เราคิดว่า มนุษย์มีสมอง มีความรู้สึก แต่ก็มีอคติได้ อาจจะผิดหรือถูกก็ได้ จึงต้องคิดว่าคนที่เราคบเป็นแบบไหน และวิจารณ์ วิเคราะห์ ว่าเราคิดอย่างไรกับเพื่อน  ไม่ใช่คบไปแบบ หูหนวกตาบอด มันจะเลวชั่วยังไงเราก้ไม่สนใจ บางทีเราก็อาจจะหวังดี แต่เพื่อนก็อาจไม่ชอบ อยากให้ข้อคิดว่ากว่าเราจะเป็นคนดี เราจะต้องผ่านการขัดเกลาด้วยประสบการณืชีวิตมากมาย ซึ่งก็หมายถึงสิ่งที่เราเรียกว่า คำนินทา หรือความคิดเห็นของคนรอบข้าง  ขอแนะว่าทำวิกฤตให้เป็นโอกาส อย่าไปโกรธคนที่พูดถึงเรา เอาคำพูดของพวกเขาเป็นกระจกเงาและคิดปรับปรุงตัวเองให้สมบูรณ์แบบ แต่คนเราควรมีจุดแข็งอยู่อย่าง คือไม่แสบร้อนมากกับคำนินทา และควรจะเอาคำนินทามาพิจารณาว่าจริงหรือไม่จริง ถ้าคนหลายคนพูดว่าเราไม่ดี คงต้องมูลเหตุ หรือเรามีเหตผลอะไรที่คนอื่นอาจไม่เข้าใจ และถ้ามันเป็นเรื่องไม่จริง เราไม่ควรให้ความสำคัญกับมันเลย ประการสุดท้ายไม่มีใครในโลกไม่ถูกนินทา แล้วการห้ามปากคนไม่ให้นินทาเป็นสื่งที่ทำไม่ได้ ถ้ารับไม่ได้จริงๆ ว่าถูกใส่ร้าย เสียหาย ก็แนะว่าให้เคลียร์กันต่อหน้าบุคคลที่สามหรือสารณะเลย ว่าที่พูดมาแบบนี้ เข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า ถามมาจะอธิบายให้ฟัง หรือไม่ก็แจ้งควมหมิ่นประมาทไปเลย