คือเราเป็นคนที่พูดไม่เก่งแบบชวนคุยไม่เก่ง
เราอยากคุยด้วยนะ แต่ไม่รู้เราเป็นอะไรเวลาเพื่อนจะคุยด้วยก็เหมือนจะกล้าๆกลัวๆไงไม่รู้ฮืออออ แต่ก็ตอบบ้างหัวเราะแหะๆบ้าง มันอึดอัดไงไม่รู้ บางทีเราก็ชวนคุยแต่ก็ยังกลัวๆอยู่ดี ถ้ามีเรื่องให้คุยเราก็จะคุยแต่พอสักแปปนึงไม่มีเรื่องคุยแล้วคือต่างคนต่างเงียบ ยิ่งอยู่กันแค่สองคนแบบเห้ยคุยไรดีว่ะ อึดอัดว่ะ แล้วก็เริ่มเหงื่อแตก เริ่มคิดมาก คือเราเป็นอะไรไม่รู้ เราโคตรอึดอัดไม่อยากเป็นแบบนี้เลย เราเหนื่อยไม่เป็นตัวของตัวเอง สำหรับคนอื่นมันอาจเป็นปัญหาที่เล็กมากๆแต่สำหรับเรามันเป็นเรื่องใหญ่ เราเครียดมากๆเลย รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรออกไปข้างนอกควรอยู่บ้านคนเดียวเพราะเราเข้าสังคมไม่เก่งจริงๆTTอยากรู้จักคนโน้นคนนี้แต่ก็กลัวการเข้าหา เราเคยเสิร์จหาในอินเทอร์เน็ตบ้างศึกษามาบ้างเรื่องการเข้าสังคม เราก็ทำตามน่ะแค่รู้สึกว่ามันยากมันไม่ง่ายเลย เราอิจฉาคนที่คุยเก่งจังเลย พูดเก่ง เข้าหาคนเก่ง คือเขาเก่งจังทำได้ยังไงอยากเป็นแบบนั้นบ้าง หรือบางทีก็คิดว่าเราก็อยากเป็นคนธรรมดาๆคนนึงที่ไม่คิดมากแบบนี้ จะคุยกับใครก็ไม่เกร็ง แล้วเวลาเพื่อนพูดกับเราแล้วมองหน้าเราไปด้วยเราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่มันอึดอัด คือเราไมใช่คนสวยแถมมีสิวด้วย เราไม่มั่นใจในหน้าตาและรูปร่างของตัวเองเลย เราควรจะทำยังไงดี เราแค่รู้สึกท้อและเหนื่อยTTเราร้องให้หลายครั้งมากๆๆ
เราควรทำยังไงดีคะ?ช่วยด้วยยย
(เราก็มีเพื่อนน่ะแต่ก็นั่นแหละบางทีก็อึดอัดบางทีก็คุยได้สบาย เรางงกับตัวเองมากกๆเราควรทำไงดี แล้วเราเข้าข่ายโรคซึมเศร้าไหมคะ?)
ทำไงดีเป็นคนพูดไม่เก่ง!!!(จิร้องให้TT)
เราอยากคุยด้วยนะ แต่ไม่รู้เราเป็นอะไรเวลาเพื่อนจะคุยด้วยก็เหมือนจะกล้าๆกลัวๆไงไม่รู้ฮืออออ แต่ก็ตอบบ้างหัวเราะแหะๆบ้าง มันอึดอัดไงไม่รู้ บางทีเราก็ชวนคุยแต่ก็ยังกลัวๆอยู่ดี ถ้ามีเรื่องให้คุยเราก็จะคุยแต่พอสักแปปนึงไม่มีเรื่องคุยแล้วคือต่างคนต่างเงียบ ยิ่งอยู่กันแค่สองคนแบบเห้ยคุยไรดีว่ะ อึดอัดว่ะ แล้วก็เริ่มเหงื่อแตก เริ่มคิดมาก คือเราเป็นอะไรไม่รู้ เราโคตรอึดอัดไม่อยากเป็นแบบนี้เลย เราเหนื่อยไม่เป็นตัวของตัวเอง สำหรับคนอื่นมันอาจเป็นปัญหาที่เล็กมากๆแต่สำหรับเรามันเป็นเรื่องใหญ่ เราเครียดมากๆเลย รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรออกไปข้างนอกควรอยู่บ้านคนเดียวเพราะเราเข้าสังคมไม่เก่งจริงๆTTอยากรู้จักคนโน้นคนนี้แต่ก็กลัวการเข้าหา เราเคยเสิร์จหาในอินเทอร์เน็ตบ้างศึกษามาบ้างเรื่องการเข้าสังคม เราก็ทำตามน่ะแค่รู้สึกว่ามันยากมันไม่ง่ายเลย เราอิจฉาคนที่คุยเก่งจังเลย พูดเก่ง เข้าหาคนเก่ง คือเขาเก่งจังทำได้ยังไงอยากเป็นแบบนั้นบ้าง หรือบางทีก็คิดว่าเราก็อยากเป็นคนธรรมดาๆคนนึงที่ไม่คิดมากแบบนี้ จะคุยกับใครก็ไม่เกร็ง แล้วเวลาเพื่อนพูดกับเราแล้วมองหน้าเราไปด้วยเราไม่ค่อยชอบเท่าไหร่มันอึดอัด คือเราไมใช่คนสวยแถมมีสิวด้วย เราไม่มั่นใจในหน้าตาและรูปร่างของตัวเองเลย เราควรจะทำยังไงดี เราแค่รู้สึกท้อและเหนื่อยTTเราร้องให้หลายครั้งมากๆๆ
เราควรทำยังไงดีคะ?ช่วยด้วยยย
(เราก็มีเพื่อนน่ะแต่ก็นั่นแหละบางทีก็อึดอัดบางทีก็คุยได้สบาย เรางงกับตัวเองมากกๆเราควรทำไงดี แล้วเราเข้าข่ายโรคซึมเศร้าไหมคะ?)