สวัสดีครับผมเป็นผู้ชายครับ  ผู้ชายที่ขี้งอแง  ทำตัวเหมือนเด็ก  สายตาคนอื่นรวมทั้งสายตาของแฟนผมเอง อาจมองว่าผมไม่สามารถดูแลใครได้ ไม่ได้อยากให้ใครมาสงสารหรือเห็นใจนะครับ แต่อยากอธิบายชีวิตแบบนี้ว่ามันเป็นอย่างไร

เมื่อก่อนผมเคยเป็นคนเข้มแข็งครับ  ไม่เคยยอมใครง่ายๆรวมทั้งครอบครัวตัวเอง แต่วันหนึ่งชีวิตผมก็เปลี่ยนไป ผมได้คบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นคนเอาใจเก่ง น่ารัก และรักผมมาก ด้วยความที่เป็นคนเข้มแข็ง หลายครั้งที่ผมทำเธอร้องไห้เสียใจ ผมไม่เคยสนใจเธอเลย ผมเป็นคนไม่ยอมคนหนิครับเป็นแบบนี้ตลอดเวลาที่คบกัน จนวันนหนึ่งเธอเริ่มไม่ทนผม แล้วออกจากชีวิตผมไป แน่นอนว่าช่วงแรกที่เลิกกันผมไม่ค่อยรู้สึกอะไรเท่าไหร่ 3 เดือนต่อมา แทบคลั่งเลยครับ โหยหาทั้งวันทั้งคืน แต่เท่าไหร่ก็ไม่ได้เธอกลับมา จากนั้น ผมก็เริ่มอ่อนแอขึ้นเรื่อยๆ แอบร้องไห้คนเดียวบ้าง ประมาณ 1 ปีเต็มๆเลยครับ ความอ่อนแอค่อยๆกัดกินความรู้สึก จนตัวเองค่อยๆเปลี่ยนไป เริ่มจากกลัวครับ ตอนนั้นจำได้ว่าเริ่มจากกลัวผู้หญิง กลัวแบบไม่ชอบคุยกับผู้หญิงครับหรือชอบห่างๆผู้หญิง ต่อมาเริ่มซึมเศร้าครับ ยังดีที่ได้เพื่อนคอยประคองไว้ได้ ผมเริ่มเข้าหาผู้หญิงคนนึง เราได้คบกัน ช่วงนี้เปลี่ยนแปลงชีวิตผมไปอีกเท่าตัวเลยครับ ผมเหมือนคบกับตัวเองตอนเป็นคนไม่สนใจไม่แคร์อะไรทั้งนั้น เธอชอบดุ ชอบด่า ชอบไล่ ฟามเวลความอ่อนแอไปในตัวเลยครับ เริ่มแอบร้องไห้ ทุกครั้งที่เขาด่า ผมก็ยอมเขาครับ ทำทุกทางที่จะได้อยู่ด้วยกันนานๆ ตอนนี้ผมเริ่มคิดแล้วว่าผมเหมือนผู้หญิงเลยครับ เหมือนเวรกรรมที่เคยทำมันย้อนกลับมาทำร้ายตัวผมเอง ผมเริ่มงอแง เริ่มงี่เง่า เริ่มหวงแบบไม่มีเหตุผล ตอนนี้แหละครับ ที่เปลี่ยนชีวิตผมมาถึงทุกวันนี้ แน่นอนครับ สุดท้ายผมก็เลิกกับเธอคนนี้อีก สรุปว่าตลอดเวลาที่คบกันเป็นช่วงเวลาที่ผมอ่อนแอสุดๆเลย

เอาหละครับ พอรู้ที่มาของความงอแงทำตัวเหมือนเด็กกันคร่าวๆแล้วนะครับ มาในตอนปัจจุบันกันดีกว่า  ผมได้ชอบรุ่นน้องคนหนึ่งเราคุยกันได้สักพักก็ตกลงคบกัน ผมไม่ได้แสดงควางงอแงให้เธอเห็นในช่วงที่คุยกันครับ คบกันแรกๆผมก็เริ่มงอแง ชอบอ้อน อยากให้เธอสนใจผม (แน่นอนหละครั้งก่อนมันไม่มีแบบนี้นี่หว่า) เธอเป็นคนเข้มแข็งครับ ไม่ค่อยยอมใครง่ายๆด้วย ไปๆมาๆ กลับกลายเป็นว่า เธอมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าผมเสียอีก (บางครั้งนะย้ำว่าบางครั้ง) ไอ้ผมที่อยากให้เอาสนใจเอาใจก็อ้อน งอแง เหมือนผู้หญิงเลยครับ นี่แหละครับ เธอเริ่มรำคาณผมเข้าแล้ว เธอไม่บอกครับ ต่อมาผมก็เริ่มขี้หึงครับ แล้วก็งี่เง่าด้วย ผมหวงเธอมากๆเลย  หลายครั้งที่ทะเลาะกันผมก็จะเป็นฝ่ายที่เข้าไปอ้อนครับ  ช่วงหลังทะเลาะกันหนัก เธอเบื่อผม เบื่อที่เป็นคนงอแง งี่เง่า อ่อนแอ เธอคงรำคาณ เธอคงรับที่ผมเป็นแบบนี้ไม่ได้ ตลอดเวลาที่คบกันเธอชอบพูดประมาณว่า เป็นอย่างนั้นสิ อย่างนี้สิ เข้มแข็งหน่อยสิ ผมพยายามปรับตัวครับ ไม่อยากต้องเสียใครไปอีกแล้วแต่เธอก็ยังไม่พอใจหรืออะไรของเธอไม่รู้  เธอเบื่อผมมากขึ้นๆ ตอนนี้แหละครับ ตอกย้ำความอ่อนแอของผมเลย แทนที่จะสู้กับมัน กลับอ่อนแอขึ้น  เริ่มพูดเพ้อเจ้อ เริ่มเก็บกดอยู่เงียบๆ  เธอก็เริ่มเปลี่ยนไปครับ รู้ทันทีแล้วว่าเธอกำลังหมดใจ ผมรั้งเธอไว้เต็มที่แล้วครับ พยายยามให้เธอทบทวนเรื่องดีๆที่มีให้กันแต่ก็ไม่ได้ผลครับ  จนเธอได้บอกว่า เธออาจเริ่มหมดใจแล้ว เจ็บครับ อยากให้เธอรู้ว่า ผู้ชายงอแงอ่อนแองี่เง่าคนนี้ รักเธอมาก ตลอดเวลาที่คบกัน คอยเป็นกำลังใจในวันที่เธอเหนื่อย คอยดูแลเธออยู่อย่างห่างๆ ใส่ใจเธอแคร์เธอ ให้ความสำคัญกับเธอ ปกป้องเธอ ดูเหมือนรักมากเกินไปจริงๆ