จริงเรื่องในบ้านไม่ควรเอามาพูดเเต่เเบบเราอยากรู้ว่าเราต้องทำตัวยังไง
เรื่องยาวเยอะมากเเต่ลืมมีบ้างช่วงหดหู่จนเเบบไม่อยากกลับบ้านอยากออกจากบ้านนี้ ทำไมทำไม


คือเกริ่นก่อนนะคะ ว่าเราบ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ มีอา ย่า พ่อ แม่ เราพี่ น้อง บ้านเรามีแยกอีกหลังเเต่ตอนนี้มาอยู่เป็นเพื่อนย่าที่บ้านอาเเทน บ้านอาทำร้านขายของอ่ะค่ะ ครอบครัวเราช่วยลงเเรงทั้งหมดช่วยงานที่ร้านอย่างเต็มที่ โดยพ่อกับเเม่เราทำอย่างเต็มตัวคือรับเงินทางนี้เเต่ได้ในจำนวนที่ค่อนข้างน้อยถ้าเทียบกับการทำงาน เเต่เราก็ถือว่าช่วยๆกันไปค่ะ เพราะก็อาศัยกินอะไรประมาณนี้ ที่พ่อเรามาทำตรงนี้เพราะก่อนหน้านนี้น้าทำเกือบไม่ไหวละไม่มีคนช่วยเลยลงมาช่วยแบบเต็มตัว

จุดเริ่มคือ ตัวเราลูกคนกลาง มีจุดเปลี่ยนหลายครั้งเด็กๆก็เชื่อฟังอาๆเพราะอาๆก็มีส่วนเลี้ยงเรามาค่อนข้างเยอะ (ที่รู้เพราะเค้าพูดให้เราฟังประจำ เราเบื่อมากอารมณ์พูดแบบทวงบุญคุณ) ก่อนหน้านี้คือเราทีมอาเราเลยเเหละทด้วยความฟังเเละก็เข้าข้างไปเรื่อยๆ ฟังอาไม่ชอบเเม่เรา หลังจากนี้ขอเรียกอาๆเป็นอ.พอนะคะ

พี่เราค่อนข้างอยู่ในกฏระเบียบบ้าน.. เพราะเนื่องจากไม่อยากทะเลาะเค้าด่าเเม่มา พี่เราก็เฉยๆอืมๆไปเพราะไม่อยากมีปัญหา แต่บ้างทีเค้ามาพูดกับเราเพราะต้องการความจริงไรงี้  พอเราอธิบายไปเค้าบอกไม่ใข่หรอกไม่จริงหรอก คือเค้าไม่เชื่อเเค่นั้น(แล้วจะถามเพื่อ)
เเล้วเค้ามีเด็กในการปกครองอีกสอง บ้างทีกืะเลาะกับพวกนั้นมา มาอารมณ์เสียใส่เรา เรารู้สึกมันไม่โอเคอ่ะ เราไม่ควรไปร้องรับอารมณเค้าอ่ะ ควรเเยกเเยะออกจากงาน ออกจากคน

มีคำหนึ่งที่เราเสียใจมากเพราะน้องมาบอกเราว่าอาบอกว่าอย่าเป็นเป็นเรานะเพราะเราไม่ดี เป็นเเบบพี่อีกคนดีกว่าไรงงี้ เเต่น้องเราก็เฉยๆนะกลางๆ เพราะเราคุยกับเค้าตลอด

เพราะเราอ่ะติดเถียงก่อนหน้านี้เเบบไม่เถียงอ่ะอธิบายเเบบเป็นเหตุผลเเต่มันจะออกเป็นการเข้าข้างเเม่ ปล.เราใช้นำ้เสียงเรียบๆในการพูดตลอด แต่เค้าก็ไม่โอเคกับเราอยู่ดี

คือก่อนหน้านี้เรามองเค้าเป็นไอดอลเลยอ่ะเเต่ตอนนี้คือไม่ชอบ ไม่อยากยุ่ง ผู้ใหญ่ยังไง แบบเเยกเรื่องไม่ออก หาเเต่ช่องจะหาเรื่อง กับเรา คือมีส่งของเค้าจะเอาเราไปให้ได้เราสังเกตุหลายครั้งละเพราะเราบอกไม่ว่างพี่เราจะไปเค้าบอกงั้นไม่ต้อง

เเล้วเค้าจะมีเด็กในการปกครองเค้าพูดด้วยดีมากๆ แต่พวกนั้นดื้อทำอ.เสียใจหลายครั้ง ร้องไห้งี้ เราเคยบอกเเล้วว่าขนาดเราเป็นหลานเเท้ๆยังไม่เคยทำให้เค้าร้องไห้เลย มันเป็นใครงี้ ทำไมต้องให้ความสำคัญมากมายขนาดนั้น

จุดที่เราไม่ชอบคือ
อ.ลำเอียงจนทำให้เราเดือดร้อน
อ.ติดนิสัยชอบด่า ดูถูกเปรียบเทียบ อารมณ์พูดจาไม่ดีเเต่เราเคยบอกไปแล้วเเต่เค้าก็บอกเค้าเป็นแบบนี้ มันดีเเล้วไรงงี้
เวลาทำงานแยกงานออกจากอารมณ์ไม่ได้เเต่ชอบทำตัวเป็นกลางทั้งๆที่จริงๆตัวเสี้ยม
เป็นคนชอบสั่งซำ้ซากจำเจน่าเบื่อ

คือเราจำไม่ค่อยได้เพราะตอนนี้ไม่ค่อยโกรธละ เเต่คือเรามองว่าจะมาเปลี่ยนที่ตัวเราเพราะเคยคุยกับเค้าละเปลี่ยนเค้าไม่ได้

จริงๆคือบ้านเรานี้นิยายจริงๆ นี้อยากจะเรียบเรียงละเขียนเป็นนิยายเลย เเบบลูกสะใภ้เเม่ผัวมาก เหนื่อยยย

ขอคำเเนะนำในการใช้ชีวิตยังไงหน่อย

ถ้าเราเขียนวกวนต้องขออภัยด้วย