ละครเรื่องนี้ ไม่ใช่ละคร รักหวานแหวว
ไม่ใช่ละครดูง่ายๆ สบายๆ
ไม่ใช่ละครตลกจ๋า ที่สนุกสนานเฮฮามากๆ

ละครเรื่องนี้ตัวละครฉลาดเกือบทุกตัว ทั้งขันทอง พระญาพลเทพ แมงเม่า พระญาตาก. พันหาญ หลวงพิชัย แม้แต่ไอ้กล้ายังมีโกงเงินค่ากระดาษคุณพระนาย แต่ในละครไม่ได้อธิบายต้องจับสังเกตุคำตอนสั่งกระดาษกับตอนคุยเรื่องเงินกับคุณพระนายเอง
ละครเรื่องนี้ดูไปต้องคิดไปต้องคิดให้เหมือนกับเป็นตัวละครไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าดำเนินเรื่องเหมือนเราอยู่ในละครในเหตุการณ์หรือเจอเหตุการณ์นั้นจริงๆ  จึงคิดหรือพูดหรือแสดงสีหน้าหรือทำแบบนั้นทันทีทันใด ฉากก็เลยตัดเร็วๆ ในเรื่อง ดำเนินเรื่องแบบไม่ยืดเยื้อ
มีความสมจริงว่าเหตุการณ์เกิดกับตัวละครตัวนั้นจริงๆ ต้องคิดต้องตัดสินใจทันที จะไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องเล่า ไม่ค่อยมีฉากมานั่งอธิบายยืดยาว บางคนที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะรู้สึก ไม่เข้าใจไม่รู้เรื่อง หรือบางคนจึงมองว่าเข้าไม่ถึงอารมณ์
ฉากสู้จะเห็นว่าแทบไม่รอให้ศัตรูแปรงร่างได้ คือต่อยก็ต่อยเลยเตะก็เตะเลย ไม่ให้ตั้งตัวก่อน
ฉากตัดสินใจฉับพลันหลายฉากที่เป็นการเปลี่ยนอารมณ์เรื่อง ใช้สายตาแววตาเยอะ
โดยส่วนตัว ชอบมาก ไม่เลี่ยนสนุก มีตลกพอกล่อมแกล่มเป็นไม่ใช่ฉากขำท้ิงแข็งแต่เป็นฉากอมยิ้ม ฉากรักพอดีๆไม่เลี่ยนสายหวานคงต้องผิดหวัง จะบู๊เยอะ เชือดเฉือนบ้างอะไรบ้าง
ส่วนตัวชอบแนวนี้ ดิฉันไม่ใช่ติ่งดาราคนไหน ปกติถ้าเปิดดูละคร วันนึงแล้วไม่ถูกจริตก็จะไม่ดูเลย
เรื่องก่อนหน้านี้ก็ทำดิฉันหลับมาแล้วทั้งที่กระแสทั่วบ้านทั่วเมือง ละครเค้าดีแค่ไม่ถูกจริต. หรือละครดีๆก่อนหน้าก็ด้วย. ไม่ชอบก็แค่ไม่ดู แค่นั้นเองค่ะ
ส่วนใครชอบก็ดูต่อ. ความชอบคนเราไม่เหมือนกัน  จะเถียงกันทำไม  ไม่เข้าใจค่ะเห็นหลายกระทู้เหมือนมาเสี้ยม. เลยอธิบายให้เข้าใจกระทู้นี้ค่ะ