนอยากหยุดทุกอย่างไว้ที่คนๆนี้
ผมอธิบายไม่ได้เหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่เธอเป็นคนดี ร่าเริง ไม่ใช่คนเจ้าอารมณ์
แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นเหตุผลใดสักเหตุผลนึงนี่แหละ ที่ทำให้ผมหลงรักเธอมาก
พอเราคบกันได้สักระยะ กลับกลายเป็นผมเองตั้งหากที่เป็นฝ่ายขี้อ้อน อยากอยู่ด้วยตลอดเวลา
ซึ่งเมื่อก่อนความรู้สึกนี้ จะเป็นอีกฝ่ายหญิงที่ผมเคยคบมาเป็นกับผมซะด้วยซ้ำ
แต่เธอคนนี้กลับบอกว่าผมเหมือนเด็กเลย แล้วเธอก็บอกว่า "ตกลง ... ใครเป็นผู้ชาย ใครเป็นผู้หญิงกันแน่"
ปล. มันแปลกรึป่าวครับ มีคุณผู้ชายคนไหนเป็นแบบผมบ้างไหม ???